Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Γιάννης Θηβαίος πετυχαίνει να αποκαλύπτει τις αρετές του μεγάλου ποιητή πίσω από μια συγκινητική διαφάνεια. Ο μεταφραστής, με ασκητική ταπείνωση μπορεί και μαζεύει πίσω το εγώ του και αφήνει τον Πρεβέρ να βγει σαρωτικός στη σκηνή των σελίδων και να κάνει τα δικά του μαγικά νούμερα", γράφει η Μάρω Βαμβουνάκη στο εισαγωγικό σημείωμά της με τίτλο "Ο μυστικισμός των 'μικρών' και των 'τίποτα'". Ο Ζακ Πρεβέρ, χάρη στην καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιεί στην ποίησή του, θεωρήθηκε από το κοινό μεγάλος λαϊκός ποιητής. Η "Βροχή και λιακάδα" ("La Pluie et le beau temps")...

Η ποίηση διαρκεί με την αντεστραμμένη της μορφή, την ανάποδη - όχι με την ορθή της, η οποία δεν υπάρχει: αυτό είναι το μυστήριό της. Ο αντίκτυπος μη υπαρχόντων στοιχειωδών υλικών που προσδιορίζουν την αδιαφορία προς τη μάταιη αναζήτηση του ανθρώπου. Ηχώ προερχόμενη από νεκρική σιωπή... Η δεύτερη γραφή, εκείνη του παρασπουδαστή, έρχεται πρώτη. Αντιστροφή παράδοσης. Γλώσσα αφιχθείσα.

Ποιήματα και μερικά έργα ζωγραφικής τού Νικόλα Βερνίκου και μεταφράσεις τού ίδιου, έργων των: Ομάρ Καγιάμ, Barrunto Canario, David Diop,Bernard Noel, Jacques Prevert, Kalevala, Walcott Derek, Angus MacMhuirich, Rabidranath Tagore. Αντί Προλόγου (Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα από τα "Σκόρπια Ποιήματα") Θάθελα ν' αφήσω μέσα στο βιβλίο τούτο τη ψυχή μου όλη. Μες σε τούτο το βιβλίο, πούχει δει μαζύ με μέ τη φύση, και τις άγιες ώρες έχει ζήσει. Ω! μελαγχολία των βιβλίων μου γεμίζουνε τα χέρια από ρόδα, κι' απ αστέρια, και αργά μετά σ' αφήνουν. Η βαθειά η θλίψη το...

Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...

Δώδεκα αυθεντικές συνομιλίες περί ερωτισμού, μεταξύ των κορυφαίων του σουρεαλισμού, καταγεγραμμένες από τους ίδιους. Η σουρεαλιστική αισθητική μορφοποιεί έναν διάλογο που διακρίνεται από την οξυδέρκεια και την ευρηματικότητα των συνομιλητών και που αναδεικνύει τις πολυποίκιλες διαστάσεις ενός θέματος, που έχει πλέον κατακλύσει το επικοινωνιακό μας πεδίο, είτε ως μέσο διαφήμισης και πώλησης, είτε ως μέθοδος διαστρέβλωσης και μηδενισμού. Η χειραφέτηση, από τα σημαντικότερα προτάγματα του μοντερνισμού, υλοποιείται εδώ χάρη στην ειλικρίνεια και την αμεσότητα με την οποία...

Η μετάφραση -και ειδικότερα η μετάφραση της ποίησης- αποτελεί έργο δύσκολο και αχάριστο, που η επιτυχία του εξαρτάται από ορισμένες προϋποθέσεις κι από πολλούς αστάθμητους παράγοντες. Δεν αρκεί ο μεταφραστής να ξέρει καλά και τις δύο γλώσσες και να 'χει καλαισθησία και ευπάθεια. Πρέπει να 'ναι κι ένας τέλειος αναδημιουργός, να διακρίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε έργου και, με πείρα και σοφία, να ξέρει να τ' αντικαθιστά με τους αντίστοιχους τύπους και τις ανάλογες εκφράσεις της ξένης γλώσσας, χωρίς να του αφαιρεί το ιδιαίτερο εκείνο θέλγητρο του πρωτότυπου. Μια τέ...

Ένας μοναδικός στη συγκρότηση του τόμος για την ιστορία του μεγαλοφυούς Ισπανού ζωγράφου του 20ού αιώνα. Απειράριθμα είναι τα κείμενα που έχουν γραφεί μέσα στον προηγούμενο αιώνα για το δημιουργό της "Γκουέρνικα" από κριτικούς τέχνης και θεωρητικούς της εικαστικής δημιουργίας, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Το βιβλίο αυτό στηρίζεται σε μια ιδιαιτερότητα που αξιοποιεί ακόμη περισσότερο (σε σχέση με τις μελέτες που έχουν γραφεί) το μέγεθος του Πάμπλο Πικάσσο, ενώ ταυτόχρονα ανεβάζει τη θερμοκρασία του αναγνώστη, όσον αφορά τη συναισθηματική απήχηση του ζωγράφου αυτού:...

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...

Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως η μεταφορά (η "αντιγραφή", όπως την ήθελε ο Σεφέρης) ενός ξένου κειμένου στη γλώσσα μας είναι μια προσπάθεια που σπάνια, και μόνο σ' ελάχιστες ευτυχισμένες στιγμές, μπορεί να φτάσει σ' ένα παραδεκτό αποτέλεσμα. Το ίδιο το κείμενο (και, προπάντων, το ποίημα) που μεταφράζουμε έχει μια δική του μαγεία που βασίζεται στον ρυθμό και στις λέξεις και που, από τους αρχέγονους αυτούς δρόμους, μας οδηγεί με συμπλέγματα, τις περισσότερες φορές, εικόνων, στην ουσία. Η κοινότυπη φράση: "το ποίημα δεν μεταφράζεται" είναι μια πραγματικότητα. Από την άλ...