Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χαθήκαμε σε μίζερες σκέψεις και μικρότητες, χωρίς να λύσουμε το μέγα μυστήριο του κόσμου, για να μένει το ερώτημα άλυτο και αδυσώπητο: Πώς έζησες, γιατί έζησες έτσι όπως έζησες, τι θα μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες, για άλλο δρόμο έψαχνες, για άλλο νόημα, λάθος κουδούνια, λάθος πόρτες χτύπησες, λάθος δρόμους πήρες, λάθος ανθρώπους αγάπησες, σε λάθος κρεβάτια κοιμήθηκες, σε λάθος σπίτια έζησες. Γιατί τέτοια περιφρόνηση σ' αυτό που ονειρεύτηκες, σ' αυτό που σχεδίασες;

Το φωτογραφικό αρχείο του φωτορεπόρτερ Κωνσταντίνου Μεγαλοκονόμου, του αποκαλούμενου "καθηγητή" από τους συναδέλφους του, αποτυπώνει όλη την κοινωνική και πολιτισμική ζωή της χώρας από τον Μεσοπόλεμο μέχρι και τη Μεταπολίτευση. Το 2007 οι εκδόσεις "Τόπος" παρέδωσαν έναν πρώτο τόμο βασισμένο στο πλούσιο αρχειακό υλικό του μεγάλου φωτογράφου: "Η άλλη Ελλάδα: 1950-1965", ένα λεύκωμα με επιλογή φωτογραφιών και κείμενα από τον Άρη Μαραγκόπουλο, που αναφέρεται στην πολυτάραχη κοινωνική και πολιτική ζωή του Τόπου. Στο νέο λεύκωμα με τίτλο "Βασικά θεατής: Ελληνικό θέατρο 1950-1...

Η Εταιρεία Συγγραφέων, με την έκθεση "Βίοι Παράλληλοι" τιμά την τριπλή σχέση λέξεων, ήχων και εικόνων παρουσιάζοντας εκείνα τα μέλη της που διαθέτουν διπλή ή τριπλή καλλιτεχνική ιδιότητα. Δηλαδή δεν είναι μόνο εργάτες της πένας ή του πληκτρολογίου αλλά επιπλέον ζωγραφίζουν, συνθέτουν ή ασχολούνται με τη φωτογραφία ή τον κινηματογράφο. Συνεχίζοντας μια παράδοση του τόπου όχι ευκαταφρόνητη, την οποία κατά καιρούς λάμπρυναν ονόματα του μεγέθους του Κόντογλου, του Πεντζίκη, του Εγγονόπουλου, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Εμπειρίκου, του Σεφέρη, του Καρούζου, του Σινόπουλου, ή του...

Οκτώ ομόκεντρες ιστορίες με κοινές αναφορές στον έρωτα, στον θάνατο και στον χρόνο. Η βασανιστική και απελπισμένη παράλληλη σχέση δύο αδελφικών φίλων με την ίδια γυναίκα, οι παιγνιώδεις ερωτικές περιπέτειες τριών φίλων με πρόσχημα την επίκληση του πνεύματος ενός αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης, η κατάληξη ενός έρωτα σε γάμο χάρη στη μαγική μεσολάβηση ενός μαντιλιού, μια ανομολόγητη εκδήλωση έρωτα που οδηγεί σε μια μυστηριώδη εξαφάνιση· η επιστροφή ενός παράξενου βοσκού, η απρόοπτη εμφάνιση του Χάρου στην ιστορία ενός νεκροθάφτη, το τέλος ενός ήρωα της λαϊκής μούσας, η μυ...

Ο Γιώργος Ιακωβίδης (1853-1932), ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της ακαδημαϊκής ζωγραφικής στην Ελλάδα και ένας από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα, σπούδασε στο "Σχολείον των Τεχνών" του Πολυτεχνείου, γλυπτική και ζωγραφική. Δάσκαλός του στη δεύτερη ο Νικηφόρος Λύτρας. Το 1877 συνεχίζει τις σπουδές του στο Μόναχο, στην εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του Πιλότυ, ο οποίος, κάμποσα χρόνια πριν (1860-1866) υπήρξε ο δάσκαλος του δικού του δασκάλου! Ο Ιακωβίδης είναι ο κατεξοχήν καλλιτέχνης που ενδιαφέρεται για τη σύλληψη και την ερμηνεία της απτής πραγματικότητας, ο κατεξοχ...

