Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παύλος: Θέλω να σε βλέπω πιο συχνά, μου αρέσει τόσο η παρέα μαζί σου, μα οι υποχρεώσεις μου με κρατούν δυστυχώς μακριά σου. Όταν είμαι εδώ, είναι σαν να μου παίρνεις όλα τα λάθη μου, όλες τις αμαρτίες. Κι εσύ, το κορίτσι των πολλών, με εξαγνίζεις, γιατί είσαι αγνή. Η αγνότητα δεν βρίσκεται στο σώμα του ανθρώπου, μα στην ψυχή του. Γνώρισα γυναίκες που ήταν παρθένες και ήταν πόρνες, και πόρνες που ήταν σαν ανέγγιχτα κοριτσόπουλα. Πόσες φορές κάτι κυρίες, κατά τους άλλους, με κάνουν να αηδιάζω από το πρόστυχο, φτηνό ύφος τους, πασπαλισμένο με ερωτικά υπονοούμενα της δεκάρας!...

Γνωστοί και φίλοι απέστρεφαν το βλέμμα από πάνω της όταν τους έβλεπαν οι άλλοι, όμως δεν χόρταιναν να την κοιτάζουν όταν την συναντούσαν μόνη της! Είχε μιαν άγρια, ατίθαση ομορφιά, καθώς η ψυχή της ήταν ανήμερη, κι αυτό καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό της. Λεπτή, μαύρα μαλλιά και μάτια, και δυο φιλήδονα χείλη, έτοιμα να σαρκάσουν ή να ρουφήξουν με πάθος το τσιγάρο ή την ζωή. Δεν είχε πολλές παρέες, από την γειτονιά την αποφεύγαν όλοι, οι περισσότεροι δεν της έλεγαν ούτε "καλημέρα", μην τυχόν τους κολλήσει αλητεία και περιθώριο! Από το αφήγημα "Στα ψιλά"

Επίλογος, άλλη μια λέξη για το τέλος που αναπόφευκτα φθάνει κάποτε, μόνο να κρατήσουμε την γλυκιά γεύση από την διαδρομή, τις εικόνες και τις μυρωδιές που μας άφησαν! Άλλοτε τρυφερές και άλλοτε σκληρές όπως συμβαίνει και με την ζωή μας! Άμποτε, να γίνει η ψυχή μας πιο ανάλαφρη, πιο συμπονετική για τις αδικίες του κόσμου!

Μάζεψε τα χρώματά του ο ήλιος και ζωγράφισε όλον τον ουρανό απ' άκρη σ' άκρη! Πέρασε και καλημέρισε πολιτείες και χωριά, χαρίζοντας από ένα χρώμα στο καθένα. Ξύπνησε τα παιδιά να ετοιμαστούν για το σχολείο και τους μεγάλους για τις δουλειές τους. Τα πλοία ξεκίνησαν τα ταξίδια τους και τα λιμάνια άδειασαν χωρίς τους επισκέπτες τους. Στέγνωσε την βροχή που όλη νύχτα έπεφτε και χάρισε στον αμπελουργό ένα χαμόγελο...

Έτσι όπως έπεφτε η βροχή και πάνω στις στάλες αντανακλούσαν τα φώτα των διαφημίσεων και των διερχoμένων αυτοκινήτων, έμοιαζε σαν κλωστή που ένωνε τον ουρανό με την γη. Κάτω από ένα υπόστεγο είχε μαζευτεί μια παρέα σαλτιμπάγκων, περιμένοντας να σταματήσει για να ξεκινήσουν για εκείνη την εκδήλωση που τους είχαν καλέσει. "Χορός σαλτιμπάγκων" έγραφε η αφίσα και κάποιοι ανυπομονούσαν να τον δουν. Θα κατάπιναν φλόγες χορεύοντας, θα εμφάνιζαν ζώα που είχαν προηγουμένως εξαφανίσει, θα ένωναν κομμάτια ύφασμα σε ένα, και στο τέλος θα πετούσαν πολλά περιστέρια στον ουρανό! Τότε, εκεί...