Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κείμενα αυτού του βιβλίου φιλοδόξησαν να υπάρξουν πέραν της κριτικής, είναι κείμενα λατρείας και ευγνωμοσύνης του συγγραφέα τους για κάποια πρόσωπα του θεάτρου που σημάδεψαν τη ζωή του. Προσπάθησε να φυλακίσει σε σύντομες γραμμές στιγμές σπάνιες, στάσεις, χειρονομίες, φωνές που τον γέμισαν με ευφροσύνη στις μαγικές εκείνες ώρες που η αυλαία του θεάτρου έχει ανοίξει και μας αφήνει στη διάθεση του οίστρου της υποκριτικής τέχνης. Το βιβλίο επανακυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση αυξημένη με την αφορμή της διάκρισης του συγγραφέα με το "Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008", α...

Η Έλλη Σολοµωνίδου αν και γεννηθείσα εις Ψυχικό έλκει την καταγωγή της από την Σµύρνην, λόγω πατρός, και από την Κωνσταντινούπολιν, λόγω µητρός. Ο Χάρολντ Πίντερ ο οποίος εγεννήθη στο Hackney, ένα ανατολικό προάστιο του Λονδίνου το ίδιο έτος µε τον Πάρι Τακόπουλο, µε κάποιαν καθυστέρησιν ολίγων µηνών, έλκει την ιδικήν του εβραϊκή καταγωγή, από την Ουγγαρία και κατ' άλλους από την Πορτο-γαλία, όπου φέρονται γεννηθέντες και οι δύο γονείς του σε µια από τις δύο χώρες. Ο Πάρις Τακόπουλος πάλι γεννηθείς εν Παλαιώ Φαλήρω, όπου παραθερίζανε το θέρος του 1930 οι εν Κωνσταντινουπόλ...

(1892-1896) Η Αλεξανδριανή και η Ελπίδα, συμμαθήτριες στο Διδασκαλείο του Αρσακείου, βρίσκουν η μία στην άλλη ένα κομμάτι του εαυτού τους και μια μεγάλη φιλία σημαδεύει τη ζωή τους. Τις ενώνει το κοινό πάθος για γνώση, αλλά και η λαχτάρα να "ζήσουν" και να "δώσουν", να γίνουν δασκάλες και να προωθήσουν τα ιδανικά του ελληνισμού. Ζουν τέσσερα χρόνια με συγκλονιστικές αλλαγές, με γεγονότα σημαντικά για τις ίδιες, τις οικογένειές τους, την Ελλάδα, στο ιστορικό πλαίσιο της αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων, που τις συναρπάζουν. Η Αλεξανδριανή από το Παρίσι, η Ελπίδα από την Α...

Το "Τα κοριτσάκια με τα ναυτικά" είναι η αληθινή ιστορία μιας αστικής οικογένειας της Σμύρνης. Είναι το δράμα και το μεγαλείο του μικρασιατικού ελληνισμού μέσα απ' τα μάτια δυο παιδιών που γεννήθηκαν εκεί όπου "ήταν όλα μαλακά και ζεστά σαν αγκαλιά, που ρούφαγαν οι άνθρωποι τα μπερεκέτια της Ανατολής και την αγάπη ο ένας τ' αλλουνού κι ήταν ευτυχισμένοι". Καθώς τα γεγονότα ξετυλίγονται σπρωγμένα απ' τους καιρούς, μπροστά στα μάτια των κεντρικών ηρωίδων του βιβλίου (οι δίδυμες Κατινάκι και Μαρίτσα) περνούν όλα όσα σημάδεψαν το γελαστό κι ευγενικό λαό της Ιωνίας απ' τις ευ...

Τα αποσπάσματα θεατρικών έργων προέρχονται από τις παρακάτω εκδόσεις: - Αριστοφάνης, "Νεφέλαι", μτφρ. Γιώργος Σουρής, εκδ. Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1910. - Καπετανάκης, Η., "Ο Γενικός Γραμματεύς", εκδ. Δωδώνη, 1992. - Ξενόπουλος, Γρ., "Οι φοιτηταί", "Άπαντα", τομ. 12ος, εκδ. Μπίρη, χ.χ. - Χορν, Παντ., "Ο Σέντζας", από το "Τα θεατρικά", τομ. Γ', εκδ. Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, 1996. - Χουρμούζης, Μ., "Ο τυχοδιώκτης", εκδ. Να Υπηρετούμε το Λαό, 1978. - Χουρμούζης, Μ., "Ο υπάλληλος", εκδ. Να Υπηρετούμε το Λαό, 1979. Όλα τα ποιήματα προέρχονται από την ανθολογία του Σπύ...