"Πολύ θα ήθελα να πυροβολήσω αυτόν που πρωτοέβαλε σαξόφωνο σε ταινία πορνό. Δεν ξέρω, κάτι τέτοιες δεν είναι οι σκαιές σκέψεις που κατακλύζουν το πολύ γερασμένο μυαλό; Ευτυχώς δεν τα έχω ακόμη χαμένα (φοβάμαι πιο πολύ το να μην με κατανοούν οι γύρω μου από το να πεθάνω). Δεν είμαι ούτε τρελός και νομίζω (εκτός από μια-δυο περιπτώσεις) δεν υπήρξα ποτέ παράφρων. Δεν μπορώ να πω πως από μόνο του αυτό είναι ενθαρρυντικό για τις προοπτικές μιας ζωής, αλλά για ποια ζωή τώρα μιλάμε, στα καλά μας είμαστε; Κι όμως, όσο εξευτελιστικά κι αν είναι τα γηρατειά, εμένα μου κάνουν κέφι. Να...

Ο τόμος συγκεντρώνει την αναλυτική, επεξεργασμένη και τεκμηριωμένη μορφή των τριάντα τριών εισηγήσεων οι οποίες παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Συνέδριο, με τίτλο "Ο ποιητής και ο πολίτης Γιάννης Ρίτσος", το οποίο οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη, από τις 28 Σεπτεμβρίου μέχρι την 1η Οκτωβρίου του 2005. Στις εργασίες του συνεδρίου είχαν επίσης περιληφθεί δύο "στρογγυλά τραπέζια", τα οποία επικεντρώθηκαν (α) στην πρόσληψη του Ρίτσου από σύγχρονους ποιητές και (β) στην αποτύπωση μαρτυριών ανθρώπων που η πορεία τους διασταυρώθηκε με εκείνην του Γιάννη Ρίτσου. Ο παραπάνω τίτλος εκάλυπτε,...

Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) υπήρξε ένας μοναχικός καλλιτέχνης. Με την έννοια ότι δια των επί μία πεντηκονταετία εικαστικών του αναζητήσεων διαμόρφωσε στην Ελλάδα ένα προσωπικό σύμπαν αφαιρετικής τέχνης που ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατον να δημιουργήσει άμεσους μιμητές στη χώρα. Αδύνατον, διότι ο ίδιος με το έργο του εγκαθίδρυσε εν Ελλάδι τα αγεωγράφητα όρια της αφαιρετικότητας ή, πιο σωστά: τα όρια της όποιας μετάβασης από το αληθοφανές στο αφαιρετικό. Ο Γιάννης Σπυρόπουλος σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1930-1936), με δασκάλους τους: Αργυρό Βικάτο και Θ...

Ο Γιώργος Γουναρόπουλος (1890-1977), γεννημένος στη Σωζόπολη, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τελειώνει τη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, το 1912. Μεταξύ των ετών 1919-1931 διαμένει στο Παρίσι όπου και παίρνει ενεργό μέρος στην καλλιτεχνική κίνηση της εποχής. Πολύ νωρίς απελευθερώνεται από την παράδοση των δασκάλων του και αποκρυσταλλώνει ένα πολύ προσωπικό εικαστικό ύφος. Ο Γουναρόπουλος είναι από τους ζωγράφους εκείνους που παρέμειναν αταλάντευτοι, καθ' όλη τη διάρκεια του βίου τους, σε ένα πολύ συγκεκριμένο, πολύ προσωπικό όραμα, καταφέρνοντας, ωστόσο, να το αναδείξου...

