Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ηλίας Βενέζης (Αϊβαλί, 4/17 Μαρτίου 1904 Αθήνα - 3 Αυγούστου 1973), στα πενήντα χρόνια (1924-1973) της πλούσιας συγγραφικής παραγωγής του, εξέδωσε, όσο ζούσε, είκοσι δύο βιβλία: επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα, ένα θεατρικό έργο, τέσσερα ταξιδιωτικά και έξι ακόμα έργα ("αφηγήσεις" και "χρονικά"). Δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το τελευταίο βιβλίο που είχε ετοιμάσει, το "Μικρασία, χαίρε", το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μετά τον θάνατό του. Μεγάλο, ωστόσο, μέρος του έργου του παραμένει ακόμα διάσπαρτο στον Τύπο (ημερήσιο και περιοδικό), με συνέπεια, πενήντα πέντε...

Το βιβλίο περιλαμβάνει 33 μελέτες παλαιότερων και νεότερων νεοελληνιστών, πανεπιστημιακών και κριτικών, που συγκροτούν μια εναλλακτική, πολυπρισματική και ιστορικά προσανατολισμένη θεώρηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα. Εστιάζει στη λογοτεχνική δημιουργία και στις σχέσεις της με την ευρωπαϊκή, στην ιστοριογραφία και στην κριτική ως διαμορφωτή λογοτεχνικών αντιλήψεων. Παράλληλα εξετάζεται το έργο που αποτέλεσε το αρχικό έναυσμα: η οκτάτομη "Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" του Αλέξανδρου Αργυρίου, στη μνήμη του οποίου αφιερώθηκε τον...

"Από τα μαθητικά θρανία τα Γράμματα στάθηκαν ο μεγάλος μου έρωτας: τα μυθιστορήματα, τα διηγήματα, ο στίχος, η κριτική - προπάντων η κριτική! Προς αυτήν ένιωθα την ισχυρότερη έλξη". Δ.Ν. Ο Νικολαρεΐζης υπήρξε ένα από τα φωτεινότερα μυαλά της γενιάς του '30. Κοσμοπολίτης, με ευρύτερο φάσμα γνώσεων γύρω από τη διεθνή και ελληνική ποίηση, την πεζογραφία, το δοκίμιο, την τέχνη. Ήδη από το 1930 τα πρώιμα κείμενά του για τον ηδονισμό και τον λυρισμό στην ποίηση του Καβάφη, οι αναλύσεις και οι κρίσεις του για τον Andre Gide, τον Valery, τον Proust, τον Joyce, τον υπερρεαλισμό...

Έχει ενδιαφέρον η αλληλογραφία Θεοτοκά - Κατσίμπαλη; Αναμφίβολα ναι, γιατί όχι μόνο φωτίζει τις σχέσεις δύο ανδρών που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία των γραμμάτων μας, αλλά, κυρίως, γιατί αναδεικνύει πτυχές της πολιτικής και της πνευματικής μας ζωής, όπως η ιστορία του περιοδικού "Τα Νέα Γράμματα" και του Εθνικού Θεάτρου· αποκαλύπτονται, παραδείγματος χάριν, οι λόγοι πού εξανάγκασαν το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου σε παραίτηση τον Απρίλη του 1946 (η τοποθέτηση του Γιώργου Σεφέρη, στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ., έχει ιδιαίτερη βαρύτητα) και έρχονται στο φως άγνωστ...

Τα τελευταία χρόνια, μετά από μια μεγάλη περίοδο σιωπής και κάπως απροσδόκητα, έχει αρχίσει να αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για το κριτικό και ποιητικό έργο του Κωστή Παλάμα, του ανθρώπου που επί τριάντα και πλέον χρόνια κατείχε προνομιακή θέση στην ιεραρχία των ελλήνων ποιητών. Ως εκ τούτου, σήμερα παρατηρείται μια σημαντική αύξηση των τεκμηρίων που προδίδουν αυτό το ανανεωμένο ενδιαφέρον. Σε αυτά τα τεκμήρια συγκαταλέγονται και τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο: κείμενα που φωτίζουν άγνωστες πτυχές του παλαμικού έργου ή πραγματεύονται διεξοδικά τις πιο γνωσ...

Περιλαμβάνονται οι εισηγήσεις: - Β. Καλαντζοπούλου, "1912-1932 Η προϊστορία και τα χρόνια της διαμόρφωσης του λογοτεχνικού τύπου της Θεσσαλονίκης - Αγλ. Κεχαγιά - Λυπουρλή, "Το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης "Μακεδονικές ημέρες" (1932-1939)" - Γιώργος Αράγης, "Το περιοδικό "Κοχλίας": άνοιγμα στον μοντερνισμό" - Ρούλα Αλαβέρα, "Το περιοδικό "Νέα Πορεία" - Μιχάλης Μπακογιάννης, "Το περιοδικό "Κριτική" (1959-1961) του Μανόλη Αναγνωστάκη - Γιώργος Ζεβελάκης, "Το αρχείο του περιοδικού "Κριτική" (1959-1961) - Ντίνος Χριστιανόπουλος, "Το περιοδικό "Διαγ...

