Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στο παρόν βιβλίο δεν επιχειρώ να κάνω μια τοποθέτηση του Ζαρατούστρα στην ιστορία της παλαιότερης και νεότερης φιλοσοφίας παρά μόνο περιστασιακά· επίσης, δεν εξετάζω αναλυτικά την αντιπαράθεση του προς άλλες φιλοσοφίες και συστήματα σκέψης ούτε προσπαθώ να ανακαλύψω τα μονοπάτια που άνοιξε για τους μεταγενέστερους στοχαστές. Βασικός μου στόχος είναι να ερευνήσω και να αποκρυπτογραφήσω το ίδιο το κείμενο ώστε να δώσω, στο μέτρο του δυνατού, έναν "οδηγό ανάγνωσης" του συγκεκριμένου έργου σε συνδυασμό με την υπόλοιπη φιλοσοφία του Νίτσε. [...] (από τον πρόλογο του συγ...

Εδώ και πάνω από έναν αιώνα το συρματόπλεγμα έχει γίνει καθολικό σύμβολο καταπίεσης, τυραννίας και βίας. Εμφανίστηκε αρχικά στη Βόρεια Αμερική για τον περιορισμό των κοπαδιών μέσα σε έναν περίκλειστο χώρο, χρησιμοποιήθηκε μαζικά στον πόλεμο χαρακωμάτων ανάμεσα στο 1914 και το 1918 και στη συνέχεια στα αρχιπελάγη των στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Το συρματόπλεγμα, λόγω της μέγιστης αποτελεσματικότητας και του ελάχιστου κόστους του, καταλαμβάνει εξέχουσα θέση μεταξύ των επινοήσεων που σημαδεύουν την ιστορία του 20ού αιώνα. Οι τρόπο...

Τα κείμενα που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο (κείμενα με μορφή συζητήσεων και συνεντεύξεων) καλύπτουν μια σημαντική περίοδο της ζωής του Μισέλ Φουκώ. Εκτείνονται από το '72 μέχρι τις αρχές του '84. Παρότι διατρέχονται πρωτίστως από τη θεματική της εξουσίας (δηλαδή των "σχέσεων εξουσίας"), αναφέρονται επίσης σε πλήθος άλλων ζητημάτων: την αρχαιολογία της γνώσης, την πολιτική, την έλλειψη πολιτικής φαντασίας, την έννοια του συμβάντος, τον Μάη του '68, τη σxέση του Φουκώ με τον Μαρξισμό και την αριστερά, και τέλος την επιμέλεια εαυτού ως ηθική πρακτική. Περιέχονται τα κείμενα...

Ο όρος "απο-ανάπτυξη" ηχεί σαν πρόκληση, έστω κι αν όλοι γνωρίζουμε ότι μια απεριόριστη ανάπτυξη είναι ασυμβίβαστη με τον πεπερασμένο πλανήτη στον οποίο ζούμε. Το αντικείμενο του έργου αυτού είναι να δείξει ότι αν μια ριζική αλλαγή είναι επιτακτική αναγκαιότητα, η εθελούσια επιλογή μιας κοινωνίας απο-ανάπτυξης είναι ένα στοίχημα που αξίζει τον κόπο να βάλουμε ώστε να αποφύγουμε την οπισθοδρόμηση ή την καταστροφή των κοινωνιών μας.

ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Στο λιμάνι διοργανώνονταν για μια βδομάδα μουσικές εκδηλώσεις. Είχαν κουβαλήσει συγκροτήματα παραδοσιακής και "έθνικ" μουσικής από όλα τα Βαλκάνια. Ακόμη και γύφτους με τους ζουρνάδες τους. Κάθε βράδυ τραβούσε κατά κει ο κόσμος: λίγοι επίσημοι, διανοούμενοι, φοιτητές, καλλιεργημένοι άνθρωποι της καλής κοινωνίας. Την ίδια ώρα, τα λεωφορεία που είχαν αφετηρία στην πλαϊνή μεγάλη πλατεία έφευγαν το ένα μετά το άλλο για τις συνοικίες, φορτωμένα ανθρώπους λαϊκούς που μόλις είχαν σχολάσει από τη δουλειά τους. Μερικοί άντρες κοιμόντουσαν κιόλας στο μπροστινό κ...

