Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γιατί η τέχνη είναι γεμάτη με γυμνούς; Ένα βιβλίο οδηγός για όλες τις μορφές τέχνης, από την αρχαιότητα, με τη ζωγραφική των σπηλαίων, μέχρι σήμερα, με τις εγκαταστάσεις από τεχνητά σύννεφα μέσα σε κλεισμένα περίεργα δωμάτια. Μα γιατί τόσα φρούτα; Τι είναι αυτό που βλέπω ακριβώς; Γιατί να ζωγραφίσει κάποιος τη θέα; Το βιβλίο αυτό ενθαρρύνει τους νεαρούς αναγνώστες να εκφράσουν άφοβα και τις πιο απλές ιστορίες πέρι τέχνης και να βρουν απαντήσεις, παραδείγματα και εν τέλει να νιώσουν ότι δεν είναι οι μόνοι που έχουν απορίες! Με την εξαιρετική επιλογή των έργων που έχει κάνει...

Δύο χρόνια μετά το τελευταίο βιβλίο του, "Τριγωνοψαρούλη μην εμπιστεύεσαι ποτέ αχινό", με θέμα τον αγώνα ενάντια στις διακρίσεις και στον ρατσισμό, ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος επιστρέφει με το νέο βιβλίο του "Ο αληθινός Τρικεράτωψ φοβάται;" με θέμα τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον εκφοβισμό στο σχολείο, σε εικονογράφηση της Κωνσταντίνας Καπανίδου. Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Αγγελιαφόρος Ψυχικής Υγείας στα Σχολεία σύμφωνα με την ΕΨΥΠΕ (Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου), ήταν από τους πρώτους συγγραφείς που είχαν ασχοληθεί με το θέμα, τότε που η σχολική κο...

Καλικάντζαροι κουτσοί, στραβοί, ψηλοί, κοντοί, μακρυχέρηδες και μακρυπόδηδες, στραβομούρηδες και στραβοχέρηδες, στραβοπρόσωποι και στραβοπόδαροι - ένα σωρό καλικάντζαροι και μέσα σ' αυτούς ο Γιάννης ο εγγαστρίμυθος παρέα με μια γουρουνοκεφαλή που μιλάει, ο Αρίδας, ο άπληστος και μοναχοφάης μυλωνάς, η Μαριέττα και η Εριέττα μόνες τη νύχτα στο μύλο μ' ένα σωρό δαιμόνια που θέλουν να τις παντρευτούν... Τρεις ιστορίες με καλικάντζαρους που στηρίζονται στις παραδόσεις του ελληνικού λαού κι ένα επίμετρο που ρίχνει φως στη σκοτεινή εικόνα τους όπως μας παραδίδεται από τους πρ...

Καλικάντζαροι κουτσοί, στραβοί, ψηλοί, κοντοί, μακρυχέρηδες και μακρυπόδηδες, στραβομούρηδες και στραβοχέρηδες, στραβοπρόσωποι και στραβοπόδαροι - ένα σωρό καλικάντζαροι και μέσα σ' αυτούς ο Γιάννης ο εγγαστρίμυθος παρέα με μια γουρουνοκεφαλή που μιλάει, ο Αρίδας, ο άπληστος και μοναχοφάης μυλωνάς, η Μαριέττα και η Εριέττα μόνες τη νύχτα στο μύλο μ' ένα σωρό δαιμόνια που θέλουν να τις παντρευτούν... Τρεις ιστορίες με καλικάντζαρους που στηρίζονται στις παραδόσεις του ελληνικού λαού κι ένα επίμετρο που ρίχνει φως στη σκοτεινή εικόνα τους όπως μας παραδίδεται από τους πρ...

Ξέρεις ότι από τα πολύ παλιά χρόνια οι λαοί έπλαθαν μύθους για να εξηγήσουν το σεισμό; Για να γίνει ένας σεισμός, έλεγαν, βάζουν το χέρι τους θεοί και δαίμονες, γίγαντες και τέρατα, ζώα ήμερα και άγρια... Σήμερα, χάρη στην επιστήμη, δεν πιστεύουμε πια στους μύθους. Ο Θαλής, η Σέι, ο Τομ, η Φάτμα και ο Μάικ, παιδιά από τις πέντε ηπείρους της Γης, θα σου πουν πώς ένιωσαν όταν έζησαν ένα μεγάλο σεισμό, και θα σου εξηγήσουν τι έκαναν για να προστατευθούν. Εσύ, με τη βοήθεια των γονιών ή των δασκάλων σου, δες πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις συμβουλές των φίλων μας στο σπίτι,...

Εδώ και τριάντα χρόνια ένα χαρτάκι καρφιτσωμένο στον πίνακα ανακοινώσεων του δημαρχείου λέει: "Ζητείται βιβλιοθηκάριος", όμως ποτέ κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για τη θέση. Η βιβλιοθήκη δεν είναι μεγαλύτερη από ντουλάπι και τα βιβλία είναι παλιά και γεμάτα σκόνη! "Ωχ, Θεέ μου, τι είναι αυτό το σκουπόξυλο που φαίνεται να τα έχει χαμένα;" αναρωτιέται ο δήμαρχος βλέποντας για πρώτη φορά την καινούρια βιβλιοθηκάριο. Όμως δεν είναι άλλη από τη δεσποινίδα Σαρλότ, που έχει επιστρέψει, για να μεταμορφώσει τη βιβλιοθήκη σε μαγικό θησαυροφυλάκιο και να χαρίσει στα παιδιά έναν καινούρ...

Εκείνο το πρωινό η τάξη μας ήταν σιωπηλή. Άκουγες μέχρι και το πέταγμα της μύγας. Έπειτα, ξαφνικά, ακούστηκαν βήματα στο διάδρομο, δυο τρία σιγανά ταπ ταπ... κι ύστερα τίποτα. Συνήθως οι δασκάλες μας περπατάνε γρήγορα, βιαστικά. Το άτομο, όμως, που κατευθυνόταν τώρα προς την τάξη μας έμοιαζε να έρχεται με την ησυχία του, λες και είχε βγει σεργιάνι. Η πόρτα άνοιξε και είδαμε μια περίεργη, ηλικιωμένη κυρία, πανύψηλη και κοκαλιάρα. Ήταν εκείνη, η δεσποινίς Σαρλότ, το «σκουπόξυλο»... Η καινούρια μας δασκάλα, μια δασκάλα που δεν ήταν καθόλου σαν τις άλλες!

Αυτό είναι το γράμμα ενός δράκου. Πώς γράφει γράμμα ένα πλάσμα που δεν υπάρχει; Να, παίρνει το μολύβι και γράφει. Γράφει για να παραπονεθεί. Γράφει για να πει μερικές πικρές αλήθειες. Γράφει γιατί, άμα δε γράψει, θα σκάσει. Κι αφού γράψει, επιστρέφει ήσυχα ήσυχα στην ανυπαρξία, ενώ εμείς πανηγυρίζουμε γιατί είμαστε ζωντανοί. Και γιατί δεν έχουμε τη φριχτή μούρη ενός δράκου.