Bernhard Thomas 1931-1989
Bernhard Thomas
Ο Αυστριακός Thomas Bernhard γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1931. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Βαυαρία, στη Βιέννη και στο Σάλτσμπουργκ, όπου σπούδασε τραγούδι, βιολί και μουσικολογία. Ένα μέρος των νεανικών του χρόνων, τα οποία και περιέγραψε σε μια πεντάτομη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία, το ζει στο σανατόριο. Το 1957 δημοσιεύεται η πρώτη ποιητική συλλογή του. Με το πεζογραφικό και το θεατρικό του έργο (άγνωστο, σε μεγάλο βαθμό, στην Ελλάδα), ο Bernhard ασκεί οξύτατη κοινωνική κριτική στην πατρίδα του. Το 1970 τιμάται με το Georg Buchner, το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Δυτικής Γερμανίας. Ο Thomas Bernhard πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 1989 στο σπίτι του, στην Άνω Αυστρία. (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
Οι φτηνοφαγάδες
Bernhard Thomas 1931-1989
Νησίδες (1998)
Βιέννη, πρώτα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέσσερις φίλοι ανταμώνουν καθημερινά σ' ένα λαϊκό εστιατόριο και τρώνε πάντοτε το φτηνότερο φαγητό. Αυτούς, τους Φτηνοφαγάδες, συναντά ο ανάπηρος Κόλερ, ο πέμπτος της συντροφιάς, και αισθάνεται υποχρεωμένος να τους αφιερώσει το κεντρικό κεφάλαιο του βιβλίου που γράφει, με θέμα τη φυσιογνωμική.
Ξύλευση
Bernhard Thomas 1931-1989
Εξάντας (1997)
Η "Ξύλευση" είναι η ιστορία ενός 'ερεθισμού', η ιστορία ενός 'καλλιτεχνικού δείπνου' στη Βιέννη. Ο συγγραφέας και αφηγητής κάθεται στην μπερζέρα και παρακολουθεί την ομήγυρη που περιμένει τον ηθοποιό του Μπουργκ, ο οποίος έχει υποσχεθεί ότι θα έρθει γύρω στις εντεκάμισι. Στο μεταξύ ο αφηγητής αναθυμάται την αυτόχειρα Γιοάνα, τη ζωή του μαζί της, και με τον τρόπο αυτόν έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόταν κατά τη δεκαετία του '50. Κάπου στη μέση της αφήγησης εμφανίζεται εντέλει ο ηθοποιός. Ο ηθοποιός του Μπουργκ φέρνει στην ομήγυρη το μήνυμα...
Ο ανιψιός του Βιτγκενστάιν
Bernhard Thomas 1931-1989
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (1989)
"Ο ανιψιός του Βιτγκενστάιν" αφηγείται τη φιλία ενός συγγραφέα με ένα πρόσωπο παράξενο, τον Παύλο Βιτγκενστάιν, που οι γιατροί χαρακτηρίζουν ψυχικά άρρωστο. Σ' έναν μονόλογο έντονα προσωπικό και συναρπαστικό, ο αφηγητής-φυματικός συγγραφέας μιλάει με τρόπο ανελέητο για πράγματα παλιά και "γνωστά", για τη ζωή, για την τέχνη, για τα λογοτεχνικά βραβεία, για τα βιεννέζικα καφενεία, για την πόλη και την εξοχή, για την αρρώστεια και τους γιατρούς, για το θάνατο. Και πάνω απ' όλα, για τη φιλία.