[...] Η ΠΕΙΝΑ Χορτάσαμε απ' τα φαγιά, τα πιοτά, τα τσιγάρα, τις εκδρομές, τα νυχτογυρίσματα, τα χόμπι, τις κατευναστικές ουσίες και τις καθησυχαστικές θεωρίες. Πεινάμε για δημοκρατία και αίσθημα. ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ ΝΤΕ ΣΑΝΤ Έναν καιρό εντρυφούσα μανιωδώς στα έργα του Σαντ. Κάπου είχα διαβάσει πως μέσα στα όργιά του ήταν η μεγαλύτερη άρνηση της αστικής κοινωνίας, η εκ των ένδον απόρριψή της, η πρωιμότερη αμφισβήτηση της οικογένειας και της εξουσίας. Τα έβλεπα όλα αυτά, αλλά υπό συνεχή σηκωμάρα. Τελικά πήρε αυτή το πάνω χέρι, δεν μ' άφηνε να προσηλωθώ. Η τσόντα ταιριάζει...

Όταν έγινε τριάντα χρονών ο Ζαρατούστρα, εγκατέλειψε τον τόπο που είχε γεννηθεί και τη λίμνη του τόπου του και πήγε στο βουνό. Εκεί απόλαυσε το πνεύμα του και τη μοναξιά του δίχως να κουραστεί, για δέκα ολόκληρα χρόνια. Στο τέλος όμως, η καρδιά του άλλαξε - κι ένα πρωί, καθώς ρόδιζε η αυγή, σηκώθηκε, παρουσιάστηκε μπροστά στον ήλιο και του μίλησε ως εξής: "Εσύ, μεγάλο άστρο! Αν δεν είχες αυτούς που φωτίζεις, τι θα ήταν η ευτυχία σου; Δέκα χρόνια ερχόσουν εδώ πάνω στη σπηλιά μου· μια μέρα θα βαριόσουν το φως σου και τούτον τον δρόμο, αν δεν υπήρχα εγώ, ο αετός μου και το...

Με τον τίτλο "Κείμενα για την Ελλάδα" παρουσιάζουμε στο βιβλίο αυτό έξι κείμενα του Φρίντριχ Νίτσε από την περίοδο της πρώτης δημιουργικής νεότητάς του που είναι γνωστή ως "περίοδος της Βασιλείας" (1870-1873). Τα κείμενα αυτά παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή αφενός διαφωτίζουν τη διαδικασία γένεσης του πρώτου μεγάλου έργου του φιλόσοφου, της "Γέννησης της Τραγωδίας" (1872) και αφετέρου περιέχουν, εν σπέρματι, κάποιες ιδέες που θα διατρέξουν όλο το μήκος του μεταγενέστερου έργου του. (Για παράδειγμα, τα κείμενα "Το κράτος στους Έλληνες" και "Ο αγών στον Όμηρο" περιέχ...

Χάρισα στον εαυτό μου μια μικρή ανάπαυση. Δεν είναι μόνο καθαρή κακία το ότι επαινώ τον Μπιζέ σ' αυτό το δοκίμιο σε βάρος του Βάγκνερ. Ανάμεσα σε πολλά αστεία, παρουσιάζω ένα θέμα που δεν είναι αστείο. Το να γυρίσω την πλάτη μου στον Βάγκνερ ήταν για μένα πεπρωμένο· το να μ' αρέσει κάτι μετά αυτόν, νίκη. Κανένας ίσως δεν παραμεγάλωσε τόσο επικίνδυνα με την βαγκνερίτιδα· κανένας δεν αμύνθηκε πιο σκληρά εναντίον της, κανένας δεν χάρηκε τόσο πολύ που την ξεφορτώθηκε. Μεγάλη ιστορία! - θέλετε δυο λόγια γι' αυτήν; - Αν ήμουν μοραλιστής, ποιος ξέρει πώς θα την ονόμαζα! Ίσως "αυτο...

Το βιβλίο αυτό ανήκει στους ελάχιστους. Ίσως να μη ζει πια κανένας απ' αυτούς. Μπορεί να είναι εκείνοι που κατανοούν τον "Ζαρατούστρα" μου: "πώς θα ήταν δυνατόν να με μπερδέψουν με εκείνους για τους οποίους φυτρώνουν αφτιά που τους ακούνε σήμερα;" - Εμένα μου ανήκει το μεθαύριο. Μερικοί γεννιούνται μετά θάνατον. Τους όρους κάτω από τους οποίους με καταλαβαίνουν και με καταλαβαίνουν "αναγκαστικά" -τους γνωρίζω πολύ καλά. Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος μέχρι σκληρότητας στα πνευματικά πράγματα, προκειμένου να αντέξει τη σοβαρότητα μου, το πάθος μου. Πρέπει να είναι κανείς...