Οι δύο τόμοι των "Αντικριτικών", και ο προηγηθείς των "Κριτικών", διαβάζονται όπως και οι θεατρικές κριτικές του Keneth Tynan, ή, τα, πριν και μετά την Βαβέλ, κείμενα του George Steiner, ως αυτοτελείς δημιουργίες. Τέρπουν άμα και διδάσκουν, χωρίς να το επιδιώκουν με το ανεπανάληπτο, τακοπουλικόν "μεταροΐδιον" χιούμορ και πνεύμα τους. Ο Πάρις Τακόπουλος σε ό,τι γράφει είτε ποίηση, είτε διήγημα, είτε μυθιστόρημα, είτε θέατρο, κριτικήν ποιεί, ακόμα και όταν γράφει κριτική. Υπάρχει μια ενότης ύφους στα γραπτά του, αποτελούσα την πεμπτουσία του έργου του κι η οποία μετατρέπεται...

Οι δύο τόμοι των "Αντικριτικών", και ο προηγηθείς των "Κριτικών", διαβάζονται όπως και οι θεατρικές κριτικές του Keneth Tynan, ή, τα, πριν και μετά την Βαβέλ, κείμενα του George Steiner, ως αυτοτελείς δημιουργίες. Τέρπουν άμα και διδάσκουν, χωρίς να το επιδιώκουν με το ανεπανάληπτο, τακοπουλικόν "μεταροΐδιον" χιούμορ και πνεύμα τους. Ο Πάρις Τακόπουλος σε ό,τι γράφει είτε ποίηση, είτε διήγημα, είτε μυθιστόρημα, είτε θέατρο, κριτικήν ποιεί, ακόμα και όταν γράφει κριτική. Υπάρχει μια ενότης ύφους στα γραπτά του, αποτελούσα την πεμπτουσία του έργου του κι η οποία μετατρέπεται...

[Μικρό δείγμα γραφής: Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΦΥΓΗ ΜΟΥ Όπως απλώνεται ο γιαλός όλο κι απλώνεται η ψυχή μου. Και ποιας Οδύσσειας το πανί θα 'ρθεί να ξεδιπλώσει τη φυγή μου; Ποιοί σύντροφοι, ποιά ανεμικά του νόστου τα κουπιά θ' αδράξουν να σκίσουν της καρδιάς τα πέλαγα και στη Ιθάκης τα νερά ν' αράξουν; Κι η μοίρα μου στον αργαλειό να κλώθει και μη ξεκλώθει με τον ιστό του γυρισμού τα πάθη που τ' ανέμιζαν οι πόθοι. Κι όλο κι απλώνεται το πέλαγος κι όλο και ξεμακραίνει η γη μου. Και στης Οδύσσειας το πανί τυλίγεται η ψυχή μου και η φυγή μου... (Από τη...

(1892-1896) Η Αλεξανδριανή και η Ελπίδα, συμμαθήτριες στο Διδασκαλείο του Αρσακείου, βρίσκουν η μία στην άλλη ένα κομμάτι του εαυτού τους και μια μεγάλη φιλία σημαδεύει τη ζωή τους. Τις ενώνει το κοινό πάθος για γνώση, αλλά και η λαχτάρα να "ζήσουν" και να "δώσουν", να γίνουν δασκάλες και να προωθήσουν τα ιδανικά του ελληνισμού. Ζουν τέσσερα χρόνια με συγκλονιστικές αλλαγές, με γεγονότα σημαντικά για τις ίδιες, τις οικογένειές τους, την Ελλάδα, στο ιστορικό πλαίσιο της αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων, που τις συναρπάζουν. Η Αλεξανδριανή από το Παρίσι, η Ελπίδα από την Α...

Όταν πέφτει το βράδυ, ο σκύλος πιστός παραγιός του αφέντη του ολημερίς, ξαπλώνει μες στο σκοτάδι και αναπολεί τον πανάρχαιο μύθο της φυλής του. Την εποχή που ο πρόγονός του ελεύθερος από τα δεσμά του σήμερα γευόταν την υγρασία του γρασιδιού, οσμιζόταν το φρέσκο του αέρα, θωρούσε κατάματα τον ήλιο, προσκυνούσε τον πανάγαθο θεό του για την ομορφιά και την ελευθερία που του χάρισε. Άγρυπνος και δέσμιος τώρα αναπολεί. Αναπολεί και ουρλιάζει με τα δόντια σφιγμένα στη θύμηση εκείνη τη γλυκιά.

Ο Γιώργος Γκίκας για Τα Κριτικά. Τα Κριτικά του Πάρι Τακόπουλου είναι ένα μεγάλο βοήθημα για όποιον αγαπάει το θέατρο, ή εργάζεται σ' αυτό, κι όχι τόσο, γιατί με τις κριτικές του σκέψεις μαθαίνει ο αναγνώστης, όσο γιατί κυρίως τέρπεται από το μοναδικό ύφος της γραφής τους. Ο Τακόπουλος, ως αυτοσαρκαζόμενος σατιρικός, σε ο,τιδήποτε γράφει, κριτικήν «ποιεί». Υπάρχει μία ενότης στον λόγο και στο ύφος του σε όλα τα, κατά του ζωτικού ψεύδους, έργα του, που φθάνει στο αποκορύφωμά της, στην δίτομη προς το παρόν Κενή του Διαθήκη, το πιο επανασταστικό, πρωτότυπο είδος γραφής, σε τ...