Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πολλοί παρομοίωσαν τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη με αυτή του Γάλλου σοσιαλιστή Ζαν Ζωρέ την παραμονή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δολοφονία του Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, στις 22 Μαΐου 1963, απομυθοποίησε το κυβερνητικό σκηνικό της δεκαετίας του 1960. Μέχρι σήμερα αιωρείται και πολλές φορές αμφισβητείται η συνεργασία μεταξύ κράτους και παρακράτους, ενώ οι φάκελοι με τα χιλιάδες σημειώματα, αναφορές και εκθέσεις των αστυνομικών, των ασφαλιτών, των χαφιέδων, των ρουφιάνων και των ξένων υπηρεσιών παρέμενε εφτασφράγιστο μυστικό για τους πολίτες. Το κράτος, του οποίου ο...

...Μια αποκάλυψη, ενός άλλου πολιτικού κόσμου, ενός άλλου πιστεύω που μέχρι σήμερα τον αγνοούσαμε. ...Μια νέα ίσως πολιτική σκέψη, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι η δύναμη, όπου μετά από κάθε πράξη κυριαρχεί ο τρόμος ή ικανοποίηση, για απονομή δικαιοσύνης σε μια διεφθαρμένη κοινωνία όπου κυριαρχεί η απάθεια και η κατάργηση κάθε θεσμού και ανθρώπινης αξίας....Τι θέλουν; Τι ζητούν; Ποιοι είναι; και ποιος ο προβληματισμός τους; Ποιες είναι οι πολιτικές τους θέσεις και τα πιστεύω τους; Η αυτούσια παράθεση των κειμένων κατοχυρώνει την αντικειμενικότητα του βιβλίου που πραγματεύε...

Από τις πρώτες κιόλας πολιτικές διακηρύξεις ήταν φανερός ο προσανατολισμός του ΕΛΑ, όχι ως τιμωρού, αλλά ως εγερτήριου δυναμικού λόγου για τη δημιουργία ενός μαζικού κινήματος. Την υπόθεση, δηλαδή, της στήριξης της δημοκρατίας και του ανοίγματός της προς σοσιαλιστικές λύσεις και της τιμωρίας των ενόχων την εκτιμούσε ως ζήτημα που έπρεπε να επιλυθεί από τον ένοπλο λαό και όχι από μια μικρή δυναμική πρωτοπορία. Την τελευταία οπτική, εκείνη της τιμωρού δύναμης, την εξέφραζε η 17 Νοέμβρη. Δυναμικές λοιπόν οργανώσεις και οι δύο, αλλά μέθοδοι, επιδιώξεις και πολιτικές ήταν σαφέστ...

Γιατί τάχα αυτό το σύντομο κείμενο "οργής" πήρε τη μορφή βιβλίου; Ίσως διότι πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε πως δεν οφείλουμε να χτυπάμε τα γερά και δυνατά δένδρα, αλλά πως χρέος μας είναι να δρέπουμε με ευγνωμοσύνη τους εύχυμους καρπούς τους... Η ιστορία δε γράφεται με ψευτοδιανοουμενίστικους "παλικαρισμούς", αλλά με τη δύναμη των ανθρώπων οι οποίοι γνωρίζουν να ζουν με αφετηρία το Εμείς και όχι το Εγώ... Βεβαίως, το έργο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη είναι και επιδεκτικό κριτικής, αλλά πώς είναι δυνατό να γίνει κριτική αντιμετώπιση από ανθρώπους οι οποίου αρέσκονται...

Από την Αλίγια (επάνοδος των Εβραίων στην Παλαιστίνη) μέχρι την Νάκμπα (διωγμός των Παλαιστίνιων από την γενέθλια γη) και από το Συνέδριο του Βερολίνου μέχρι την ήττα του Αυτοκράτορα και του ισραηλινού στρατού, και την συνθήκη ανακωχής στο πόλεμο του Λιβάνου, ξετυλίγεται το κουβάρι της αραβοϊσραηλινής αντιπαράθεσης. Με επίκεντρο τη διαφιλονικούμενη περιοχή της Παλαιστίνης, ο συγγραφέας επιχειρεί μια συνολική ιστορική καταγραφή όλων των γεγονότων και των πρωταγωνιστών που στιγμάτισαν σε τοπικό και σε περιφερειακό επίπεδο έναν πόλεμο που διαρκεί περισσότερο από ένα αιώνα....

Η έκφραση "ψωροκώσταινα" εισήχθη στη χώρα μας αμέσως μετά την απελευθέρωσή της από τον οθωμανικό ζυγό, για να υιοθετηθεί από τους πολιτικούς και τους ξενοσπουδαγμένους διανοούμενους της εποχής η ιδέα της φτωχής και εξαρτημένης χώρας. Δημιουργήθηκε από τους ξένους δανειστές γιατί η χώρα μας δεν έπρεπε να έχει τίποτα άλλο πέρα από τον αρχαίο πολιτισμό της. Δεν "χρειαζόταν" πρωτογενή βιομηχανική ανάπτυξη και αυτό για να είναι πάντα δέσμια των ξένων συμφερόντων. Από την αρχαιότητα ο Αριστοτέλης, ο Ηρόδοτος, ο Όμηρος, αλλά και οι σύγχρονοι μελετητές όπως ο Α. Κορδέλλας, ο Δ. Μπ...

