Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κύρια συμβουλή του Ρίλκε σ' αυτά τα δέκα γράμματα στον άγνωστό του νέο ποιητή, στον καθένα που ονειρεύεται να δημιουργήσει, μα και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, είναι το μακρύ, επώδυνο και μοναχικό ταξίδι που πρέπει να κάνει για να φτάσει ώς τις βαθύτερες ρίζες του εαυτού του. Η αλυσίδα των βιωμάτων, η κατανόηση του τρόπου της συμβολής του καθενός κρίκου στη δημιουργία του επόμενου, αυτή η μαγική, μυστική και απόλυτα ατομική αλληλουχία, όταν εξηγηθεί, όταν θεαθεί πανοραμικά, όταν αγαπηθεί, γίνεται το πολυτιμότερό μας αγαθό, η ολοκλήρωσή μας, η αρμονία με τον εαυτό μας.

Ο Τράγκυ βλέπει τον εαυτό του σαν έναν που τον ξέχασαν, κι αρχίζει, χωρίς να το θέλει, να κινείται, να φωνάζει, για να τον προσέξουν γράφει γράμματα: στο σπίτι του, στον κύριο φον Κραντς, σ' όλους αυτούς που τυχαία γνώρισε, στέλνει μάλιστα κάνα-δυο συστημένα γράμματα, που τα είχε φέρει από το σπίτι, χωρίς να τα χρησιμοποιήσει ως τώρα, και περιμένει, να δει που θα του απαντήσουν με προσκλήσεις. Του κάκου. Τον ξέχασαν, θέλει να φωνάξει και να δώσει σημεία ζωής. Η φωνή του δεν φτάνει πουθενά...

Τα Γράμματα για τον Cezanne, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας, είναι μία από τις γνωστότερες σειρές επιστολών του Rilke, ακριβώς γιατί περιέχουν μερικές από τις χαρακτηριστικότερες σκέψεις του Rilke για την τέχνη της ζωγραφικής και την τέχνη γενικότερα. Με αφορμή την πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα του Σεζάν, ο Rilke γράφει, από το Παρίσι όπου ζει, μια σειρά επιστολών στη γυναίκα του, τη γλύπτρια Clara Westhoff, στις οποίες μιλά για την τέχνη και τη ζωγραφική, για τη ζωή του στο Παρίσι, για τον Van Gogh και για τον Rodin. Στην παρούσα έκδοση συμπεριλα...

Ο Rilke έγραψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μια σειρά επιστολών απαντώντας σε μία άγνωστη γυναίκα, η οποία είχε ζητήσει τη συμβουλή του και τη συμπαράστασή του σε μια βαθιά κρίση που τάραζε τη ζωής της. Ο Rilke, θα απαντήσει στη νεαρή άγνωστη γυναίκα όχι μόνο με ανθρωπιά και βαθιά κατανόηση αλλά κυρίως με βαθύτητα στοχασμού και διεισδυτικότητα, στοιχεία που κάνουν τις επιστολές αυτές να διαβάζονται σαν ένα αυτοτελές λογοτεχνικό κείμενο. Η παρούσα έκδοση πλαισιώνεται από ένα κατατοπιστικό κείμενο της μεταφράστριας καθώς και ένα εκτενές χρονολόγιο της ζωής του Rilke, στο...

Και εγέλασεν ο Θεός ζ΄, χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα. Γελάσαντος δε του Θεού εγεννήθησαν Θεοί ζ΄, οίτινες τον κόσμο περιέχουσιν... Καγχάσαντος πρώτον πρώτον αυτού εφάνη φως αυγή, και διηύγασεν τα πάντα· εγένετο δε Θεός επί του κόσμου και του πορός·... Εκάγχασε δε β΄ ην πάντα ύδωρ. Ακούσασα η γη ήχους εξεβόησε και εκύρτανεν, και εγένετο το ύδωρ τριμερές εφάνη Θεός, ετάγη επί της αβύσσου... Βουλευομένου δε το γ΄ καγχάσαι, εφάνησαν... εκλήθη Ερμής... Εκάγχασε το τέταρτον ο Θεός και εφάνη γέννα κρατούσα σποράν... Εγέλασε το πέμπτον... και εφάνη Μοίρα κρατούσα ζυγόν, μ...

Το ανέκδοτο ημερολόγιο του νεαρού Ρίλκε κατά τη διαμονή του στο Παρίσι του 1900, ως γραμματέως του Ροντέν, είναι ταυτόχρονα και ένα συναρπαστικό χρονικό της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ζωής στην Πόλη του Φωτός. Πλήθος γνωστών ονομάτων παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του όπου διαγράφονται οι νεανικές υπαρξιακές ανησυχίες του ποιητή.

"Η κάμαρα του πύργου σκοτεινή. Όμως φωτίζουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου με το χαμόγελό τους. Ψηλαφούν μπροστά τους σαν τυφλοί και βρίσκουν ο ένας τον άλλον σαν μια πόρτα. Σχεδόν σαν παιδιά που φοβούνται τη νύχτα, σφίγγονται ο ένας μες στον άλλο. Κι όμως, δε φοβούνται. Δεν υπάρχει τίποτα να τους εναντιωθεί. Μήτε το χτες, μήτε το αύριο - γιατί ο χρόνος κατέρρευσε. Κι εκείνοι ανθίζουν μέσα από τα συντρίμμια του". Το "Τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε", το γνωστότερο και δημοφιλέστερο έργο του Ρίλκε, γράφτηκε στο γύρισμα του εικοστού αιώνα,...

