Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπροστά στο αβέβαιο μέλλον, σήμερα μοιάζουμε με τους μακρινούς προγόνους μας που φοβούνταν μήπως δεν ξαναδούν τον ήλιο. Η απάντηση σ’ αυτόν τον φόβο που κάποιες φορές μάς ταρακουνάει βρίσκεται στα παραμύθια και στην απέραντη σοφία τους. Μονάχα αυτά γνωρίζουν να μεταμορφώνουν τις απειλές σε θαύματα. Όμως θα πρέπει και να τ’ ακούμε. "Κάνε όπως κι εγώ" λένε αυτά τα απλά αφηγήματα. "Μην είσαι τίποτε άλλο πέρα από μια συνείδηση σε εγρήγορση, ικανή να αδράξει ό,τι μπορεί να τη θρέψει". Η Χαλιμά εμπνεύστηκε και είπε παραμύθια για να κρατήσει τον θάνατο σε απόσταση. Κι η ζωή πήρε...

[...] Ο Πικό και ο Σομέ, δύο φίλοι γκαρδιακοί, παίρνουν τους δρόμους για να συναντήσουν το πεπρωμένο τους. Πολλές περιπέτειες και παράξενα πρόσωπα τους περιμένουν. Ένας άγγελος τους συντροφεύει και τους προστατεύει όσο μπορεί. Αξέχαστη φιγούρα τούτος ο άγγελος, που είναι γεμάτος επιείκεια για τις αδυναμίες των ανθρώπων. Μεταξύ μύθου και μυθιστορήματος, ο Ανρί Γκουγκό μάς κάνει να ονειρευόμαστε, να σκεφτόμαστε και να ευφραινόμαστε.

«Όχι για ν' αλλάξουν τη ζωή, μα για να τη βοηθήσουν ν' ανθίσει. Nα λοιπόν γιατί έχουν έρθει στον κόσμο αυτές οι πανάρχαιες, ενίοτε, διηγήσεις, οι οποίες κατέκτησαν την ύψιστη δόξα που είναι ποτέ δυνατόν να αποκτήσει ένα έργο: την ανωνυμία. Γιατί δεν είμαι εγώ ο συγγραφέας των όσων περιέχονται σε αυτό το βιβλίο. Eγώ αν έκανα κάτι, ήταν να βγάλω τα παραμύθια από το σεντούκι όπου ήταν φυλαγμένα, να τους δώσω νέα πνοή, να τα αναπαλαιώσω όπως άλλοι αναπαλαιώνουν πύργους. Aγνοώ ποιοι είναι οι πρώτοι τους συγγραφείς. Eξάλλου τι σημασία έχει; Yπάρχουν στον κόσμο γιατί είναι απαραίτ...