Ο Γιώργος Μπουζιάνης (1885-1959) είχε δασκάλους τον Ροϊλό, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Γερανιώτη, τον Ιακωβίδη, τον Βολανάκη και συμφοιτητές τον Δημήτριο Γαλάνη, τον Μιχαήλ Τόμπρο, τον Άγγελο Θεοδωρόπουλο και άλλους γνωστούς και μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής του. Δοκιμασμένος σε όλα τα ρεύματα του εικοστού αιώνα, θεωρείται από αρκετούς κριτικούς ο πιο αυθεντικός εκπρόσωπος του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Συμβαίνει όμως να θεωρείται και εκτός συνόρων ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαίους ζωγράφους του εξπρεσιονισμού, εξίσου σημαντικός με τον Όσκαρ Κοκόσκα ή τον Σουτίν. Η α...

Στη " Γλυκειά επιστροφή", οι ήρωες ταξιδεύουν από τη μυθική αρχαιότητα στο άγριο 2020 μ.Χ., με την ευκολία που άλλος κάνει έναν περίπατο: ο ερωτύλος έφηβος που μεταμορφώνεται σε γοργόνα· η νεαρή Μαργαρίτα που "δραπετεύει" από τα οικογενειακά δεσμά με τον Αλβανό της· ο απλοϊκός Αρτεμίδωρος που εξαφανίζεται σ' ένα πέλαγος θαυμάτων· ο δικέφαλος Αλιθέρσης που "χάνει το πρόσωπό του όταν αντικρύζει μια γυναίκα"· τέλος, ο κλώνος Ούλμο, που νοσταλγεί την ανθρώπινη ρίζα του· όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές, στους πέντε ομόκεντρους κύκλους της "Γλυκειάς επιστροφής", ζούνε ως εξαιρέσεις τ...

Η Ελένη και η Τούλα. Τις έφερε ο γάμος τους στην Αλυκή. Νύφες ανέμελες. Αλλά μόνο στην αρχή... Μετά, λες και το είχε αυτός ο τόπος, η Αλυκή τις μάγεψε και σιώπησαν. Σημαδεμένες και οι δύο, ολόιδια, όπως τα μάρμαρα στα λατομεία του νησιού που ξηλώνει η ανθρώπινη βουλιμία. Γυναίκες ταπεινωμένες, απελπισμένες, αλλά βουβές. Ποιος σφραγίζει τα χείλια τους και σωπαίνουν; Ο σύζυγος, ο εραστής ή ο πατέρας; (Ποιος αλήθεια μπορεί να ζήσει με βιασμένη μνήμη;) "Ξεδίψασε ο Σάββας με δάκρυα. -Πέτα τα όλα! της ψιθύριζε και η φωνή του αγνώριστη, φωνή ερωτευμένου άνδρα που έφτανε τα εξήντα...

Ιστορίες τέλους εποχής, στο μεταίχμιο αλλαγής μιας κοινωνίας. Διαδραματίζονται σ' ένα νησί του Αιγαίου μετά τον πόλεμο, λίγο πριν επέλθει η τουριστική ανάπτυξη σε μια στάσιμη αγροτική κοινωνία, όπου όλα φαίνονται ίδια, αλλά έχουν αρχίσει να μεταβάλλονται. Με γραφή που αποδίδει πειστικά την εντοπιότητα και το λαϊκό στοιχείο, συγχωνεύοντας επιδέξια στη μυθοπλασία άρθρα και ειδησάρια από τις τοπικές εφημερίδες, το βιβλίο ζωντανεύει έναν παράξενο κόσμο με ρευστά όρια ανάμεσα στο πραγματικό (σήμερα) και το φανταστικό (παρελθόν). Πρόσωπα αλλοτινών καιρών αναδύονται ως μαγικές οπτ...

Το "Γυμνό γεύμα" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1959 και στην Αμερική το 1962. Οι υπεύθυνοι του εκδοτικού οίκου συνελήφθησαν λόγω του άσεμνου περιεχομένου του και το στοκ κατασχέθηκε από τις Aρχές. Tρία χρόνια μετά ακολούθησε η περίφημη δίκη του "Γυμνού γεύματος" και μόλις τον Ιούλιο του 1966 το Aνώτατο Δικαστήριο της Mασαχουσέτης αποφάσισε να επιτρέψει την κυκλοφορία του βιβλίου, μια ιστορική απόφαση που σημείωσε το τέλος της λογοκρισίας στις HΠA, στο πεδίο της λογοτεχνίας. Το βιβλίο έγινε γρήγορα θρύλος και μαζί με το "Στο δρόμο" του Kέρουακ και το "Oυρλιαχ...

