Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται τα κείμενα: - Friedrich Lippmann, "Τζοακίνο Ροσσίνι" (μτφρ. Αλεξάνδρα Παύλου) - Τζοακίνο Ροσσίνι: "Εργογραφία" (όπερες) - Paolo Pinamonti, "Η γένεση ενός αριστουργήματος" (μτφρ. Έφη Γιαννοπούλου) - Stendhal, "Μια οργανωμένη τρέλα" (μτφρ. Έφη Γιαννοπούλου) - Jean Cabourg, "Το φωνητικό προφίλ των προσώπων" (μτφρ. Έφη Γιαννοπούλου" - Pierre Enckell, "Η Ανατολή ως ψευδαίσθηση" (μτφρ. Νίκος Δ. Καραναστάσης) - Νίκος Δ. Καραναστάσης, "Η Ιταλίδα στο Αλγέρι: Επιλογή δισκογραφίας" - Jean - Pierre Ponnelle, "Η όπερα μπούφα του Ροσσίνι" (μτφρ. Ιουλία Βαγενά) - Δι...

H "Norma", η πιο γνωστή όπερα του Vincenzo Bellini, μας μεταφέρει στην καρδιά του belcanto. Αν και βασίζεται στην κληρονομιά του νεοκλασικισμού, το αριστούργημα του Bellini, μαζί με τη "Lucia di Lammermoor" (1835) του Donizetti, εξακολουθεί να θεωρείται το κατεξοχήν πρότυπο για την ιταλική ρομαντική όπερα του πρώτου μισού του 19ου αιώνα. Από τότε που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, η "Norma" δεν έπαψε να περιλαμβάνεται στο ρεπερτόριο των λυρικών θεάτρων και αντιστάθηκε στις μόδες όσο λίγα άλλα έργα. Στα εκατόν πενήντα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη της εκτέλεση μέχρι σή...

Ο Θράκας αοιδός Ορφέας που κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει πίσω στη ζωή τη γυναίκα του Ευρυδίκη, ανήκει αναμφίβολα στο μουσικό πάνθεον της ελληνικής μυθολογίας, αλλά ο μύθος του συνδέεται και με τις μυστηριακές λατρείες της αρχαιότητας. Γιος της μούσας Καλλιόπης, εφευρέτης της κιθάρας, ο Ορφέας μάγευε θεούς, ζώα και θνητούς με το τραγούδι του. Δεν θα πρέπει, επομένως, να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι, ήδη από τις απαρχές της όπερας, ο μύθος του Ορφέα αναδείχθηκε σε αγαπημένο θέμα των συνθετών. Ο συνοδευτικός τόμος του μουσικού έργου, περιέχει τα κείμενα: - Fernando Frag...

Προσαρμόζοντας το ομώνυμο μυθιστόρημα του συμπατριώτη του Pushkin για τις ανάγκες του οπερατικού του έργου "Eugene Oneguin" ("Ευγένιος Ονιέγκιν"), ο Tchaikovsky δε δίστασε να μεταβάλλει την ατμόσφαιρα και τα πρόσωπα του έργου, προσδίδοντάς τους μια πιο ρομαντική απόχρωση, κατά τρόπον ώστε να υποδηλώνουν την αλλαγή στο συναίσθημα που είχε συντελεστεί στο διάστημα των χρόνων που μεσολάβησαν μεταξύ της συγγραφής του έργου και της οπερατικής του απόδοσης στη Ρωσία. Ο συνοδευτικός τόμος του μουσικού έργου, περιέχει τα κείμενα: - Fernando Fraga και Blas Matamoro, "Η ιστορία τ...

