Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πέντε μνημειώδη κτήρια υψώνονται στο νησί του ποταμού Σπρέε, στην καρδιά του Βερολίνου, της νέας αλλά και παλαιάς γερμανικής πρωτεύουσας, που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να ανακτά το ρόλο της ως κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τα κτήρια αποτελούν αριστουργήματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και αναστηλώθηκαν μετά τις σοβαρές ζημιές που υπέστησαν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη με την επιβλητικότητά τους, ενώ οι συλλογές τους καλύπτουν την ιστορία των πολιτισμών που αναπτύχθηκαν στη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο, την Ελλάδα και τη Ρώμη, καθώς και...

Οι συλλογές του Καπιτολίου αποτελούν το αρχαιότερο μουσείο του κόσμου. Τα αυθεντικά αγάλματα, έμβλημα των συλλογών, όπως η γνωστή "Λύκαινα", η "Κεφαλή του Κωνσταντίνου" ή "Το αγόρι με το αγκάθι" δωρίστηκαν στον ρωμαϊκό λαό από τον πάπα Σίξτο Δ' κατά το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Έκτοτε, το Καπιτόλιο άρχισε να δέχεται όλο και περισσότερα έργα, με προέλευση το Βατικανό, τα διάφορα Fori, ή ακόμα και από την πλούσια αγορά που έκανε το 18ο αιώνα ο πάπας Κλήμης IB' χάρη στις εισπράξεις του Λότο. Η εντυπωσιακή συγκέντρωση αριστουργημάτων, που την καθιστά πολυτιμότερη μια αξι...

"Η Γαλλική Δημοκρατία αποφάσισε να κατασκευάσει στην καρδιά του Παρισιού, κοντά στις Halles, ένα Κέντρο αφιερωμένο στη δημόσια ανάγνωση, στην τέχνη και στη σύγχρονη δημιουργία. Η πρωτοτυπία του σχεδίου έγκειται στην ταυτόχρονη παρουσία στον ίδιο χώρο του βιβλίου, των πλαστικών τεχνών, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής, του κινηματογράφου και του βιομηχανικού σχεδιασμού [...]. Στον επισκέπτη του Κέντρου θα προτείνονται ποικίλες δραστηριότητες, στενά δεμένες μεταξύ τους. Το Κέντρο θα περιλαμβάνει: χώρο υποδοχής, βιβλιοθήκη ανοιχτή στο κοινό, μουσείο μοντέρνας και σύγχρονης τέχ...

Με πρόταση της επιφανούς δικηγόρου John Jay, εγγονού ενός από τους "πατέρες του αμερικανικού ένθους", ιδρύθηκε, στις 13 Ιανουαρίου 1870, το Μητροπολιτικό Μουσείο. Χωρίς έδρα, χωρίς εκθέματα, αλλά με σαφείς στόχους: "την ενθάρρυνση και υποστήριξη της μελέτης των καλών τεχνών [...] την παρουσίαση της εξέλιξης και συνέχειας του παγκόσμιου πολιτισμού και την εκπαίδευση και ψυχαγωγία του κοινού". Το πρώτο σημαντικό απόκτημα του μουσείου ήταν174 πίνακες ευρωπαίων δασκάλων του 17ου και 18ου αιώνα. Για την ανέγερση του κτηρίου που θα στέγαζε τη συλλογή (και το οποίο επρόκειτο να υπ...

Ήταν Ιανουάριος του 1506 όταν το σύμπλεγμα του "Λαοκόοντα" ήρθε στο φως στον Εσκυλίνο Λόφο. Ο Ιούλιος Β΄ θέλησε να κρατήσει για τον εαυτό του το γλυπτό και το τοποθέτησε μαζί με άλλα αριστουργήματα στο προαύλιο του Μπελβεντέρε, ιδιωτικό τότε κήπο, στον οποίο είχαν πρόσβαση μόνο ορισμένοι λόγιοι και καλλιτέχνες. Σήμερα, τα Μουσεία του Βατικανού υποδέχονται περισσότερους από 3 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Τα εκθέματα ξεπερνούν τις 70.000, από τα αιγυπτιακά ως τα κλασικά αγάλματα, από την Πινακοθήκη ως το Εθνολογικό Μουσείο και την πλούσια συλλογή σύγχρονης θρησκευτικής τέ...

