Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο οδηγός επιθεώρησε το σκάμμα και χαμογέλασε. Η νεαρή κοπέλα που ήταν γερμένη στο μπροστινό κάθισμα θαρρείς και αναδεύτηκε για μια στιγμή ψιθυρίζοντας ασυνάρτητες λέξεις. Μόλις εκείνος το αντιλήφθηκε, έβγαλε από την τσέπη του μια σύριγγα και την έχωσε στο μπράτσο της. Μια μικρή κραυγή ξέφυγε από το στόμα της. Κι ύστερα σιωπή. Την τράβηξαν από τα χέρια και την έβγαλαν έξω από το αμάξι. Ο οδηγός την πήρε αγκαλιά και την έβαλε μέσα στην κάσα. Ύστερα έκλεισαν το καπάκι και το βίδωσαν σφιχτά. Έσυραν το φέρετρο με αργές κινήσεις ως το σκάμμα. Ο συνοδηγός τοποθέτησε έναν φα...

Με αφετηρία το 1908, χρονιά ορόσημο για τον Ελληνισμό, μια και η Γενοκτονία των Ποντίων αποτέλεσε τον προπομπό του Μεγάλου Διωγμού, ξετυλίγεται το οδοιπορικό της ζωής του Αλέξανδρου Παντελίδη. Το μικρό αγόρι από τον Πόντο που από νωρίς βιώνει τον πόνο και την αθλιότητα στο γκέτο όπου ζει, αψηφώντας εμπόδια και κινδύνους καταφέρνει στο πέρασμα των χρόνων να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα· να οικοδομήσει έναν κόσμο, τον δικό του κόσμο, με δύο κυρίαρχους άξονες: τη μεγάλη, δεμένη, ευτυχισμένη οικογένεια που αποκτά με τη γυναίκα της ζωής του Μυρτώ και την παγκόσμια φαρμακευ...

Η Όλγα Κοντού, με κάθε επιφύλαξη, πέρασε τον δρόμο απέναντι και τάχυνε το βήμα της. Η απειλή που εδώ και μέρες είχε δεχτεί έκανε το σώμα της να τρέμει ανεξέλεγκτα, η ανάσα της έβγαινε κοφτή. Καθώς ο παγωμένος αέρας του Δεκέμβρη τρύπαγε ανελέητα τα πνευμόνια της, στερέωσε καλύτερα το μαύρο κασκόλ στον λαιμό της και έριξε το κεφάλι κάτω. Κάποιος περαστικός έπεσε πάνω της κάνοντας την τρομαγμένη γυναίκα να βγάλει μια δυνατή κραυγή. Κοντοστάθηκε για ένα λεπτό και προσπάθησε να ελέγξει το τρέμουλο που βασάνιζε το κορμί της. Απείχε ελάχιστα μέτρα από το κτίριο, οπότε επιστράτευσε...

[...] Κάθισε δίπλα της και μύρισε το πάθος και την επιθυμία της και η λαχτάρα του να την κατακτήσει τον τρέλανε. Ο άγνωστος που παρακολουθούσε χαμογέλασε με την ειρωνεία της τύχης, τυλίγοντας το χοντρό κασκόλ καλύτερα γύρω από το λαιμό του. Ο αέρας που κατέβαινε από το βουνό ήταν τόσο παγωμένος που του πονούσαν τα πνευμόνια. Το σχέδιό του δεν επέτρεπε λάθη! Είχε κουβαλήσει τα μπιτόνια με τη βενζίνη μόνος του και είχε καταβρέξει τους ξύλινους τοίχους της εξοχικής κατοικίας με μεγάλη προσοχή. Όλη αυτή η επιχείρηση κράτησε ώρες καθώς το χιόνι έπεφτε πυκνό και ο παγωμένος αέρας...

[...] Σε φίλησα με πάθος, το στόμα σου μύριζε λαχτάρα. Έχωσες τη γλώσσα σου μέσα μου κι εγώ αφέθηκα σε τούτο το γιορτινό ταξίδι. Με έγδυσες γρήγορα, πέταξες τα ρούχα μου άτσαλα και με ξάπλωσες κάτω, τα χέρια σου χούφτωναν το κορμί μου λεηλατώντας όλες μου τις ανατριχίλες. Μπήκες μέσα στον ήδη μουσκεμένο μου κόλπο αργά και βασανιστικά, αφήνοντας να με παρασύρει όλος ετούτος ο πόθος που τόσο ανάγκη τον είχα και γραπώθηκα με δύναμη πάνω σου. Με πόση ευκολία κουμπώνει το κορμί μου στο σώμα μου, συλλογίστηκα....

"... Ήθελα να παραδώσω και να παραδοθώ, να αλώσω και να αλωθώ. Ήθελα να ζήσω... Είχα γραπωθεί από πάνω σου με δύναμη. Φοβόμουν να ανοίξω τα μάτια μου, μήπως και η φαντασία μου με ξεγελούσε και με ξεπερνούσε. Μου έγλειφες τη γλώσσα, τα χείλη, το λαιμό, τα μάγουλα. Με τρέλαινες, με ξετρέλαινες, παραδομένη απόλυτα σε σένα χωρίς ντροπή. Θεέ μου, πόσα χρόνια έχω να φιληθώ έτσι; Απολάμβανα τη γεύση σου, τη μυρωδιά σου, τα νιάτα σου. Με έσπρωξες ελαφρά από πάνω σου και με κοίταξες, ήμουν μια φλόγα στο διάστημα, ορατή από όλο τον κόσμο... - Πόσο όμορφη είσαι Θεέ μου; Δε...