Η ανά χείρας δίτομη "Βιβλιογραφία Γιώργου Θεοτοκά" περιλαμβάνει δύο διαφορετικές (ως προς τους συντάκτες και τη μέθοδο) εργασίες. Ο πρώτος τόμος αποτελεί 2η έκδοση της βιβλιογραφίας του Εμμ. Ι. Μοσχονά (α΄ έκδοση το 1978) και καλύπτει την περίοδο 1922-1973· ο δεύτερος τόμος, καρπός έρευνας τριμελούς ομάδας, αποτελεί συνέχεια του πρώτου τόμου και φθάνει μέχρι το 2002. Η βιβλιογραφική εργασία του Μοσχονά, πρωτοποριακή στην εποχή της, εισήγαγε καινοτομίες, τόσο ως προς την επιλογή του υλικού, όσο και ως προς το περιεχόμενο και την ταξινόμηση των λημμάτων -καινοτομίες τις οποί...

Τα εκτενή κείμενα κριτικής και στοχασμού του περιοδικού συγκροτούν δύο κύριους θεματικούς άξονες: α) τον έλεγχο της μαρξιστικής αισθητικής, όπως αυτή είχε επιβληθεί από τις μεσοπολεμικές και μεταπολεμικές κομματικές επιταγές και β) την ανάγκη επανεξέτασης του μοντερνισμού της Γενιάς του '30· εδώ εντάσσεται και η προσπάθεια καθορισμού της φυσιογνωμίας του ποιητικού και κριτικού λόγου της Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς. Η "Κριτική" παρέμεινε πιστή στις αρχικές δεσμεύσεις της: έγινε όργανο της Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς, καθώς ανέδειξε τον κριτικό λόγο των πνευματικών ανθρώπων,...

Η "Κριτική" (Θεσσαλονίκη, τχ. 1-18, Ιανουάριος 1959 - Δεκέμβριος 1961) ήταν το μόνο ελλαδικό περιοδικό της δεκαετίας 1950-1960 με αποκλειστικά δοκιμιακό και κριτικό λόγο. Εκδότης και τακτικός συνεργάτης του περιοδικού ήταν ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός Μανόλης Αναγνωστάκης (γενν. 1925) ο οποίος από τα νεανικά του χρόνια, είχε αξιόλογη, αν και όχι συστηματική, παρουσία ως κριτικός: άρθρα και βιβλιοκρισίες στο φοιτητικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης "Ξεκίνημα" (1944) - στο οποίο διετέλεσε, μαζί με τον Πάνο Κ. Θασίτη, αρχισυντάκτης· ένα άρθρο για τον υπερρεαλισμό στην εφη...

Ο τέταρτος τόμος που παραδίδεται σήμερα στη δημοσιότητα (πριν από την έκδοση του τρίτου τόμου), είναι ενταγμένος στο πλαίσιο του ερευνητικού/εκδοτικού προγράμματος με τον γενικό τίτλο "Περιοδικά λόγου και τέχνης (1901-1940). Αναλυτική βιβλιογραφία και παρουσίαση". Μέχρι σήμερα εκδόθηκαν δύο τόμοι, που περιλαμβάνουν τα αθηναϊκά μόνο περιοδικά λόγου και τέχνης· ο πρώτος τόμος (1996) καλύπτει την περίοδο 1901-1925 και ο δεύτερος (2002) την περίοδο 1926-1933. Με την έκδοση του τρίτου τόμου, που θα καλύπτει τα χρόνια 1934-1940, θα ολοκληρωθεί η καταγραφή και η παρουσίαση των αθη...

Το θεματικό πλαίσιο της ημερίδας υπαγορεύτηκε από το ίδιο το έργο του Σεφέρη, σε όλες του τις εκφάνσεις: μεταφραστικό, επιστολικό, δοκιμιογραφικό-κριτικό και ποιητικό. Και επίσης από το γεγονός ότι σ' αυτό, όπως ομόφωνα αποδέχεται η κριτική, ο Σεφέρης συνδιαλέγεται ποικιλοτρόπως με την ελληνική και την ξένη λογοτεχνία. Ο ίδιος, εξάλλου, ως γνωστόν, θεωρούσε το έργο του Eliot ως ένα όριο τεχνικής, επειδή ακριβώς ο άγγλος ποιητής και κριτικός κατάφερε να ενσωματώσει σ' αυτό όλη την ευρωπαϊκή λογοτεχνική παράδοση από τη Σαπφώ ως τη σύγχρονή του εποχή. Το ίδιο μπορεί να πει καν...