Μετζικώφ Γιάννης
Metzikof Giannis
Ο Γιάννης Μετζικώφ γεννήθηκε στην Κρήτη. Σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη και σκηνογραφία με τον Βασίλη Βασιλειάδη, στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1980, έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής και performance στην Αθήνα, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Ρωσία κ.α. Παράλληλα, έχει σκηνογραφήσει θεατρικά έργα στο Εθνικό Θέατρο, στο Κ.Θ.Β.Ε., στη Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και σε πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Εκθέσεις του Γιάννη Μετζικώφ έχουν φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ Πατρών ("Σκηνογραφία για μια παράσταση που δεν θα γίνει ποτέ"), στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη ("Προσωπεία") και στο Μουσείο Καλών Τεχνών Αλέξανδρου Πούσκιν στη Μόσχα ("Μεταμορφώσεις"). Ζωγράφος, γλύπτης, καλλιτέχνης των "εγκαταστάσεων", ο Μετζικώφ είναι παράλληλα σκηνογράφο και ενδυματολόγος. Έχει Συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες σκηνοθέτες: Κακογιάννη, Βολανάκη, Βουτσινά, Κούνδουρο, Ευαγγελάτο, Μιχαηλίδη, Τσιάνο, Χουβαρδά, Ζουζού Νικολούδη κ.α.
Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2017)
Ακόμα και η πιο σκοτεινή ή σιβυλλική φράση, που με δυσκολία θα αποκρυπτογραφούσες το περιεχόμενό της, ενώ όταν εκστομίστηκε ως λόγος προφορικός δεν χρειαζόταν κανενός είδους εξήγηση για όσους έτυχε να την ακούσουν, μπορεί να σταθεί μια θαυμάσια αφορμή για να γραφούν κείμενα ενδιαφέροντα και εμπνευσμένα που την περιέχουν και την ολοκληρώνουν άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα. Όπως ακριβώς και η φράση "Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα". Μένει έκπληκτος κανείς διαβάζοντας τα κείμενα του βιβλίου αυτού, γιατί μια φράση που θα έμενε μετέωρη και μόνη μέσα στον κόσμο λειτούργησε όπω...
Μετζικώφ: Θεατρικά ενδύματα και προσωπεία
Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (2010)
Το κοστούμι αντιπροσωπεύει για τον Μετζικώφ μια αυτόνομη μορφή τέχνης. Γι' αυτό συχνά θα βρούμε να δημιουργεί μια ενδυματολογική πρόταση που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Αρκετές φωτογραφίες σ' αυτό το λεύκωμα διαιωνίζουν τέτοιες εκλάμψεις. Εκεί ο καλλιτέχνης Μετζικώφ αφήνει ελεύθερη την έμπνευσή του να σχεδιάσει μια "φαντασία", ένα όχημα φυγής προς το παρελθόν ή προς το μέλλον, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές δυνατότητες του ταλέντου του. Ενός ταλέντου εύπλαστου, εύστροφου, ικανού να μεταμορφώνεται αδιάκοπα, χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό ακριβώς το στοιχείο,...
Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου
Δημόπουλος Ντίνος 1921-2003
Εκδόσεις Καστανιώτη (1999)
Ο πατέρας, η μάνα και το παιδί. Μέσα σ' ένα δύσκολο, ακατανόητο κι ωστόσο όμορφο κόσμο. Τα μικροπροβλήματα, οι μικροχαρές, τα παιχνίδια, τα όνειρα για το μέλλον. Κι άξαφνα ο πόλεμος. Εκεί, στην Κύπρο. Κι όλα σκοτεινιάζουν απότομα. Πώς θα βρει το δρόμο του το παιδί μέσα σε τούτη τη μεγάλη, την ανεξήγητη περιπέτεια; Πού να καταφύγει, από ποιόν να ζητήσει απόκριση στα χίλια ερωτήματα που πνίγουν την παιδική του ψυχή; Και τότε επιστρατεύεται η φαντασία. Και το όνειρο. Και τούτο το παιδί, η Ελπίδα, μαζί με όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου, θα βρουν το δρόμο που δεν μπορούν να τους π...
Προσεγγίσεις ελληνικότητας. Γενιές του '80 και του '90
Δήμος Αθηναίων Πολιτισμικός Οργανισμός (1999)
Η έκθεση επανεξετάζει την έννοια της ελληνικότητας μέσα από τρεις χρονικές περιόδους: ο μύθος και η ιστορία, το Βυζάντιο αλλά και η σύγχρονη καθημερινότητα και το σκωπτικό-σατιρικό πνεύμα περνούν μέσα από αντιπροσωπευτικά έργα των: Μ. Αρφαρά, Ε. Βενετσάνου, Λ. Βενιέρη, Κ. Βρούβα, Μ. Γιαννακάκη, Μ. Ζαχαριουδάκη, Κ. Κακανιά, Ρ. Καπελιάρη, Γ. Κυπρή, Μ. Μανουσάκη, Τ. Μαντζαβίνου, Γ. Μετζικώφ, Α. Μιχαηλίδη, Ν. Μιχαλιτσιάνου, Χ. Μποκόρου, Χ. Μπουρονίκου, Γ. Ξένου, Β. Ξένου, Α. Παπαδημητρίου, Λ. Παπούλα, Μ. Σπηλιόπουλου, Π. Τανιμανίδη, Ν. Τζιώτη, Κ. Τσώλη, Μ. Χάρου και Α. Χρηστίδη...
