Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ηρωίδα του παπαδιαμαντικού διηγήματος "Η Νοσταλγός" διακατέχεται από μια ρεμβώδη ποιητικότητα στα λόγια και στις πράξεις της, καθώς ρέπει διαρκώς προς την επιστροφή στην πατρίδα της. Αισθάνεται ανίσχυρη να ζη μακριά από τον τόπο της, από τους δικούς της, κι εκεί ξαναγυρνάει, μόλις έχοντας προλάβει να εκφράσει τη συμπάθειά της προς ένα νεώτερό της, ο οποίος και την έφερε στην πατρίδα της με μια βάρκα ξένη.

Το μυθιστόρημα του Αλ. Παπαδιαμάντη στο αυθεντικό πολυτονικό κείμενο. Η εικοσιπεντάχρονη ηρωίδα του διηγήματος, η Λαλιώ, είναι παντρεμένη με τον μπάρμπα-Μοναχάκη, ο οποίος όχι μόνο είναι κατά πολύ μεγαλύτερος, αλλά έχει και μια κόρη κατά ένα χρόνο μεγαλύτερη απ’ τη νέα του σύζυγο. Η Λαλιώ, που έχει αναγκαστεί να ακολουθήσει τον άντρα της στο νησί του, που βρίσκεται κοντά στο νησί που μέχρι πρότινος έμενε με τους γονείς της, αδυνατεί να προσαρμοστεί και ζητά διαρκώς την επιστροφή της κοντά στους δικούς της. Ο δεκαοχτάχρονος Μαθιός, γείτονας της Λαλιώς, την έχει ερωτευτεί...

Η θεία-Αχτίτσα ζούσε πολύ φτωχικά με τα δυο εγγονάκια της, ώσπου μια μέρα ήρθε ένα γράμμα από το γιο της που έλειπε χρόνια στα ξένα. Ένα γράμμα που άλλαξε σε μια στιγμή τη ζωή των δυο μικρών ορφανών και της καλής γιαγιάς τους.

Αυτόκλητη τιμωρός της κοινωνικής αδικίας, διεστραμμένη εγκληματική φύση, αντάρτισσα οργισμένη απέναντι στο Θεό - τι είναι εντέλει η Φραγκογιαννού, η "Φόνισσα" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη; Συμπάσχει με το θύμα ή με το θύτη ο συγγραφέας, ταυτίζεται "ιδεολογικά" με την ηρωίδα του ή προβληματίζεται, όπως ο Ντοστογιέφσκι, με το "Κακό", με την άβυσσο της ανθρώπινης ύπαρξης - άντα βέβαια (κάτι που δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνά ο αναγνώστης) από την αμετακίνητη σκοπιά του πιστού της Ορθοδοξίας. Το πιο γνωστό, και για πολλούς το κορυφαίο έργο του μεγάλου Σκιαθίτη, προκάλεσε όσο καν...

"Η "δυστυχής" και "δύστηνος" Φραγκογιαννού δεν είναι τώρα, απλά, μια παραλοϊσμένη φόνισσα. Με την εκπληκτική αντοχή της και το μαχητικό της πείσμα απέναντι στους πραγματικούς ενόχους, τα κρατικά όργανα που ενσαρκώνουν στα μάτια της τη βαρβαρότητα του κόσμου όπως τον γνώρισε, ακλόνητα βέβαιη πως οι πράξεις της ήταν για το καλό των παιδιών και των γονιών, μετατρέπεται σ' ένα φοβερό σύμβολο εξέγερσης. Είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας: χρειάζεται, λοιπόν, μια Φραγκογιαννού για να μας ανοίξει τα μάτια στο κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση κοινωνικό έγκλημα κατά αθώων υπάρξεων...

Στη Σκιάθο των αρχών του 20ού αιώνα, η γριά Χαδούλα, η Φραγκογιαννού, βιώνει το καθημερινό δράμα που η μοίρα επιφυλάσσει σε μια γυναίκα της εποχής της: την αποστολή να υπηρετεί μια ζωή τους γύρω της, γονείς, σύζυγο, παιδιά κι εγγόνια· και την υποχρέωση να "αποκατασταθεί" και να "αποκαταστήσει" με τη σειρά της όλα τα θηλυκά της παιδιά. Όταν η μεγάλη της κόρη, η Δελχαρώ, φέρνει στον κόσμο άρρωστο το δεύτερο κορίτσι της, η Φραγκογιαννού, που ξαγρυπνά δίπλα στην κούνια του, κάνει μια αναδρομή στα βάσανα που έχει περάσει μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκε γυναίκα. Ο νους της αρχίζει...

Στη "Φόνισσα" διαφαίνεται η συντηρητική κοινωνία της εποχής μέσα από τη ζωή, τις σκέψεις και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις μιας γυναίκας, οδηγώντας τη σε αλλεπάλληλα εγκλήματα σε βάρος νεαρών κοριτσιών.