Το 1530 ο Marcantonio Michiel έτυχε να προσέξει στο σπίτι του Gabriele Vendramin, στη Βενετία, έναν "πίνακα που απεικόνιζε ένα χωριουδάκι σε ώρα καταιγίδας, μια τσιγγάνα και έναν στρατιώτη, έργο του Zorzi de Castelfranco". Επρόκειτο για την "Καταιγίδα" του Τζορτζόνε, έναν από τους πιο γοητευτικούς και αινιγματικούς πίνακες όλων των εποχών. Όταν το 1522 πέθανε ο ιδιοκτήτης του, άρχισε για τον πίνακα μια μακρά περιπλάνηση, που τον οδήγησε στις κατοικίες πλούσιων συλλεκτών, εμπόρων οίνου και καπνού. Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, ταξιδευτές και λόγιοι μπορούσαν να θαυμάσου...

Το Λούβρο ιδρύθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία το 1793 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Δημιουργήθηκε έχοντας ως πυρήνα τις βασιλικές συλλογές, εμπλουτίστηκε με σημαντικά εκθέματα χάρη στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον πραγματικό αναμορφωτή του μουσείου, αλλά και τον πρώτο διευθυντή του μουσείου, Ντομινίκ Βιβάν, βαρόνο Ντενόν. Είναι οργανωμένο σε επτά τμήματα, και οι συλλογές του καλύπτουν εντυπωσιακό χρονολογικό εύρος, από τη γέννηση των μεγάλων αρχαίων πολιτισμών της Μεσογείου έως τη σύγχρονη εποχή. Το Λούβρο κατέχει σήμερα περίπου 30.000 εκθέματα (αρχ...

Το Λούβρο ιδρύθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία το 1793 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Δημιουργήθηκε έχοντας ως πυρήνα τις βασιλικές συλλογές, εμπλουτίστηκε με σημαντικά εκθέματα χάρη στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον πραγματικό αναμορφωτή του μουσείου, αλλά και τον πρώτο διευθυντή του μουσείου, Ντομινίκ Βιβάν, βαρόνο Ντενόν. Είναι οργανωμένο σε επτά τμήματα, και οι συλλογές του καλύπτουν εντυπωσιακό χρονολογικό εύρος, από τη γέννηση των μεγάλων αρχαίων πολιτισμών της Μεσογείου έως τη σύγχρονη εποχή. Το Λούβρο κατέχει σήμερα περίπου 30.000 εκθέματα (αρχ...

"Ερμιτάζ" ονόμασε η Μεγάλη Αικατερίνη το ανάκτορο όπου διατηρούσε την προσωπική της συλλογή έργων τέχνης, τόπο προορισμένον για την "ψυχαγωγία και τις απολαύσεις". Η συλλογή πινάκων της αυτοκράτειρας αποτέλεσε τον πυρήνα του σημερινού Κρατικού Μουσείου Ερμιτάζ, το οποίο φιλοξενεί, ανάμεσα σε άλλα, αριστουργήματα των Τζορτζόνε, Λεονάρντο, Ραφαήλ, Τιτσιάνο, Βερονέζε, Ρέμπραντ, Ρούμπενς και Βαν Ντάικ. Τον Φεβρουάριο του 1852, ο τσάρος Νικόλαος Α΄ άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του μουσείου στο κοινό. Με την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, οι συλλογές του Ερμιτάζ εμπλουτίστηκ...

Το μουσείο του Πράδο, επονομαζόμενο και Βασιλικό Μουσείο, είναι θεματοφύλακας μιας τεράστια πολιτιστικής κληρονομιάς με ανεκτίμητη αξία. Δημιούργημα των ισπανών βασιλέων, συνιστά μάρτυρα των αρετών τους ως μαικήνων και του εκλεπτυσμένου γούστου τους ως συλλεκτών. Οι αίθουσες του μουσείου της Μαδρίτης φιλοξενούν αριστουργήματα επτά αιώνων (από τον 12ο αιώνα μέχρι τον 19ο). Το Πράδο κατέχει σήμερα αριθμό έργων περίπου δέκα φορές μεγαλύτερο από εκείνον που εξέθετε όταν άνοιξε για πρώτη φορά και αποτελεί σταθερό προορισμό για τους φιλότεχνους αλλά και τους απλούς τουρίστες που...