Μαζί με τις όπερες "Rigoletto" και "Il Trovatore", η "Traviata" αποτελεί μέρος της λεγόμενης "λαϊκής τριλογίας" του Giuseppe Verdi. Ο ίδιος ο προσδιορισμός του έργου ως λαϊκό μπορεί να χρησιμεύσει σαν κλειδί για να κατανοήσουμε αρκετές πτυχές της ποιητικής του Verdi. Ο όρος αυτός, που πολλές φορές έχει μειωτικές ή και απλουστευτικές συνδηλώσεις, για τον Verdi αντιθέτως, λειτουργεί σαν δεξαμενή αισθητικών και ηθικών ιδεών τις οποίες ο συνθέτης οικειοποιείται με δυναμισμό. Όλο του το έργο, συμπεριλαμβανομένης της "Traviata", περιστρέφεται γύρω από αυτή την έννοια. Ο συνοδε...

Περιέχονται τα κείμενα: - Marc Vignal, "Πηγές, σύνθεση και πρώτοι ερμηνευτές του "Cosi fan tutte"" - Isabelle Moindrot, ""Cosi fan tutte" ή τα μουσικοθεατρικά τεχνάσματα του ιδανικού" - Pierre Michot, "Έργο επιφανειακό, ανήθικο, αναληθοφανές: Οι διασκευές του "Cosi fan tutte" τον 19ο αιώνα" - Κατερίνα Κινίνη, ""Cosi fan tutte": Επιλογή επίσημης δισκογραφίας" - Ειρήνη Λεβίδη, "Πιάνοντας το νήμα εκεί που το άφησε ο Μότσαρτ" - Τζόρτζιο Στρέλερ, "Γράμμα του Στρέλερ στο θίασο για το "Cosi fan tutte"" - Τζόρτζιο Στρέλερ, "Ημερολόγιο εργασίας. Σκηνικές σημειώσεις του Τζόρτζ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Marc Vignal, "Πηγές, σύνθεση και πρώτοι ερμηνευτές του "Cosi fan tutte"" - Isabelle Moindrot, ""Cosi fan tutte" ή τα μουσικοθεατρικά τεχνάσματα του ιδανικού" - Pierre Michot, "Έργο επιφανειακό, ανήθικο, αναληθοφανές: Οι διασκευές του "Cosi fan tutte" τον 19ο αιώνα" - Κατερίνα Κινίνη, ""Cosi fan tutte": Επιλογή επίσημης δισκογραφίας" - Ειρήνη Λεβίδη, "Πιάνοντας το νήμα εκεί που το άφησε ο Μότσαρτ" - Τζόρτζιο Στρέλερ, "Γράμμα του Στρέλερ στο θίασο για το "Cosi fan tutte"" - Τζόρτζιο Στρέλερ, "Ημερολόγιο εργασίας. Σκηνικές σημειώσεις του Τζόρτζ...

Η υπόθεση του "Bella Venezia" διαδραματίζεται σε δύο χρονικά επίπεδα: στο τώρα και στις αρχές του 20ού αιώνα. Σήμερα, λοιπόν, μια γριά οικονόμος διαβάζει μανιωδώς ένα μυθιστόρημα. Η ταύτισή της με τους ήρωες είναι τόσο έντονη, ώστε αρχίζει να βλέπει την ιστορία τους να ζωντανεύει μπροστά της. Και τότε το δεύτερο επίπεδο μπλέκεται με το πρώτο. Ήρωες του βιβλίου είναι μια νεαρή κοπέλα, η Βενετία, που τρέφει ερωτικά συναισθήματα για τον πατριό της. Η σχέση της, επιπλέον, με τη μητέρα της είναι τόσο τραυματική, που η Βενετία θα ενηλικιωθεί μέσα σε ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλ...

Περιέχονται τα κείμενα: - Pierre Milza, "Η Τραβιάτα" (μτφρ. Σοφία Φιλέρη) - Gilles De Van, "Η Τραβιάτα ή Το τέλος του ειδυλλίου" (μτφρ. Σοφία Φιλέρη) - Νίκος Δ. Καραναστάσης, "Τζουζεπίνα Στρεπόνι: μια άλλη "Τραβιάτα" που έγινε η "αξιότιμη Κυρία Βέρντι"" - Τζουζέπε Βέρντι, ""Αγαπητέ πεθερέ...": Επιστολή του Τζουζέπε Βέρντι προς τον πεθερό του Αντόνιο Μπαρέτσι" (μτφρ. Ιουλία Βαγενά) - Michel Parouty, "Προς μια ηθική του παραδόξου;" (μτφρ. Σοφία Φιλέρη) - Michel Parouty, "Η Βιολέτα σήμερα" (μτφρ. Σοφία Φιλέρη) - Jean - Michel Breque, "Η Μαργαρίτα, η Βιολέτα, η Εσθήρ και...

