Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Της Κοκκώνας το σπίτι, το οποίο εφοβούντο τα παιδιά και το οποίο δεν αγίαζαν οι παπάδες όταν περνούσαν με τις αγιαστούρες τους, ήταν το καλύτερο μέρος για να κρυφτεί κάποιος και να περάσει για...καλικάντζαρος!

Η πένα του μεγάλου προφήτη των νεοελληνικών γραμμάτων, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, εκφράζεται στα τρία διηγήματα της παρούσας έκδοσης. Τα διηγήματα είναι τρία υπερφυή ανθύλλια, θα μπορούσε να πει κανείς, που εμφανίζονται σε διαφορετικές εποχές: "Μία ψυχή" είναι λουλούδι της άνοιξης, "Άνθος του γιαλού" του καλοκαιριού, και "Έρωτας στα χιόνια" του χειμώνα. Τρία διηγήματα διαφορετικά, τρία πνευματικά διαλείμματα, συνυπάρχουν σ' αυτό τό βιβλίο με τις αντίστοιχές τους μεταφράσεις στα ισπανικά. Η ελληνική και η ισπανική γλώσσα, καθώς συνομιλούν, δημιουργούν μια πολύχορδη σ...

Η φαντασία του λαϊκού αφηγητή Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη δίνει ζωή στα πλάσματα του θρύλου που τα γνώρισε ένα προς ένα από τους παραμυθάδες της Σκιάθου, του τόπου του, από τις γιαγιάδες του σπιτιού και του χωριού. Μα η έμπνευσή του δίνει τον ρόλο του ήρωα και σε ανθρώπους λαϊκούς, βγαλμένους από το πλήθος. Γριές που διαρκώς σταυροκοπιούνται, νοικοκυραίοι που καβάλα στο άλογό τους πηγαίνουν για εξομολόγηση, παπάδες σε βαφτίσια. Έτσι, στο Χριστόψωμο, η ηρωίδα γριά Καντάκαινα βασανίζει την νύφη της Διαλεχτή επειδή δεν κάνει παιδιά, στο Χριστό στο Κάστρο, ο πρωταγωνιστής παπα-Φραγ...

Το μυρολόγι της φώκιας και άλλα διηγήματα "Τριάντα διηγήματα περιλαμβάνει ο παρών τόμος, δημοσιευμένα από το 1907 έως το 1912. [...] Μέσα σε ένα παπαδιαμαντικό διήγημα συχνά έχει την αίσθηση ο αναγνώστης ότι εν σπέρματι εμπεριέχονται δεκάδες άλλα μικρά ή μεγάλα δράματα, ιστορίες καθημερινές, κάποτε ευτράπελες, πρόσωπα που ζητούν υπόσταση και δικαίωση μες στη γραφή, ένας κόσμος ολόκληρος [...]. Οι ήρωες του Παπαδιαμάντη, ταπεινοί, καταφρονεμένοι, αφελείς και εν τέλει αθώοι ακόμα και με τις μικρές ή μεγάλες κακίες τους, ζουν μια δύσκολη ζωή και γνωρίζουν συχνά ένα ά...

Αγάπη στον κρεμνό και άλλα διηγήματα "Μετά τον θάνατο του Παπαδιαμάντη, δημοσιεύτηκαν, από το 1912 ως το 1954, τριάντα δύο διηγήματα του... Σε ένα σύνολο 171 γνωστών ως τώρα διηγημάτων, δεν είναι μικρός αριθμός τα 32 να έχουν δημοσιευτεί μετά τον θάνατο του συγγραφέα... Σημειώνω εδώ αυτούς τους λογαριασμούς γιατί αναιρούν τη γενική εντύπωση, την οποία και ο ίδιος φρόντισε να καλλιεργήσει, του "κατ' αποκοπήν διηγηματογράφου". Ας προσθέσουμε ότι δεν πρόκειται μόνο για διηγήματα των δύο τριών τελευταίων ετών της ζωής του, αλλά ότι πολλά από αυτά μπορεί να περίμεναν στο συρ...

Ποιήματα και άλλα κείμενα "Κατά την, θρυλική πια παραδοξολογία του Μιλτιάδη Μαλακάση, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης υπήρξε ο μεγαλύτερος νεοέλληνας ποιητής. [...] Βεβαίως, η ποίηση αναβλύζει όπως το καθαρό νερό από τις πεζογραφικές του σελίδες με υπονομευτικές, σε πάμπολλες περιπτώσεις, πραγματώσεις της πεζογραφικής "τάξης" σε άφθονα διηγήματα του. Στο αυτοβιογραφικό του σημείωμα ο Παπαδιαμάντης μάς πληροφορεί: "Μικρός εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους κ' εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. [...]" Τα υπόλοιπα κείμενα, δημοσιευμένα κατά καιρούς σε εφημερίδες ή περιοδι...

