Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας άνδρας που αναζητά τη μνήμη του μέσα από μια αφήγηση που είναι όχι μόνο η αφήγηση της ζωής του αλλά και των ανθρώπων που συνάντησε στα πολυάριθμα ταξίδια του. Ένα ταξίδι μνήμης και μια ατέλειωτη περιπέτεια στις τέσσερις γωνιές του κόσμου και πέρα από αυτές, όπου η φαντασία και η πραγματικότητα εναλλάσσονται, η διάσταση του χρόνου καταργείται. Ένα ταξίδι όχι τόσο σε τόπους όσο σε ανθρώπους. Ένα νησί στην Ανατολική Αφρική, η Ζανζιβάρη, το κομβικό σημείο όπου ο αφηγητής χάνει τη μνήμη του, το σημείο από όπου ξεκινά και στο οποίο επανέρχεται διαρκώς.

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος "Σε σκοτεινούς δρόμους: το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο", που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 16-25 Νοεμβρίου 2007, με επιμέλεια του Αλέξη Δερμεντζόγλου και συντονισμό των Ελένης Ανδρουτσοπούλου, Χαράς Παπαδημητρίου και Έλενας Χριστοπούλου. Περιέχονται τα κείμενα: - Δέσποινα Μουζάκη, "Ένα ξένο είδος που έγινε ελληνικό" (πρόλογος) - Αλέξης Ν. Δερμεντζόγου, "Είναι δικές μας, πιστέψτε το (τες)" (εισαγωγή) - Πάνος Κοκκαλένιος, "Αναζητώντας τα ίχνη του φιλμ νουάρ στον ελληνικό κιν...

Ο Δήμος Θέος είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Αλλά ένα κεφάλαιο που παραμένει "ανοιχτό", με την έννοια ότι εμείς -οι αποδέκτες του έργου του Θέου- δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τη σχέση μας μαζί του. Ή, ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα κεφάλαιο "κλειστό", με την έννοια ότι δεν έχουμε ακόμη αποκρυπτογραφήσει όσα ο Θέος έχει καταθέσει. Το κεφάλαιο Δήμος Θέος άρχισε να γράφεται ορμητικά τη δεκαετία του εξήντα, με την ενθουσιώδη υποδοχή -και τη γενική αποδοχή- που συνάντησαν οι ριζοσπαστικά καινοτόμες πρώτες ταινίες του: το από κάθε άπ...

Τι σχέση έχει η εξαφάνιση της Ευρυδίκης στη ζούγκλα, μεταξύ των πηγών του Ορενόκου και των βορειοδυτικών παραποτάμων του Αμαζονίου, με την κραυγή του μουγκού που ταράζει τον ύπνο των ορεσίβιων της βορειοδυτικής Ελλάδας; Πώς μπορεί ο Diego ή Ramon ή Pedro που εκτελέστηκε στη Βαρκελώνη, ξημερώματα ώρα 5.35?, την 3η Φεβρουαρίου 1939, να έχει σκοτώσει την Βίβεκε Λίντσβεκ στο Άμστερνταμ, ξημερώματα ώρα 5.35?, την 3η Φεβρουαρίου 1969; Τι συνδέει την απογείωση του αερόστατου –γεμάτου κλεμμένα παιδιά– με το χρονομέτρη πεζοπόρο που έχει φτάσει στην άκρη του κόσμου (του) και βυθίζετα...