"Η Σάρα Κέην πέθανε τραγικά. Ήταν τόσο μεγάλος και τόσο βαθύς ο τρόμος του κόσμου. Δεν τον άντεξε. Ήταν γυμνή. Απροστάτευτη. Γυμνά είναι και τα έργα της. Τρομαγμένα. Τρομερά." Χάρολντ Πίντερ, 5.2.2001 (Γραμμένο ειδικά για την παράσταση του "Καθαροί, πια" από τη "Νέα Σκηνή") "Το "Crave" ("Λαχταρώ") είναι το προτελευταίο έργο που έγραψε η Σάρα Κέην πριν από την αυτοκτονία της τον Φεβρουάριο του 1999. Γραμμένο το 1998, το έργο αποτελεί ορόσημο στη δραματουργική πορεία της, έτσι όπως είχε εκφραστεί στη μέχρι τότε δουλειά της: μια αποφασιστική ρήξη ως προς τη μορφή, που θ...

Οι ελληνικοί μύθοι ασκούσαν πάντοτε μια ιδιαίτερη γοητεία στην παγκόσμια τέχνη, ιδιαίτερα στις αναπαραστατικές τέχνες, όπως το θέατρο και ο κινηματογράφος. Οι μύθοι αυτοί συμπυκνώνουν τις βαθύτερες αγωνίες και τα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου για την προέλευσή του και την πορεία του μέσα στο χρόνο. Και, καθώς η μυθολογία λειτούργησε και λειτουργεί κατά τρόπο αρχετυπικό και συμβολικό, η τέχνη του κινηματογράφου δε θα μπορούσε να μη γοητευτεί από τον κόσμο των ηρώων και των θεών, των άθλων και της προσπάθειας του ανθρώπου να υποτάξει τη φύση και να ορίσει τη Μοίρα του....

"Η Σάρα Κέιν πέθανε τραγικά. Ήταν τόσο μεγάλος και τόσο βαθύς ο τρόμος του κόσμου. Δεν τον άντεξε. Ήταν γυμνή. Απροστάτευτη. Γυμνά είναι και τα έργα της. Τρομαγμένα. Τρομερά." Χάρολντ Πίντερ, 5.2.2001 (Γραμμένο ειδικά για την παράσταση της "Νέας Σκηνής") Ο τόμος του προγράμματος, εκτός από το πλήρες κείμενο του έργου, περιέχει αποσπάσματα συνεντεύξεων της Σάρα Κέιν, κείμενα των Χάρολντ Πίντερ, Έντουαρντ Μποντ, Ντέιβιντ Γκρέιγκ, Λούκα Σκαρλίνι, Μαρκ Ρέιβενχιλ, Μάριους Φον Μάγιενμπουργκ, Τζέιμς Μακντόναλντ και Μπάρμπαρα Νάτιβι για το έργο της, καθώς και μια σύνθεση μαρ...

Εντούτοις, σε κανένα άλλο έργο του Πίντερ δεν συναντά κανείς τόσο έντονα αυτή τη σύζευξη ανάμεσα στις προσωπικές μνήμες και το συλλογικό ασυνείδητο, τη σύμπλευση των βιωμάτων της παγκόσμιας ιστορίας με τον προσωπικό μικρόκοσμο των χαρακτήρων, όσο στο πρόσφατο έργο του "Τέφρα και Σκιά" (Ashes to Ashes, 1996). Ενώ από υφολογική άποψη το έργο φαίνεται να αναδύεται μέσα από τον ίδιο νοσταλγικό, ατμοσφαιρικό κόσμο όπως το Τοπίο, η Σιωπή και οι Παλιοί καιροί, στην πραγματικότητα παραπέμπει σε άλλα, πολύ πιο προκλητικά και εφιαλτικά, επικίνδυνα και άρα σιωπηρώς απαγορευμένα τοπία,...

