Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το δημιούργημα" θεωρείται το σπουδαιότερο μυθιστόρημα που έχει γραφτεί μέχρι στιγμής με θέμα τη ζωγραφική. Εκδόθηκε το 1886 και συνάντησε αντιδράσεις από κριτικούς αλλά και από ζωγράφους. Οι τελευταίοι, όπως για παράδειγμα ο Μονέ, αναγνωρίζοντας στοιχεία του εαυτού τους, ένιωσαν αδυναμία μπροστά στην αποτυχία του Κλωντ και κατ' επέκταση του κινήματος που εκπροσωπούσε. Σε αντίθεση με τον Μονέ, ο Σεζάν, που αποτελεί και το κύριο πρόσωπο έμπνευσης, δεν αναγνωρίζει τίποτε, παρά τις σαφείς αναφορές στη φιλία των παιδικών του χρόνων με τον Ζολά στη Νότια Γαλλια. Η δράση του μυθ...

"Το δημιούργημα" θεωρείται το σπουδαιότερο μυθιστόρημα που έχει γραφτεί μέχρι στιγμής με θέμα τη ζωγραφική. Εκδόθηκε το 1886 και συνάντησε αντιδράσεις από κριτικούς αλλά και από ζωγράφους. Οι τελευταίοι, όπως για παράδειγμα ο Μονέ, αναγνωρίζοντας στοιχεία του εαυτού τους, ένιωσαν αδυναμία μπροστά στην αποτυχία του Κλωντ και κατ' επέκταση του κινήματος που εκπροσωπούσε. Σε αντίθεση με τον Μονέ, ο Σεζάν, που αποτελεί και το κύριο πρόσωπο έμπνευσης, δεν αναγνωρίζει τίποτε, παρά τις σαφείς αναφορές στη φιλία των παιδικών του χρόνων με τον Ζολά στη Νότια Γαλλια. Η δράση του μυθ...

"Το θεώρημα του Αλμοδόβαρ" είναι μια μυθοπλασία με αυτοβιογραφικά στοιχεία του πρωτοεμφανιζόμενου 37χρονου συγγραφέα Αντόνι Κάζας Ρος, ο οποίος με το πρώτο του αυτό βιβλίο κέρδισε την κριτική και τους αναγνώστες. Όπως ο συγγραφέας, ζει σε πλήρη απομόνωση ύστερα από ένα σοβαρό ατύχημα, από το οποίο ίσως βγήκε παραμορφωμένος, έτσι και ο ήρωάς του, παραμορφωμένος από αυτοκινητικό ατύχημα, όπου η φίλη του σκοτώνεται, επιλέγει να ζήσει για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς να έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους: διαβάζει πολύ, ακούει μουσική, δουλεύει μέσω Ίντερνετ. Φαίνεται π...

Έχουμε όλοι το αίσθημα ότι διαθέτουμε δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιήσουμε, θησαυρούς που πρέπει να αποκαλύψουμε. Θα θέλαμε πολύ να μπορούσαμε να αναπτυχθούμε όπως πρέπει και κάνουμε πολλά πράγματα με αυτό το σκοπό. Όμως αυτές οι ενέργειες μας αφήνουν συχνά μια αίσθηση ανολοκλήρωτου. Πώς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας ένα έργο που καθρεφτίζει αυτό που είμαστε και για το οποίο θα μπορούμε να είμαστε περήφανοι; Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη βρίσκεται στους αντίποδες των πικρών φαρμάκων που συστήνουν οι στωικοί φιλόσοφοι, που προτιμούν την ασκητική ύπαρξη. Ο Αριστοτέλης μας...

Από ένα θρύλο της Βενεζουέλας, όπου μια λεμονιά σώζει ένα χωριό από πανούκλα, κατασκευάζεται το άγαλμα του ξύλινου Ναζωραίου. Χρόνια μετά, ο Οκτάβιο, αναλφάβητος που κατοικεί στη συγκεκριμένη ντενεκεδούπολη, κρύβει το ελάττωμά του χαράζοντας το δεξί του χέρι. Γνωρίζει μια ηθοποιό που τον μαθαίνει να γράφει, όμως για τον Οκτάβιο η γραφή αρχίζει να γίνεται κάτι πολύ πιο σωματικό. Μπλέκει με μια ομάδα από λήσταρχους, που κρύβουν τα λάφυρά τους στην εγκαταλειμμένη εκκλησία, και δουλεύει μαζί τους ως οδηγός. Όταν θα χρειαστεί κάποια στιγμή να ληστέψουν μια αρχαία πέτρα με μια γ...

[...] Στον "Τουρκαρέ" (1709) το πιο γνωστό έργο του, ο Lesage, με επιδέξιες παρακάμψεις, υπαγορευμένες από τα δεδομένα της εποχής του αλλά και από τις ίδιες τις απαιτήσεις του θεάτρου, αυτονομείται από τα επιβλητικά αρχέτυπά του, ιδίως από εκείνα του Μολιέρου, και καταλήγει σε μορφές και καταστάσεις πρωτόγνωρες και αδιερεύνητες μέχρι τότε. [...] (απόσπασμα από το βιβλίο) Το έργο του Lesage "Τουρκαρέ", πρωτοπαρουσιάστηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1709 από το θίασο της Comedie Francaise.

Στην Ελλάδα της κρίσης. Μια έφηβη σε κρίση. Σε μια οικογένεια σε κρίση. Το κορίτσι αποφασίζει να μη βγάλει πια τσιμουδιά. Αλλά να μιλήσει με μαρκαδόρους και σπρέι. Στους τοίχους της Αθήνας. Μεταξύ της επαναστατημένης μεγαλούπολης και της αλληλέγγυας κοινωνίας της Σερίφου, παρακολουθεί ταυτόχρονα τις αλλαγές στο κορμί της, συνδυάζοντάς τες με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Σ' ένα περιβάλλον που σωπαίνει και κοχλάζει. Σε ένα μυθιστόρημα κραυγή.

Συσκευές που μετρούν το αόρατο, παρωχημένες εικόνες ιστορικών συμβάντων, αφηγήσεις σε τέταρτο πρόσωπο που ανασυντάσσεται κατά βούληση, κατονομάζοντας τον θεατή ως αναγνώστη εικονικών εξελίξεων. Το κεντρικό σημείο είναι η κίνηση και ο κραταιός ήχος, oι σιωπηλές ριπές των λεπτών αποχρώσεων που τους γυροφέρνουν. Από στιγμή σε στιγμή οι οπτικοί κραδασμοί θα εκραγούν, τάχα, σε πεδία λεκτικών αυτοσχεδιασμών. Τα έργα συνδέονται με ένα άθροισμα ετεροθαλών, μικροκειμένων, γραμμένων από σαράντα συγγραφείς ειδικά για να συνοδέψουν τα λεκτικά αυτά μηχανήματα και σχηματίζουν ένα ρέον...