"Βγήκα για έρωτα απόψε. Μα εσύ δεν μου κάνεις. Εγώ ψάχνω κάτι δυνατό, σαν ενδοφλέβια. Ψάχνω για τρεις ρόμπες που ξενυχτάνε ανάμεσα στις καραβίσιες λαμαρίνες. Τρεις ξεθωριασμένες ρόμπες που ανοίγουνε, στα όρθια, σε λούστρους, και ανήλικα. Απόψε θα είναι δικές μου. Με περιμένουν να βυθιστώ μέσα τους, να βαφτιστώ σε φλέματα, λίπη, νύχια, γερασμένα μαλλιά και να τους επιστρέψω τα ονόματά τους... Φλώρα, Φρειδερίκη, Νίκη-Ράδιο, σας λατρεύω. Φλώρα, Φρειδερίκη, Νίκη-Ράδιο, δεν έχω τίποτα να σας κρύψω. Είμαι δικός σας".

Τη λένε Δέσποινα και θέλει να φύγει. Με κάθε τίμημα. Μα όσους θα ακολουθήσει στα τυφλά δεν έχουν πού να την πάνε. Και κάθε φορά ο γυρισμός θα γίνεται και πιο δύσκολος. Ένα ανθρώπινο πλάσμα που θα χαθεί αναζητώντας απεγνωσμένα τρόπο για να ζήσει.

Αναπαραγωγή του καπιταλισμού σημαίνει σήμερα εξασφάλιση της κερδοφορίας των τραπεζών, ρήξη χωρίς επιστροφή με το κοινωνικό κράτος. Οι πολιτικές ελίτ υπηρετούν το κεφάλαιο παραδίδοντας του κυριαρχικές εξουσίες, παραβιάζοντας τη νομιμότητα, νοθεύοντας τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Απέναντι τους όμως έχουν ένα πλήθος μορφωμένων ανθρώπων, διανοητικά εργαζόμενων μισθωτών, στρατευμένων επιστημόνων, έμπειρων εργαζομένων και πολιτών. Σε διεθνές επίπεδο, τα κοινωνικά κινήματα για τη δικαιοσύνη και την ισότητα πληθαίνουν. Οι πρωτοβουλίες για την οικοδόμηση αλληλέγγυ...

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σ' ένα μοντέρνο και σ' ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα; Είναι ο μοντερνισμός "εκμαυλιστής του κόσμου"; Είναι ο σύγχρονος ρεαλισμός "διαφθορέας της πραγματικότητας"; Μπορούν να θεωρηθούν ο Βιζυηνός και ο Παπαδιαμάντης μοντερνιστές; Υπήρξε ποτέ μοντερνισμός, με την αυθεντική έννοια του όρου, στην Ελλάδα; Σε ποιον βαθμό η λεγόμενη "Γενιά του Τριάντα" υπήρξε μοντερνιστική; Με ποιον τρόπο μπορεί να συγκλίνει η νεωτερική με την αριστερή κριτική της λογοτεχνίας; Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να απαντήσει σ' αυτά και σ' άλλα παρεμφερή ερωτήματα επιζητώντα...

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σ' ένα μοντέρνο και σ' ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα; Είναι ο μοντερνισμός "εκμαυλιστής του κόσμου"; Είναι ο σύγχρονος ρεαλισμός "διαφθορέας της πραγματικότητας"; Μπορούν να θεωρηθούν ο Βιζυηνός και ο Παπαδιαμάντης μοντερνιστές; Υπήρξε ποτέ μοντερνισμός, με την αυθεντική έννοια του όρου, στην Ελλάδα; Σε ποιον βαθμό η λεγόμενη "Γενιά του Τριάντα" υπήρξε μοντερνιστική; Με ποιον τρόπο μπορεί να συγκλίνει η νεωτερική με την αριστερή κριτική της λογοτεχνίας; Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να απαντήσει σ' αυτά και σ' άλλα παρεμφερή ερωτήματα επιζητώντα...