Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ελληνική πεζογραφία συχνά αναφέρεται στο φαγητό, που αποτελεί σημαντικό συστατικό της κουλτούρας μας· ανασύρει μνήμες γεύσης και καταγράφει στιγμιότυπα από γεύματα και γιορτινά τραπεζώματα· περιγράφει πλούσιους αστικούς μπουφέδες και ταπεινά ταβερνάκια σε φτωχογειτονιές· συνδέει τον έρωτα, τον πόλεμο, την ξενιτιά, τη χαρά και τη λύπη με το φαγητό -είτε αυτό είναι η μαγειρίτσα στο αναστάσιμο οικογενειακό τραπέζι είτε το ψωμοτύρι του εργένη. Στην ειδική αυτή έκδοση για την εφημερίδα "Τα Νέα", στο Α' Μέρος, υπάρχουν αποσπάσματα από κείμενα (διηγήματα, μυθιστορήματα, ταξιδ...

Ιουλιανός ο Μέγας - Ιουλιανός ο Παραβάτης: ο τελευταίος της δυναστείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο τελευταίος των ειδωλολατρών. Οι "εθνικοί" τον θρήνησαν ως τον τελευταίο μεγάλο ηγέτη τους. Οι Χριστιανοί στιγμάτισαν την "αποστασία" του, στάθηκαν ωστόσο δίκαιοι, ως επί το πλείστον, απέναντί του, διαχωρίζοντας τη θρησκευτική του πολιτική από το υπόλοιπο ανορθωτικό έργο του και αναγνωρίζοντας τις πολιτικές και στρατιωτικές αρετές του. Ευφυής και καλλιεργημένος, ήπιος αλλά και αποφασιστικός, δραστήριος και οραματιστής, με συνέπεια λόγο και έργου -πιστός, συνεπώς, στο κλασικό...

"Οι φρουροί της Αχαΐας" εξελίσσονται στην περιοχή της Αχαΐας, με επίκεντρο δράσης τους την Πάτρα και το Αίγιο την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Διάλεξα την Αχαΐα -από τις πιο ανεπτυγμένες κοινωνικά και πολιτιστικά περιοχές της Ελλάδας- για τα διονυσιακά τοπία της, το πλούσιο ιστορικό παρελθόν της, τη γραφική ρυμοτομία της, τη διάχυτη λαγνείας της, χαρίσματα που εμπνέουν στον μυθιστοριογράφο έναν ενδιαφέροντα σε πλοκή ιστό. Σ' αυτόν τον ιστό εμπλέκονται πρόσωπα απ' όλες τις γενεές και τις κοινωνικές τάξεις: βιομήχανοι, εισοδηματίες, πολιτευτές, επαγγελματίες, γυν...

"Οι φρουροί της Αχαΐας" εξελίσσονται στην περιοχή της Αχαΐας, με επίκεντρο δράσης τους την Πάτρα και το Αίγιο την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Διάλεξα την Αχαΐα -από τις πιο ανεπτυγμένες κοινωνικά και πολιτιστικά περιοχές της Ελλάδας- για τα διονυσιακά τοπία της, το πλούσιο ιστορικό παρελθόν της, τη γραφική ρυμοτομία της, τη διάχυτη λαγνείας της, χαρίσματα που εμπνέουν στον μυθιστοριογράφο έναν ενδιαφέροντα σε πλοκή ιστό. Σ' αυτόν τον ιστό εμπλέκονται πρόσωπα απ' όλες τις γενεές και τις κοινωνικές τάξεις: βιομήχανοι, εισοδηματίες, πολιτευτές, επαγγελματίες, γυν...

Σε μιάν εποχή που καλλιεργεί συστηματικά την εχθρότητα, η μορφή του Αλβέρτου Σβάιτσερ αναδίνει ένα παρήγορο μεγαλείο. Η απέραντη σοφία του, η σπάνια σωματική του αντοχή, η λαχτάρα του να πλάσει απ’ τον εαυτό του ένα πρότυπο ενεργητικού χριστιανού όπου η λογική δεν θα αντιμάχεται την πίστη του, η θρυλική ανθρωπιά του - να τα χαρίσματα αυτού του ρωμαλέου Αλσατού, που, αν καμουφλάραμε τη φυσιογνωμία του αιώνα μας για να κρύψουμε απ’ τους ερχόμενους τις απάνθρωπες πλευρές του, θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε ως έμβλημα στην πύλη του. Όλα στη σταδιοδρομία του ήταν σαφή αν, όμως,...

Ξαπλωμένη στις πλαγιές του Παναχαϊκού με τα πόδια της να τα βρέχει η θάλασσα. Στραμμένη προς τη Δύση, γεωγραφικά (το βλέμμα φεύγει στον ανοιχτό ορίζοντα του Πατραϊκού κόλπου) και πολιτισμικά. Πόλη-πέρασμα και κόμβος. Πόλη του ταξιδιού. Τα πλοία-πολυκατοικίες αποσπώνται κάθε τόσο από το αστικό τοπίο και απομακρύνονται προς το Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική. Είναι μια πόλη-πρωτεύουσα: πρωτεύουσα της Πελοποννήσου και οικονομική πρωτεύουσα του ελληνικού 19ου αιώνα -κέντρο της σταφίδας τότε, που καθόρισε με την έξαρση και την κρίση της τη δυναμική της Πάτρας- αλλά και Πολιτιστ...

