Όμηρος
Homer
Αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής, ο μεγαλύτερος από τους ποιητές όλων των αιώνων, με τον οποίο αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Όμηρο είναι ελάχιστες και αυτές ασαφείς. Τον τόπο γέννησής του διεκδικούν πολλές πόλεις. Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά την περιοχή της, όπως αποδεικνύουν οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιεί στην ποίησή του. Γνώριζε ακόμα καλά τις ακτές του Αδραμυτηνού κόλπου, το όρος Ίδη, την πεδιάδα του Σκάμανδρου κ.λπ., τα οποία είδε ο ποιητής με τα μάτια του και έγιναν θέατρα των αγώνων των ηρώων του. Άγνωστο είναι το πότε έζησε ο Όμηρος. Ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί στα ποιήματά του ότι έζησε πολύ αργότερα από τα τρωικά. Κατά τον Ηρόδοτο (Β΄ 53) ο Όμηρος έζησε 400 χρόνια νωρίτερα απ' αυτόν και, σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτή, πρέπει να έζησε κατά τα μέσα του 9ου αι. π.Χ. Τέλος η παράδοση ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός πρέπει να απορριφθεί, γιατί είναι ασυμβίβαστη με τη λεπτή παρατήρηση της φύσης που υπάρχει στο έργο του. Έγραψε: α) την "Ιλιάδα" της οποίας η υπόθεση εκτυλίσσεται σε 51 ημέρες και 15.700 στίχους. Θέμα της είναι η "μήνις του Αχιλλέως" εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν. Κανονικά λοιπόν έπρεπε να ονομαστεί Αχιλληίδα, επειδή όμως ο ποιητής παρεμβάλλει σ' αυτήν πολλά γεγονότα του πολέμου που έγιναν γύρω από το Ίλιο (= Τροία), γι' αυτό πήρε το όνομα "Ιλιάς" β) την "Οδύσσεια" της οποίας τα περιστατικά διαρκούν 41 ημέρες και αναπτύσσονται σε 12.100 στίχους. Θέμα της είναι ο "νόστος" (= επιστροφή) του Οδυσσέα από την Τροία στην Ιθάκη. Άλλα έργα που αποδίδονται στον Όμηρο είναι: οι "Ομηρικοί ύμνοι", η "Βατραχομυομαχία", ο "Μαργίτης". Χαρακτηριστικό της τέχνης του Ομήρου είναι ότι τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και ότι με τα αλλεπάλληλα επεισόδια κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Ο θαυμασμός για τα έπη του Ομήρου διατηρήθηκε αμείωτος από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, γι' αυτό και διδάσκεται σ' όλα τα σχολεία της Ευρώπης, ως ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων. Τα ομηρικά έπη έχουν μεταφραστεί σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου, καθώς και στην ελληνική δημοτική, από τους Ι. Πολυλά, Αργ. Εφταλιώτη, Ζ. Σιδέρη, Ν. Καζαντζάκη, Ι. Κακριδή κ.ά.
Γιώργος Σεφέρης: Μεταγραφές
Συλλογικό έργο
Λέσχη (1980)
Ο Γιώργος Σεφέρης χρησιμοποιεί τον όρο "μεταγραφή" για να δηλώσει την ενδογλωσσική μετάφραση, δηλ. τη μεταφορά παλαιότερων κειμένων της γλώσσας μας στα νεοελληνικά. Αρκετά δείγματα της μεταγραφικής ενασχόλησης του ποιητή υπάρχουν ήδη και στο δημοσιευμένο έργο του και, φυσικά περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. [...] Μολονότι υπάρχουν διορθώσεις του Σεφέρη σε όλα σχεδόν τα χειρόγραφα, με κανέναν τρόπο δε θα λέγαμε ότι η παρούσα μορφή των μεταγραφών θα ήταν και η οριστική. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστούμε ότι ο ποιητής ήθελε περισσότερο κατεργασμένες και τι...
Βατραχομυομαχία
Όμηρος
My WayEurobooks (2010)
Όλοι μας λέμε ότι ξέρουμε να διαβάζουμε. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε, μέχρι να βρεθούμε μπροστά από ένα κείμενο ...αρχαίο, ή πολύ καλύτερα αρχαίο "χειρόγραφο"! Εκεί (τα) χρειαζόμαστε "μετάφραση"! Μα αλήθεια, είναι τόσο πια μπλοκαρισμένος ο εγκέφαλός μας στις ιδέες, ή τόσο κακομαθημένος κι αδρανής, ώστε να δημιουργήσει έστω και μια νέα σύναψη; Οι μαθητές λένε όχι... Το απλό 8σέλιδο "Αγραμματόμετρο" είναι εδώ! Αναγνώστης ή αγράμματος... Στο βιβλίο αυτό ανακαλύπτεις τον τρόπο να: - Αντιλαμβάνεσαι σωστά τα νοήματα των φράσεων - Μαθαίνεις τις ρίζες και την σύνταξη των λέξε...
Αποταμίευμα ποιητικής ύλης
Συλλογικό έργο
Γαβριηλίδης (2002)
Ανθολογούνται τα κείμενα: Ομήρου, αποσπάσματα από την "Οδύσσεια", Ηροδότου, αποσπάσματα περί της ίδρυσης του Μαντείου της Δωδώνης και επιγραφές της Δωδώνης, Θουκυδίδου, "Ξυγγραφή", Καλλιμάχου, "Εις Δήμητρα", Φιλοστράτου, "Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον", Αλκίφρονος, "Επιστολαί" και Μάρκου Αυρηλίου Αντωνίνου, "Εις εαυτόν".
3.000 χρόνια ελληνική ερωτική ποίηση
Συλλογικό έργο
Εκδοτική Θεσσαλονίκης (2008)
[...] Στον μικρό αυτό τόμο προσπάθησα να χωρέσω το ευρύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό μέρος της τρισχιλιετούς ελληνικής ποιητικής παραγωγής, στο θέμα του έρωτα. Από τον ομηρικό μονόλογο της Ανδρομάχης, το περίφημο χορικό της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή, τους αρχαίους λυρικούς, τον μονόλογο της Αρετούσας, και τα δημοτικά τραγούδια, μέχρι τους λαϊκούς τραγουδοποιούς, και τους νεότερους και σύγχρονους ποιητές, ξετυλίγονται όλες οι πτυχές του πολυτραγουδισμένου έρωτα: παθιασμένος, ανεκπλήρωτος, ρομαντικός, χυδαίος, απροσδόκητος, παιγνιώδης, ανιδιοτελής, αστείος, δολοφονικός, πληρωμέ...