Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα μικρό κορίτσι παραπονεμένο που οι γονείς της δεν της δίνουν πολλή σημασία γιατί υπάρχει ένα μωρό στο σπίτι. Ένα βράδυ βλέπει ένα όνειρο όπου όλα αλλάζουν, η φαντασία της δημιουργεί καινούριες καταστάσεις με μάγισσες και μαγικά δάση, και οι καθημερινές της περιπέτειες αποκτούν άλλη διάσταση. Ξυπνάει το πρωί, όλα είναι διαφορετικά από το όνειρο και τα προβλήματα παραμένουν τα ίδια.

Έτσι κάπως κυλούσε η ζωή μας όταν μια φράση εξώθησε τη μαμά να βρει δουλειά με κάθε θυσία. Η γιαγιά είχε καλέσει τις φιλενάδες της για καφέ! Ψέματα ήταν η πρόσκληση για καφέ. Πρόφαση για να βγάζει κάθε φορά το πανεράκι με όλα τα ρούχα της εβδομάδος που ήθελαν καρίκωμα. Φιλοτιμιόνταν οι καλεσμένες της και με τον καφέ ανασκουμπώνονταν. Η γιαγιά απλώς συμμετείχε στην παρέα συζητώντας. Εκείνη τη μέρα έλεγε με αυτάρεσκο ύφος: "Να κάνεις παιδιά είναι χαρά. Να τα παντρεύεις, να τα βλέπεις να καλοζούν, να χαίρεσαι μαζί τους. Όμως, να κάνεις παιδιά και να τα φορτώνεσαι μετά για μια...

Γοητευτικά πρόσωπα, αντιπαθητικά πρόσωπα, ζωντανά όμως και καθημερινά, αναγνωρίσιμα. Χαμένες και κερδισμένες ζωές. Μια γενιά που τα όνειρά της έμειναν απραγματοποίητα, αλλά και το αντίθετο - εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Γεγονότα που προηγούνται της θέλησης των ανθρώπων και αλλάζουν τα πάντα, ακόμα και τη ροή του μυθιστορήματος. Ένα μυθιστόρημα που φιλοδοξεί στην αλήθεια ή στο ψέμα - εξαρτάται από τον αποδέκτη.

"Ο ήχος απ' το τσιφτετέλι, γεμάτος καημό, πλημμυρίζει το χώρο. Aυτός ο σκοπός σίγουρα είναι αρχαίος όσο και η ζωή... Tην μπολιάζει με την ίδια την αθανασία. Για την ακρίβεια αυτή την ίδια τη ζωή, που την ένιωθε ως τώρα να φεύγει γοργά έξω απ' αυτή, την ξαναγυρνά στα σωθικά της. Mια ακατανίκητη επιθυμία την κυριεύει ολοένα και περισσότερο καθώς τ' ακούει. "Nα σηκωθεί και να χορέψει στους ήχους του, μ' όλα τα πρεπούμενα τσακίσματα, ν' ακκισθεί σ' όσα λάγνα κόλπα ξέρει... Nα γυροφέρει θριαμβευτικά το ερωτικό τρέμουλο απ' τα στήθια, απ' τους γοφούς της στα πεινασμένα μά...

Ο τόμος περιλαμβάνει τα κείμενα οκτώ συγγραφέων για την παράσταση "Εντός σχεδίου (; ) -σύγχρονα στιγμιότυπα καθημερινής ζωής", που παρουσιάστηκε από το "Θέατρο των Καιρών", σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη, το 1998.

Ο Σταύρος, ο Σεραφείμ, η Κασσάνδρα, ο παπα-Ταξιάρχης, η Ειρήνη, ο Ανδρέας, η Ραχήλ, ο Αυγέρης, η Καλλίτσα και η Βίκυ. Πρόσωπα ανάμεσα στο χθές και στο σήμερα, τα οποία καθώς μπερδεύονται οι δεκαετίες, είναι φορές που ενώνονται στα διηγήματα με νήματα αόρατα. Πρόσωπα που η Στέλλα Βογιατζόγλου δεν περνά βιαστικά ανάμεσά τους, όπως συνέβη με τους πολλούς, αλλά ακολουθώντας τους και με τη μνήμη, τους ακούει, τους κατανοεί και ξέρει να κρατά το καλύτερο από τις εξομολογήσεις τους.