[...] Το ουσιώδες στοιχείο του θέματος του βιβλίου είναι το πρόβλημα του κακού: είναι καλό ή κακό το Είναι, το να είσαι; Η ευτυχία που μπορούμε να περιμένουμε από το Είναι, μέσα στο Είναι, η ευτυχία των όντων, αξίζει το τίμημα της, αξίζει να πληρώνεται με δυστυχία; Τέλος, κι αν τα ζυγίσουμε καλά όλα αυτά, πώς μπορούμε και οφείλουμε να ζούμε μέσα σ' αυτό το Είναι; Τι είναι το Είναι; Τι αξίζει; Τι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό; Με μια και μόνο κίνηση ο νεαρός Νίτσε αγκαλιάζει εδώ ολόκληρη τη φιλοσοφία. Διακρίνει τρεις απαντήσεις, όχι όμως τρεις μεταφυσικές θέσεις, αλλά τρεις τ...

"Η θέληση για δύναμη" εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1901, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Φρίντριχ Νίτσε, με επιμέλεια της αδελφής του, Ελίζαμπετ Φέρστερ-Νίτσε. Όπως λέει ο Βάλτερ Κάουφμαν, στην αγγλική μετάφραση του έργου που έκανε μαζί με τον Ρ. Χόλινγκντεϊλ (Tbe Will to Power, Νέα Υόρκη, 1967), το βιβλίο αυτό είναι μια επιλογή από τις σημειώσεις του Νίτσε, που γράφτηκαν από το 1883 ως το 1888. Ο συγγραφέας δεν είχε την πρόθεση να εκδώσει τις σημειώσεις αυτές υπό τη μορφή που τις έχουμε σήμερα, και η οργάνωση και η αρίθμησή τους δεν είναι δικές του. Γι' αυτούς τους λόγους, το...

[...] Αυτονόητο είναι ότι τα κείμενα που ακολουθούν δεν εξαντλούν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί πολιτικό σύμπαν του Νίτσε. Το πρώτο επιχειρεί να δει την εξελικτική πορεία του Νίτσε από τα πρώτα ως τα τελευταία έργα του και συγχρόνως να τον τοποθετήσει σε σχέση με τα φιλοσοφικά και ιδεολογικά ρεύματα της εποχής του. Το δεύτερο είναι μια εξαιρετική ανάλυση της κριτικής που άσκησε ο Νίτσε στο φιλελεύθερο-δημοκρατικό κράτος, με παράλληλη και ισόβαθμη αναφορά στην αντίστοιχη κριτική μιας άλλης μεγαλοφυίας του 19ου αιώνα, του Καρλ Μαρξ. Στα δύο κείμενα που ακολουθούν εξετάζετ...

Το "Ecce Homo" γράφτηκε το 1888, αλλά εκδόθηκε μετά τον θάνατο του φιλοσόφου, το 1908. Η παρούσα μετάφραση έγινε από το γερμανικό Friedrich Nietzsche, "Samtliche Werke. Kritische Studienausgabe in 15 Einzelbanden", επιμ. έκδ. Giorgio Colli και Mazzino Montinari, de Gruyer, Βερολίνο και Νέα Υόρκη, 1988, τόμ. 6. Ως βοηθήματα χρησιμοποιήθηκαν η γαλλική μετάφραση του Jean-Claude Hemery (F. Nietzsche, "Oeuvres philosophiques completes", τομ. 6, Gallimard, Παρίσι, 1974) και η αγγλική του Walter Kaufmann (F. Nietzsche, "On the Genealogy of Morals and Ecce Homo", Vintage Books, Νέα...

Η "Γενεαλογία της ηθικής" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1887, ένα χρόνο μετά το "Πέρα από το καλό και το κακό" και τρία μετά το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα". Είναι το πιο συστηματικό και συγκροτημένο έργο του Νίτσε, στο οποίο προσπαθεί να δείξει, όπως λέει ο Μ. Sautet, ότι οι ηθικές και φιλοσοφικές αξίες της Δύσης, όχι μόνο συνέβαλαν στην εξασθένηση του ανθρώπου, αλλά και έφθειραν τα θεμέλια της γνώσης και των επιστημών. Με το έργο αυτό ο Νίτσε εγκαινιάζει την προσπάθειά του για μια επαναξιολόγηση όλων των αξιών, προσπάθεια που θα σταματήσει όμως με βίαιο τρόπο η τρέλα (188...