Περιεχόμενα: - Χρήστος Η. Χαλαζιάς, Εισαγωγή: "Η αλήθεια πάντα προκαλεί" - Τζων Μηρσάιμερ, Στήβεν Ουώλτ, "Το ισραηλινό λόμπι και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ" - Νόαμ Τσόμσκυ, "Το ισραηλινό λόμπι;" - Τζέημς Πέτρας, "Ο Νόαμ Τσόμσκυ και το φιλοϊσραηλινό λόμπι: δεκατέσσερις εσφαλμένες θέσεις" - Ρόμπερτ Φισκ, "Ηνωμένες Πολιτείες του Ισραήλ;" - Νόρμαν Σόλομον, "Το λόμπι και η μπουλντόζα: Μηρσάιμερ, Ουώλτ και Κόρρι" - Ουίλλιαμ Πφαφ, "Το ισραηλινό λόμπι και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ"

Το Ισλαμικό κίνημα είναι στην ουσία η αντίδραση στις νεωτεριστικές οδούς που προωθούνται από τον δυτικό πολιτισμό. Όπως υποστηρίζει ο Ινδός μουσουλμάνος συγγραφέας Μ. Ακμπάρ "η επόμενη σύγκρουση της Δύσης θα είναι με τον Ισλαμικό κόσμο". Αυτού του είδους προοπτικές δεν μπορούν να ληφθούν ως "δεδομένες μελλοντικές εξελίξεις" όσο και αν περιέχουν στοιχεία πιθανότητας. Ο μουσουλμανικός κόσμος, παραμένει ένα αταίραστο σύνολο αιρέσεων, εθνικής πίστης και πολιτικών δομών, σε τρόπο που η σύγκρουση τελείται προς το παρόν στο εσωτερικό ή μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών. Δεν είναι φ...

Το ισλαμικό κίνημα είναι στην ουσία η αντίδραση στις νεωτεριστικές οδούς που προωθούνται από τον δυτικό πολιτισμό. Όπως υποστηρίζει ο Ινδός μουσουλμάνος συγγραφέας Μ. Ακμπάρ, "η επόμενη σύγκρουση της Δύσης θα είναι με τον ισλαμικό κόσμο". Αυτού του είδους προοπτικές δεν μπορούν να ληφθούν ως "δεδομένες μελλοντικές εξελίξεις" όσο και αν περιέχουν στοιχεία πιθανότητας. Ο μουσουλμανικός κόσμος παραμένει ένα αταίριαστο σύνολο αιρέσεων, εθνικής πίστης και πολιτικών δομών, σε τρόπο που η σύγκρουση τελείται, προς το παρόν, στο εσωτερικό ή μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών. Δε...

Αποστασία: από τις πιο σκοτεινές πράξεις της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας μας, που μέχρι σήμερα χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σκηνικό. Πρωταγωνιστές: μυστικές υπηρεσίες, το ντόπιο και ξένο οικονομικό κατεστημένο, εξαγορά πολιτικών και μέσων ενημέρωσης. Ο ρόλος του τέως Βασιλιά Κ. Γκλύξμπουργκ και της παρέας του. Γιατί σταμάτησε ξαφνικά η επίσημη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις Η.Π.Α; Γιατί ο πρόεδρος των ΗΠΑ έβρισε χυδαία, στον Έλληνα πρέσβη, τον πρωθυπουργό; Ποιες ήταν οι απαιτήσεις των αμερικανών για το Κυπριακό; Τι είπαν οι αρχηγοί των κομμάτων στο Συμβούλιο...

...παράτησα στη μέση τον Μαριγκέλα, σηκώθηκα, ξυρίστηκα, ντύθηκα, ζώστηκα τη μπερέτα στη μασχάλη και βγήκα. Η γραμμή ήταν: οι παράνομοι πάντα οπλισμένοι, κι ας έτρεμε η καρδιά πίσω από το πορτοφόλι. Η εξοικείωση με τ' όπλο θέλει γενιές πολλές γενιές αίμα. Προχώρησα με τα πόδια, έστριψα κανά δυο δρομάκια που μπορούσε να ελέγξεις αν σ' ακολουθούσε κανείς. Βγήκα στη Πανόρμου. Φωτίτσες στη σκεπή οι ταμπέλες των αραγμένων ταξί. Πήγα, χτύπησα το τζάμι του πρώτου. - Ελεύθερος; Ο ταξιτζής, κόκκινη, αξύριστη μούρη, βαριεστημένα ματιά. - Έμπα. Μπήκα. - Για το σταθμό Πελοποννήσ...