Οι πνευματικοί άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στη Θεσσαλονίκη, είναι αυτοί που δημιουργούν και την πνευματική της φυσιογνωμία. Ειδικότερα οι πεζογράφοι της άνοιξαν καινούργιους δρόμους στα γράμματά μας, τόσο με τον εσωτερικό μονόλογο των "Μακεδονικών ημερών" του μεσοπολέμου, όσο και με τη νεορεαλιστική πρόζα του "Κύκλου της "Διαγωνίου"" μετά το 1960. Η μελέτη "Εν Θεσσαλονίκη, 13 σύγχρονοι πεζογράφοι" έχει σκοπό να κάνει γνωστό σε ένα ευρύτερο κοινό -μέσα από το έργο δεκατριών καταξιωμένων συγγραφέων της πόλης, που ασφαλώς δεν είναι οι μόνοι - τα πεζογραφικά αυτά ρεύματ...

"Ξέρεις τι με τρώει; Αν δεν είχα μπερδευτεί στα πόδια τους, τώρα θα ήταν μαζί. Ο Ιάσονας μάλλον θα γινόταν πανεπιστημιακός δάσκαλος κι εγώ θα καμάρωνα τα παιδά τους..." Μέσα στη σιωπή που ακολούθησε, έβγαλε ξαφνικά απ' το πορτοφόλι του ένα ταλαιπωρημένο γράμμα και μου έδειξε με το δάχτυλο να διαβάσω τις τελευταίες σειρές. Έγραφε: "Όποιος δε νιώθει ένοχος δεν πρέπει να δικαιολογείται. Έτσι κι αλλιώς όλα πήρανε το δρόμο τους· πολλοί από τους συντρόφους είναι πια στο κοπάδι. Ίσως πάλι να έρθω κάποτε· να τη ρωτήσω για τις επιλογές της. Όχι πως δεν της δίνω ελαφρυντικά... Για ν...

"Τώρα πετώ αόρατος, έξω απ' το παράθυρο, γίνομαι αέρας... φου... Δεν ξέρω όμως αν θα μπορέσω να γυρίσω ποτέ πια πίσω..." Που πηγαίνουν οι ιστορίες όταν παλιώνουν; Που πηγαίνουν οι εμπειρίες, τα δάκρυα, η χαρά, ο έρωτας, το μίσος, οι προσδοκίες; Ένα παιχνίδι συναρμολόγησης γεγονότων, εμμονών και μυστικών -γοητευτικό. Παίρνουν μέρος: Τρεις συγγραφείς -ναι, τρεις- ο Παύλος, ο Μάνος κι ο Πέτρος, μια γυναίκα που παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές τους, η Ξένια, και το παρελθόν της οικογένειας Κορυζή, που συναρμολογείται σταδιακά μέσα από ένα παζλ αφήγησης και ημερολογιακών σημε...

Τσικλιντάν: Ηχητική λέξη-κωδικός σε ομαδικά παιχνίδια, που έπαιζαν συνήθως κορίτσια στις δεκαετίες 1950-60, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Η λέξη "Τσικλιντάν" σήμαινε τον ήχο που κάνει το κλειδί στην κλειδαριά και όταν έλεγε τη λέξη αυτή κάποιος, σήμαινε ότι ξεκλείδωνε και έμπαινε στη δική του κρυψώνα. Το "Τσικλιντάν" διακρίθηκε το 2002 με το Κρατικό Βραβείο Θεατρικού έργου του Υπουργείου Πολιτισμού, και το 2004, σε άλλη μορφή, με τη συνεργασία της Χριστίνα Χατζηβασιλείου βραβεύτηκε στο Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού Έργου που είχε προκυρήξει το Κ.Θ.Β.Ε. Παρουσιάστηκε για πρώτ...

Αυτά παραμύθια είναι τόσο παλιά, ώστε ο απόηχός τους χάνεται κάπου στο χρόνο. Σ' εμένα πέρασαν από τη γιαγιά μου, στην οποία, σαν ήταν παιδί, τα είχε διηγηθεί η δική της γιαγιά, εκείνην πάλι η δική της και κάπως έτσι, από γενιά σε γενιά, εξακολουθούν να υπάρχουν σαν μια πνοή συνέχειας.

Μια εμβληματική μορφή στη συνείδηση του λαού. Μια ιστορική φυσιογνωμία που έπαιξε ανεκτίμητο ρόλο στην διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας του γένους. Ωστόσο το όνομά του συνδέθηκε περισσότερο με την απελευθέρωση του σκλαβωμένου ελληνικού γένους και την ενδυνάμωση της πίστης του. Έβγαλε τον λαό από σκοτάδι και την αμάθεια, τον αναβάπτισε στην πίστη του, τον έκανε ν' αγαπήσει το δίκιο, την προκοπή και την λευτεριά. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός υπήρξε ασκητική αλλά και επαναστατική μορφή, που έφτασε στα πιο μακρινά μέρη της Ελλάδας κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, ως θερμός κήρυ...