Μια αυτοπροσωπογραφία λιτή, αυστηρή, με τον καλλιτέχνη να κοιτάζει τον θεατή, με τρόπο πρωτόγνωρο, απαθανάτισε τα τραχιά χαρακτηριστικά του ηλικιωμένου Τιντορέτο. Με την άμεση αποτύπωση του προσώπου του, ο καλλιτέχνης απέδιδε φόρο τιμής αναμφίβολα στους προσωπογράφους της εποχής του, εξέφραζε όμως ταυτόχρονα και το θαυμασμό του για το κλασικό παρελθόν, ως γνήσιος Δάσκαλος της Αναγέννησης. Ωστόσο, η ειλικρινής και απερίφραστη απόδοση του εαυτού του, ο ρεαλισμός και η ψυχολογική ενδοσκόπηση έκρυβαν τόσους νεωτερισμούς ώστε ο Μανέ, σχεδόν 300 χρόνια αργότερα, αντέγραψε την προ...

Μια αυτοπροσωπογραφία λιτή, αυστηρή, με τον καλλιτέχνη να κοιτάζει τον θεατή, με τρόπο πρωτόγνωρο, απαθανάτισε τα τραχιά χαρακτηριστικά του ηλικιωμένου Τιντορέτο. Με την άμεση αποτύπωση του προσώπου του, ο καλλιτέχνης απέδιδε φόρο τιμής αναμφίβολα στους προσωπογράφους της εποχής του, εξέφραζε όμως ταυτόχρονα και το θαυμασμό του για το κλασικό παρελθόν, ως γνήσιος Δάσκαλος της Αναγέννησης. Ωστόσο, η ειλικρινής και απερίφραστη απόδοση του εαυτού του, ο ρεαλισμός και η ψυχολογική ενδοσκόπηση έκρυβαν τόσους νεωτερισμούς ώστε ο Μανέ, σχεδόν 300 χρόνια αργότερα, αντέγραψε την προ...

Ο Γιάν βαν Άικ θεωρείται "μετεωρίτης" στην ιστορία της Τέχνης. Είναι δηλαδή, μια από αυτές τις σπάνιες μορφές που με την εμφάνισή τους άλλαξαν τη ροή της ιστορίας της ζωγραφικής επινοώντας έναν νέο τρόπο απεικόνισης της πραγματικότητας. Αυτές οι διαπιστώσεις είναι παρακινδυνευμένες και ενδέχεται να δημιουργήσουν σύγχυση, γιατί φυσικά, δεν νοείται καινοτομία που να μη βασίζεται στο παρελθόν, και βέβαια ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να μην αποφύγουμε το ρομαντικό κλισέ ενός "τιτάνα" ο οποίος, με τη δύναμη των ιδεών του, αλλάζει τον ρου της ιστορίας. Είναι, όμως, αναμφισβήτητο ότ...

Ο Γιάν βαν Άικ θεωρείται "μετεωρίτης" στην ιστορία της Τέχνης. Είναι δηλαδή, μια από αυτές τις σπάνιες μορφές που με την εμφάνισή τους άλλαξαν τη ροή της ιστορίας της ζωγραφικής επινοώντας έναν νέο τρόπο απεικόνισης της πραγματικότητας. Αυτές οι διαπιστώσεις είναι παρακινδυνευμένες και ενδέχεται να δημιουργήσουν σύγχυση, γιατί φυσικά, δεν νοείται καινοτομία που να μη βασίζεται στο παρελθόν, και βέβαια ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να μην αποφύγουμε το ρομαντικό κλισέ ενός "τιτάνα" ο οποίος, με τη δύναμη των ιδεών του, αλλάζει τον ρου της ιστορίας. Είναι, όμως, αναμφισβήτητο ότ...

[...] Έτσι λοιπόν, στην καλλιτεχνική πορεία του Τέρνερ, παρουσιάζεται ένας γόνιμος δυϊσμός, ο οποίος, συνδέοντάς τον με το παρελθόν, δεν τον εμπόδισε να προετοιμάζεται για το άλμα προς τη σύγχρονη εποχή. Από τη μια, βασιζόταν πάντοτε στην άμεση παρατήρηση της φύσης, στη φιλοτέχνηση πολλών εκατοντάδων βιαστικών σχεδίων, τα οποία αργότερα θα επεξεργαζόταν στο εργαστήριό του, μορφοποιώντας τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά του στο μουσαμά ή στο χαρτί· ακόμα, προπορεύτηκε της ζωγραφικής στο ύπαιθρο όταν, μεταξύ 1805-10, από μια βάρκα στον Τάμεση, κοντά στο Windsor, φιλοτεχνούσ...