Οι "Επιστολές για τον Σεζάν" είναι το ντοκουμέντο μιας πολύ δυνατής συνάντησης: του ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε με τη ζωγραφική του Πολ Σεζάν, μιας συνάντησης που θα αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ποιητική εξέλιξη του Ρίλκε. Συγκλονισμένος από τη δύναμη της τέχνης του Σεζάν, που είχε την ευκαιρία να γνωρίσει στο Παρίσι, ο Ρίλκε καταγράφει τις σκέψεις του σε μια σειρά επιστολών προς τη γυναίκα του Κλάρα Βέστχοφ. Εκτός από τις εύστοχες παρατηρήσεις για την τέχνη του Σεζάν, στις Επιστολές εκφράζεται ένας βαθύς στοχασμός πάνω στο θέμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με παρ...

Δέκα γράμματα που ο Ράινερ-Μαρία Ρίλκε είχε στείλει από το 1903 ώς το 1908 σ έναν άγνωστό του νέο, τον Franz Xaver Kappus, μαθητή της Στρατιωτικής Σχολής κι αργότερα ανθυπολοχαγό του αυτοκρατορικού στρατού της Αυστροουγγαρίας, ο οποίος σύντομα αποσύρθηκε από τον στρατό και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.

Ο άρχοντας του Λάγγεναου γράφει ένα γράμμα, βυθισμένος σε σκέψη. Αργά-αργά ζωγραφίζει μεγάλα, σοβαρά, όρθια γράμματα: Καλή μου Μητέρα, να είσαι περήφανη: Βαστώ τη σημαία, μην ανησυχείς: Βαστώ τη σημαία, να μ' αγαπάς: Βαστώ τη σημαία - Ύστερα κρύβει το γράμμα κάτω από τη στολή του, στο πιο κρυφό μέρος, κοντά στο ροδόφυλλο. Και συλλογίζεται: "Σε λίγο θα μοσκοβολήσει κι αυτό". Και συλλογίζεται: "Ίσως το βρει καμιά φορά κανένας...". Και συλλογίζεται... "γιατί ο εχθρός είναι κοντά".

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πορτρέτο του ιερού παραληρήματος για την τέχνη. Οι συμμετέχοντες είναι τρεις, ένας θεός και δύο λάτρεις του, που επίσης λατρεύουν ο ένας τον άλλον (και που εμείς, διαβάζοντας τα γράμματά τους, ξέρουμε πως θα είναι μελλοντικοί θεοί). Ένα ζευγάρι νέων ρώσων ποιητών, που έχουν ανταλλάξει επί χρόνια φλογερά γράμματα για τη δουλειά και τη ζωή, αρχίζουν να αλληλογραφούν με έναν μεγάλο γερμανό ποιητή που είναι και για τους δύο η ενσάρκωση της ποίησης. Αυτό το τρίγωνο ερωτικών γραμμάτων -γιατί τέτοια είναι- αποτελεί μια ασύγκριτη δραματοποίηση της φλόγας γι...

Και ο βασιλεύς Δαβίδ πρεσβύτερος προβεβηκώς ημέραις, και περιέβαλλον αυτόν ιματίοις, και ουκ εθερμαίνετο και είπον οι παίδες αυτού Ζητησάτωσαν τω κυρίω ημών τω βασιλεί παρθένον νεάνιδα, και παραστήσεται τω βασιλεί και έσται αυτόν θάλπουσα και κοιμηθήσεται μετ' αυτού, και θερμανθήσεται ο κύριος ημών ο βασιλεύς, και εζήτησαν νεάνιδα καλήν εκ παντός ορίου Ισραήλ και εύρον την Αβισάκ την Σωμανίτιν και ήνεγκαν αυτήν προς τον βασιλέα, και η νεάνις καλή έως σφόδρα· και ην θάλπουσα τον βασιλέα και ελειτούργει αυτώ, και ο βασιλεύς ουκ έγνω αυτήν. (Βασιλειών Γ΄, 1, 1-4)

Δύο νουβέλες με φόντο την κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα της Πράγας των αρχών του 1900, εποχής αναταραχών λίγο πριν το τέλος της αυστριακής κυριαρχίας, όταν στην πόλη αρχίζει να γίνεται έκδηλος ο διχασμός μεταξύ Γερμανών και Τσέχων. Οι "Δύο ιστορίες της Πράγας" αποτελούν, χάρη στην ακριβή περιγραφή των τοποθεσιών, έναν ποιητικό οδηγό για τους επισκέπτες και τους θαυμαστές της Πράγας. Είναι το τελευταίο νεανικό έργο του Ρίλκε, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την πόλη της νιότης του, και ταυτόχρονα μια αφετηρία για τα μεταγενέστερα ταξίδια του.

"Ο βίος της Μαρίας" ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγες μέρες, από τις 15 έως τις 23 Ιανουαρίου του 1912, χρονικό διάστημα το οποίο ταυτίζεται με την περίοδο συγγραφής των πρώτων "Ελεγειών του Ντουίνο", που επρόκειτο να αποτελέσουν τη μέγιστη λυρική σύνθεση του Ρίλκε. Ωστόσο "Ο βίος της Μαρίας" δεν αποτελεί άσκηση γραφής ή πάρεργο, αλλά σχετίζεται με μια σημαντική για την καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Ρίλκε περίοδο ποιητικής κυοφορίας. "Ο βίος της Μαρίας" θα πρέπει να διαβαστεί ως μοναδικό ποιητικό επίτευγμα εσωτερικής αναζήτησης, στο οποίο διασταυρώνεται η υπαρξιακή αγωνία ενός από...