Η δίψα του Δαυΐδ και άλλα διηγήματα "Ο Παπαδιαμάντης, στο νησί του, από νεαρή ηλικία, έχει ψηλαφήσει τον εκκλησιαστικό βίο. [...] Γι' αυτό και ζώντας στην Αθήνα (κατά το μεγαλύτερο μέρος της επίγειας ζωής του) συνεχώς καταγράφει μια "δίψα" που την διατυπώνει ως αιχμαλωσία: "Ω! ας ήμην βοσκός εις τα όρη!" ("Όνειρο στο κύμα"). Αυτή τη "δίψα" θα μας την περιγράψει το 1905 στο εορταστικό άρθρο του για την ημέρα των Θεοφανείων, περιγράφοντας ένα περιστατικό από τη ζωή του Δαυΐδ. Η "Δίψα του Δαυΐδ" είναι η δίψα του Παπαδιαμάντη. Και όπως ο Δαυΐδ δεν δέχτηκε να ξεδιψάσει όταν τ...

Ολόγυρα στη Λίμνη και άλλα διηγήματα "Τα διηγήματα του παρόντος τόμου είναι δημοσιευμένα το 1892. Ο Παπαδιαμάντης έχει περάσει τα σαράντα, έχει στραφεί οριστικά στο διήγημα και η προσωπική του ζωή κινείται μεταξύ των γραφείων της /Ακροπόλεως, της ταβέρνας του Καχριμάνη και των ναΐσκων της Αθήνας και των περιχώρων. Η Ελλάδα υπό τη διακυβέρνηση του Χαριλάου Τρικούπη, έπειτα από μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού, οδηγείται στην πτώχευση και η Αθήνα συνεχίζει να ζει μεταξύ παραδόσεως και νεωτερισμού... [...] Το "Ολόγυρα στη λίμνη" διεκδικεί αναμφισβήτητα μια εξέχουσα θέση σε...

Η Νοσταλγός και άλλα διηγήματα "Αν έπιανα μια νοερή συζήτηση με τη φανταστική κοινότητα των αναγνωστών αυτού του τόμου για το ένα και το άλλο διήγημα, ποιο άρεσε περισσότερο και ποιο λιγότερο στον καθένα μας, τι τράβηξε περισσότερο την προσοχή μας, ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα παραμέριζα λίγο τα αισθητικά μου κριτήρια και θα έφερνα την κουβέντα στο απλό εκείνο "Πατέρα στο σπίτι!". Δεν θα πρόβαλλα καμία αντίρρηση σε όποιον έλεγε ότι δεν συγκρίνεται με τον "Έρωτα στα χιόνια", τη "Νοσταλγό", τη "Γλυκοφιλούσα" ή τους Έλαφροΐσκιωτους", θα συμφωνούσα ότι είναι κατώτερο από τ...

Όνειρο στο κύμα και άλλα διηγήματα "Δεν είναι ίσως τυχαίο το γεγονός ότι "Ο Ξεπεσμένος δερβίσης" προηγείται των διηγημάτων που περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο. [...] Κατά γενική ομολογία είναι το καλύτερο αθηναϊκό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Δεν είναι ίσως τυχαίο και το γεγονός ότι "Ο Γείτονας με το λαγούτο" καταλαμβάνει την τελευταία θέση. Καμιά σχέση ο ένας με τον άλλο. Εμβληματικός ο πρώτος, περίπου άσημος ο δεύτερος. [...] Διακρίνουμε, παρά ταύτα, στους προαναφερθέντες λογοτεχνικούς χαρακτήρες κάποια κοινά στοιχεία. Τουρκομερίτες και οι δύο, ξένοι...

Η Φαρμακολύτρια και άλλα διηγήματα "Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος τραγικός του νέου ελληνισμού. Διακρίνουμε, παραταύτα, στον κόσμο της λογοτεχνικής του δημιουργίας μιαν εύχαρι και, ενίοτε, φιλοπαίγμονα διάθεση [...]. Σημαντικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή διαδραματίζει και ο λαϊκός πολιτισμός της Σκιάθου, ο οποίος αδιαλείπτως τροφοδοτεί και εμπλουτίζει το έργο του Παπαδιαμάντη. [...] Στην περίπτωση του Σκιαθίτη λογοτέχνη ισχύει το ίδιο ακριβώς που ισχύει και στην περίπτωση του Ντοστογιέφσκι, κατά τον Μιχαήλ Μπαχτίν: Στα έργα του δεν δ...

Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου και άλλα διηγήματα "Στον ανά χείρας τόμο, εκτός από κάποια σημαντικά και γνωστά διηγήματα, όπως ο "Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου", "Το Άνθος του γιαλού" κ.ά., ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να χαρεί και πολλά μικρά κείμενα [...]. Η λογοτεχνία για τον Παπαδιαμάντη -όπως έξοχα έχει δείξει ο Λορεντζάτος- δεν είναι ο σκοπός, είναι το μέσον. [...] Ο Παπαδιαμάντης παρατηρεί την κοινωνία του. Του νησιού και της Αθήνας. Η αδράνεια του κρατικού μηχανισμού ("Το Ψοφίμι"), οι ιδιότυπες σχέσεις του κοινωνικού περιθωρίου με την κομματοκρατία ("Κοι...

