Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τα παμπάλαια χρόνια η ομοφυλοφιλία θα υπήρξε μία παρά φύση λύση της συνουσιακής γενετήσιας επιταγής της παντοκρατόρεισας Φύσης. Ώστε δε δυνάμεθα να αμφισβητήσουμε ότι του φαινομένου τούτου η παρουσία, χρήση και συνήθεια δηλώνεται στις αρχαίες και βέβαια στις πλέον αρχέγονες συνανθρώπινες κοινωνίες. Τις αναγκαστικά μάλιστα σχηματισμένες για την αντιμετώπιση πάμπολλων απειλών, από φυσικά φαινόμενα και από ισχυρότερα του ανθρώπου ζώα και πειναλέα. Αν και βαθύτατα αισθάνομαι την ανάγκη να πιστεύω ότι ο άνθρωπος, πλέον συναισθηματικός, από τα πρώτα έτη της επί γης παρουσίας...

Επειδή τώρα τελευταία πληθαίνουν οι εκδόσεις βιβλίων, οι οποίες γέρνουν προς την άποψη, τη μονομερή και όχι δίκαιη ως εκ τούτου, ότι η αρχαιελληνική ηθική, η περί τα "ερωτικά" των αρχαίων προγόνων μας υπήρξε υποστηρίκτρια και αποκλίνουσα προς την παραδοχή, αν όχι και διδαχή, της ομοφυλοφιλίας, αλλά και, το αισχρότερον, της παιδεραστίας, θεωρήσαμε δίκαιον να εκδώσουμε ένα από τα πολλά αρχαιοελληνικά μας κείμενα, το οποίο και ρίχνει πλούσιο φως, σε αυτήν ακριβώς την όσια σχέση συμπαράστασης και προσφοράς του μεγαλύτερου, και κατά το δυνατόν σοφότερου, προς τον νεότερο και βέβ...

Όχι με τους αποικιστές της 2ης ή 1ης χιλιετίας. Ούτε με τους Αχαιούς Οδυσσείς. Μηδέ με τους Αιγαίους. Μήτε με τους θαλασσοκράτορες Κρήτες. Από δυσμέτρητα χρόνια πριν, με τους Μινύες, δασκαλεμένους στα υγρά περάσματα, "υγρά κέλευθα" των προπατόρων Πελασγών, ναυτοπατήσαμε οι ΠανΈλληνες όλες τις θάλασσες και τις στεριές της Υφηλίου.

Η χροιά φιλελευθερίας της ελληνικής γλώσσας, την οποία τα ομηρικά γραμμένα ομολογούν με τη χρήση ανάμικτων στοιχείων όλων των περιοχών του καιρού τους, συνυφασμένη με τη δηλωμένη ομαδική σύμπραξη των κατοίκων της Ελλάδας σε πανελλήνιες εκστρατείας (Τρωική, Αργοναυτική, Θηβαϊκές και άλλες), βεβαιώνει την ενότητα των Ελλήνων, εκτός από εθνική, και "κρατική" ομοσπονδιακής μάλλον μορφής. Ο διαχωρισμός από πόλεις σε πόλεις - κράτη επακολούθησε. Τη βεβαιότητα της προϋπάρχουσας αυτής ενότητας εξανεμίζει η επιβολή / επικράτηση της Αττικής διαλέκτου, αυστηρά περίκλειστης και καλλιε...

Ο Τριφιόδωρος, ή κατ΄άλλους Τρυφιόδωρος, είναι Αλεξανδρινός γραμματικός και ποιητής του 5ου μ.χ. αιώνος. Το ποιητικό του έργο "Ιλίου Άλωσις", που είναι και το μόνο σωζόμενο, εκδίδεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα κατά τρόπο πλήρη και εμπεριστατωμένο. Μας καταπλήσσει το γεγονός ότι, ενώ είναι έργο του 5ου μ.χ. αιώνος, οι στίχοι του είναι ποιημένοι σε δακτυλικό εξάμετρο και γραμμένοι στην Επική Ελληνική Γλώσσα, κατά τα Ομηρικά πρότυπα, και αφηγείται γεγονότα και περιστατικά που δεν περιλαμβάνονται στην Ιλιάδα, ιδίως δε την κατασκευή του περίφημου Δουρείου Ίππου.