Πώς άραγε πρέπει να οργανώνεται μια έκθεση πολυμέσων για ένα ποιητή, αν φυσικά υπάρχει λόγος για μια τέτοια έκθεση; Τι μπορεί, τελικά, να εκτεθεί από το έργο ενός ποιητή ως θέαμα, ή ως ακρόαμα; Και τι, κατά συνέπεια, σκέφτονται οι οργανωτές της να προσφέρουν στο κοινό που θα την επισκεφθεί; Η μοίρα των νεκρών ποιητών, λησμονημένων ή μη, δεν διαφέρει από τη μοίρα των προσώπων εκείνων, που "λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας, αυτών που απέμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί", σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του ποιητή στον "Βασιλιά της Ασίνης". Τα πρόσωπα έχουν χαθεί αν...

Ο ερωδιός είναι εμβληματικός. Στέκεται στο ένα του πόδι. Ανάμεσα στη γη και στο νερό. Στην άκρη των βάλτων. Και μπορεί να πετάξει. Ο σκηνογράφος, σαν τον ερωδιό, στέκεται κι αυτός στην άκρη του βάλτου, προμηθεύεται την τροφή του από τα βάθη των νερών, στέκεται στο ένα του πόδι και καμιά φορά πετάει. Στο "Ο σκηνογράφος και ο ερωδιός" ο Γιάννης Κόκκος εκφράζει την αγάπη του για το θέατρο. Ξεδιπλώνει τα μυστικά του, τα μυστικά ενός μεγάλου τεχνίτη της σκηνής, με γνώση, θέρμη και μεράκι. Γι’ αυτό και με τον τρόπο που μας δείχνει τη σκηνή ανοίγει ταυτόχρονα και τη σκηνή του...

Χρειάζεται να το πω; Καμιά φορά ονειρεύομαι ότι εκείνη που υπήρξε κάποτε προστατευομένη μου δεν έχει ακόμα φύγει από την κηδεμονία μου κι ότι, αφού την ξέθαψα απ' τη Μήλο, θα μπορούσα να την ξεθάψω κι απ' τα σκοτάδια στα οποία ζει, κάτω απ' τις ψυχρές και σκοτεινές αψίδες του Λούβρου - μ' άλλα λόγια, με φαντάζομαι ν' ασκώ τα έσχατα δικαιώματά μου και ν' απαιτώ για λογαριασμό της μιαν ακτίνα απ' τον αυτόν τον ήλιο που την ανάθρεψε και φώτισε την ομορφιά της. Οι μαρτυρίες των τριών πρωταγωνιστών της απαγωγής και της μεταφοράς της Αφροδίτης της Μήλου από τον τόπο της καταγω...

Με τη βοήθεια μιας μαμής που είχε διδαχτεί την τέχνη της στο μαιευτήριο του Οτέλ-Ντιε στο Παρίσι, όταν ήταν διευθύντρια η περίφημη Λουίζ Μπουρζουά, η συμπαθέστατη κυρία Ποκλέν, το γένος Κρεσέ, γέννησε το πρώτο της τέκνο, ένα πρόωρο γένους αρσενικού, στις 13 Ιανουαρίου του 1622. Πενήντα χρόνια αργότερα η γυναίκα του φρόντισε να σκεπάσει τον τάφο με πέτρινη πλάκα και παρήγγειλε να φέρουν στο νεκροταφείο εκατό δεμάτια ξύλο για να ζεσταίνονται οι άστεγοι. Μόλις κρύωσε ο χειμώνας, μια τεράστια φωτιά άρχισε ν' ανάβει πάνω στην πλάκα. Με τη θερμότητα η πέτρα ράγισε και έγινε κομμά...