[...] Έτσι λοιπόν, στην καλλιτεχνική πορεία του Τέρνερ, παρουσιάζεται ένας γόνιμος δυϊσμός, ο οποίος, συνδέοντάς τον με το παρελθόν, δεν τον εμπόδισε να προετοιμάζεται για το άλμα προς τη σύγχρονη εποχή. Από τη μια, βασιζόταν πάντοτε στην άμεση παρατήρηση της φύσης, στη φιλοτέχνηση πολλών εκατοντάδων βιαστικών σχεδίων, τα οποία αργότερα θα επεξεργαζόταν στο εργαστήριό του, μορφοποιώντας τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά του στο μουσαμά ή στο χαρτί· ακόμα, προπορεύτηκε της ζωγραφικής στο ύπαιθρο όταν, μεταξύ 1805-10, από μια βάρκα στον Τάμεση, κοντά στο Windsor, φιλοτεχνούσ...

[...] Ο Καναλέτο ζωγράφισε επανειλημμένα τις ίδιες τοποθεσίες, υιοθετώντας παρόμοιες οπτικές γωνιές· και όμως, αν συγκρίνουμε τις απόψεις αυτές θα διαπιστώσουμε ότι διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους, όσο διαφοροποιούνται και από τις vedute (απόψεις) των ίδιων τοποθεσιών που ζωγράφισαν ο ανιψιός του Μπερνάρντο Μπελότο, ο Αλεσάντρο Μαριέσκι ή ο Φραντσέσκο Γκουάρντι, αλλά μεγάλοι vedutisti της εποχής του. Όμως, ο Καναλέτο δεν αρκέστηκε σε αυτό. Προχώρησε ακόμη πιο πέρα και, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1750, φιλοτέχνησε για έναν από τους άγγλους πελάτες του μια μεγάλη σ...

[...] Ο Καναλέτο ζωγράφισε επανειλημμένα τις ίδιες τοποθεσίες, υιοθετώντας παρόμοιες οπτικές γωνιές· και όμως, αν συγκρίνουμε τις απόψεις αυτές θα διαπιστώσουμε ότι διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους, όσο διαφοροποιούνται και από τις vedute (απόψεις) των ίδιων τοποθεσιών που ζωγράφισαν ο ανιψιός του Μπερνάρντο Μπελότο, ο Αλεσάντρο Μαριέσκι ή ο Φραντσέσκο Γκουάρντι, αλλά μεγάλοι vedutisti της εποχής του. Όμως, ο Καναλέτο δεν αρκέστηκε σε αυτό. Προχώρησε ακόμη πιο πέρα και, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1750, φιλοτέχνησε για έναν από τους άγγλους πελάτες του μια μεγάλη σ...

Ο Μωρίς Αγκυλόν, καθηγητής της ιστορίας στο College de France, είναι από τους πιο σημαντικούς Γάλλους ιστορικούς, ειδικευμένος στον 19ο αιώνα. Με το βιβλίο του "1848: Η επανάσταση στη Γαλλία ή η μαθητεία στη Δημοκρατία" αναλύει με επιστημονική εμβρίθεια αλλά και γλαφυρότητα και αφηγηματική δεξιοτεχνία την ιστορία της γαλλικής επανάστασης του 1848, η οποία κατέλυσε τη μοναρχία και εγκαθίδρυσε μια βραχύβια Δημοκρατία που διήρκεσε ώς το 1852, οπότε ο Λουδοβίκος Ναπολέων Βοναπάρτης ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας. Πέρα από την αντικειμενική εξιστόρηση των γεγονότων, ο Αγκυλόν μελε...

Κανένας καλλιτέχνης του 20ου αιώνα δεν κατάφερε να γίνει τόσο γνωστός όσο ο Σαλβαδόρ Νταλί. Αναγνωρίσιμος και αναγνωρισμένος από ειδικούς, κριτικούς, ιστορικούς και μουσειολόγους, ο θρύλος του κατάφερε να εξαπλωθεί ακόμη και στα πιο λαϊκά κοινωνικά στρώματα, γεγονός όμως που δεν τον γλίτωσε από τις πολυάριθμες επικρίσεις και τις έντονες διαμάχες, τις οποίες βέβαια τροφοδοτούσε και ο ίδιος. Το καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό του έργο, (αλλά και η απήχηση που είχε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης) αποτελούν ένα σύνολο συμπαγές, πλήρες δημιουργικότητας, το οποίο, παρότι δεν έχει ακόμη...