Στο μυθιστόρημά του αυτό ο Τάσος Αθανασιάδης περιγράφει μιαν ομάδα από νέους και νέες, καθώς απολαμβάνουν τις μέρες του καλοκαιριού σ’ ένα φανταστικό νησί των Κυκλάδων. Πίσω, ωστόσο, απ’ τη φαινομενική τους μακαριότητα, κάτω απ’ το θάμπος του αιγαιοπελαγίτικου ουρανού, ακούνε τη βασανιστική φωνή που τους ψιθυρίζει μέσα τους πως είναι πια καιρός να πάρουν μια σοβαρή απόφαση για το μέλλον τους. Τις ψυχολογικές αντιδράσεις τους μπροστά στα γεγονότα, που αιφνιδιάζουν τα σχέδιά τους γι’ αυτό το μέλλον, μας τις ζωντανεύει ο συγγραφέας των "Πανθέων" με σκηνές αλληλοδιάδοχες από αι...

Μέσα από τα γόνιμα σπλάχνα της περίφημης Γενιάς του '30 αναπήδησαν και δυο ποιητικά λιοντάρια, ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιάννης Ρίτσος, για να υψώσουν και να διευρύνουν το ποιητικό βίωμα των Νεοελλήνων με τρόπους ιδεαλιστικής διαύγειας και εικονιστικής μεγαλοσύνης που σου κόβουν την ανάσα. Υπακούοντας τυραννικά στην πάμπλουτη λυρική ιδιοσυγκρασία τους -απολλώνια στον Ελύτη, διονυσιακή στον Ρίτσο- και υποκύπτοντας αγόγγυστα στο πανίσχυρο χάρισμά τους, πρόσφεραν στη νεοελληνική ποίηση δώρα βαρύτιμα και -μέσα στην σχετικότητα των ανθρωπίνων- αθάνατα. Ετούτη η αξιοζήλευτη αθαν...

"Δεκαπέντε κι απάνω χρόνια χρειάστηκε ο Τάσος Αθανασιάδης για να φέρει σε άξιο πέρας αυτό το συγγραφικό άθλημα που θα πρέπει να του εξασφαλίσει μια θέση ολότελα ξεχωριστή και ειδική μέσα σε ολόκληρη τη νεοελληνική πεζογραφία... δεν υπάρχει παρόμοια περίπτωση μυθιστορήματος μακράς πνοής στη λογοτεχνία μας. Μα ούτε και παρόμοια πρόθεση να δοθεί ένα μυθιστόρημα-ποταμός μέσα από την ιστορία μιάς χαρακτηριστικής οικογένειας, των Πανθέων, η κοινωνική, ψυχολογική και ιστορική Ελλάδα των πρώτων σαράντα χρόνων του αιώνα μας". (Αντρέας Καραντώνης) "Ο Τάσος Αθανασιάδης είναι προπάν...

Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ. Αυτόν τον τίτλο επέλεξε ο Τάσος Αθανασιάδης για να μας εισαγάγει στον κόσμο των διαλέξεων που έδωσε κατά καιρούς στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με το γνώριμο ζωντανό ύφος του, ο συγγραφέας της Αίθουσας του Θρόνου και των Παιδιών της Νιόβης αναβιώνει στα κείμενα αυτά το έργο και τη μορφή δημιουργών που σημάδεψαν την εποχή τους, στο χώρο των γραμμάτων και των επιστημών. Από τον Περικλή Γιαννόπουλο και τον Ζαχαρία Παπαντωνίου ως τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, τον Ουγκώ και τον Προύστ, από τον Ροστάν στον Γιούνγκ και τον Οππενχάιμερ, έν...

Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, άτσαλα, διστακτικά, αναποφάσιστα αλλά και τολμηρά, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης. Γραφές κλεισμένες στα συρτάρια του χρόνου, γραφές σε χαρτιά κιτρινισμένα, γραφές που τόλμησαν να εκτεθούν για πρώτη φορά κι έπειτα άλλες πιο ώριμες, πιο σίγουρες για τον εαυτό τους τις έριξαν στη λήθη. Γραφές της αθωότητας, γραφές της νιότης.Ποιο είναι το νεανικό συγγραφικό πρόσωπο των ώριμων πια και καταξιωμένων φωνών τ...

Το Ταξίδι στη μοναξιά είναι ένα από τα πιο ευγενικά νεοελληνικά πεζογραφήματα. Είναι σχεδόν ένας "κανόνας" πνευματικής ευγένειας. Κι είναι και κάτι άλλο, που όμως σκέπτομαι πως δεν θα μπορούσε να 'ναι χωρίς την κάθε άλλο παρά συμβατική υπόθεση που λέμε πνευματική ευγένεια. Το βιβλίο σας είναι σε κάθε δεύτερη-τρίτη φράση ή και λέξη του και κάτι το πολύ μοναδικό (αν θέλετε "μοναχικό") σε σκέψη και σε συναίσθημα, κάτι που ξαφνιάζει με τον πιο εσωτερικό τρόπο όποιον ξέρει να ξαφνιάζεται και με ό,τι δεν κάνει θόρυβο. (Παν. Κανελλόπουλος-Απόσπασμα επιστολής στον Τάσο Αθανασιάδη,...