The "Murderess" has been regarded as Alexandros Papadiamandis’s finest work. Set on his native island of Skiathos it tells the story of Hadoula, a widow with grown-up children, who has convinced herself that it is better little girls should leave this life when young so that they and their parents should not suffer the trials that inevitably would be inflicted on them by an inequitable society. In the throes of this misguided compassion she first murders her own granddaughter and afterwards finds herself set on a course she is unable to stop despite the promptings of her co...

Οι Έμποροι των Εθνών "Πάντοτε είχα την εντύπωση ότι το παπαδιαμαντικό μυθιστόρημα "Οι Έμποροι των Εθνών" (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μη Χάνεσαι" από τις 8.11.1882 ως τις 8.2.1883) κουβαλούσε, τουλάχιστο στον τίτλο του, μέρος του "Εμπόρου της Βενετίας". Πίστευα ότι ο Παπαδιαμάντης έβλεπε στη Βενετία μια από τις ελιοτικές "ανύπαρχτες πολιτείες", έναν τερατώδη Σάυλοκ, μια σαράφισσα των λαών. "Ωστόσο το δάνειο από τον Σαίξπηρ, που τον ήξερε καλά ο Παπαδιαμάντης, μου φαινόταν πλάγιο. Είχα την υποψία ότι η έκφραση "Έμποροι των εθνών", ανεξάρτητα από το αν αναφερόταν και σε ά...

Η Μετανάστις "Η Μετανάστις δημοσιεύεται πρώτη φορά στην εφημερίδα "Νεολόγος" της Κωνσταντινουπόλεως σε συνέχειες, στο διάστημα από 23 [Αυγούστου] / 4 Σεπτεμβρίου 1879 έως 22 [Δεκεμβρίου] / 3 Ιανουαρίου 1880 και φέρει την υπογραφή Α. Πδ. [...] Στο προεξαγγελτικό σημείωμα του "Νεολόγου" η Μετανάστις φέρεται να ανήκει "εις το ιστορικόν είδος της μυθιστοριογραφίας". Στον μικρό πρόλογο, τον οποίο παραθέτει πριν την έναρξη της αφηγήσεως ο συγγραφέας, μαθαίνουμε ότι αφορμή της συγγραφής είναι: "Ό τελευταίος ενσκήψας έν Αστραχάν λοιμός" και οι φόβοι που γεννήθηκαν στο άκουσμ...

Η Γυφτοπούλα "Η Γυφτοπούλα είναι το τρίτο και εκτενέστερο έργο του Παπαδιαμάντη και δημοσιεύτηκε στην "Ακρόπολιν" (21.4-11.10.1884) [...]. Ο τόπος, όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση, είναι η Πελοπόννησος και χρόνος -ο κατεξοχήν χρόνος του μυθιστορήματος-οι μήνες Απρίλιος και Μάιος του μοιραίου για τον Ελληνισμό έτους 1453. Το πρόσωπο γύρω από το οποίο πλέκεται το μυθιστόρημα είναι η δήθεν γυφτοπούλα Αϊμά, ύπαρξη αρκετά μυστηριώδης, όπως μυστηριώδεις είναι οι βλέψεις και τα αισθήματα που τρέφει για το πλάσμα αυτό ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλήθων ή Γεμιστός. [...] Παρακολ...

Η Σταχομαζώχτρα "Στον παρόντα τόμο περιέχονται τα δεκαεπτά πρώτα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, δημοσιευμένα από το 1887 έως το 1891. Βρισκόμαστε στην αρχή της διηγηματογραφικής του δουλειάς. Που όμως τη βρίσκουμε σε πλήρη ωριμότητα. Ως γνωστόν, μετά τα τρία μυθιστορήματα ("Η Μετανάστις": 1879-1880, "Οι Έμποροι των Εθνών": 1882-1883 και "Η Γυφτοπούλα": 1884) και το εκτενές αφήγημα "Χρήστος Μηλιόνης": 1885, ο Παπαδιαμάντης εγκαταλείπει οριστικά και αμετάκλητα το λογοτεχνικό είδος του μυθιστορήματος και, το 1887, "σαν έτοιμος από καιρό", στρέφεται αποκλειστικά στο...

Στα επτά διηγήματα που διαλέχτηκαν για να αρμολογήσουν αυτόν εδώ τον παπαδιαμαντικό τόμο η αναγνωστική ματιά θα συναντήσει προξενιές, αρραβωνιάσματα και γάμους, θα δει να εξυφαίνονται ειδύλλια φανερά μα, το συνηθέστερο, χοχλάζοντα κάτω απ' την πούλβερη της ντροπής και της κοινωνικής κατακραυγής. Βλέμματα που λοξοδρομούν προς άγραν του κάλλους του ποθητού προσώπου. Εραστές και αγαπημένους να κυκλοφορούν από σελίδα σε σελίδα άλλοτε ασθμαίνοντες και άλλοτε, ξανά: το πιο συχνό, σιωπώντας και κρύβοντας μες στον κόρφο τους την ερωτική λαχτάρα. Άνηβους και ενήλικες, λεία του ερωτ...