Ρούσσος Τάσος 1934-2015
Roússos Tásos
Ο Τάσος Ρούσσος (1934-2015) γεννήθηκε στην Αθήνα. Πήρε πτυχίο φιλολογίας κι εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική και την δημόσια μέση εκπαίδευση. Το 1965 προσλήφθηκε ως υπάλληλος στο Εθνικό Θέατρο, από όπου αποχώρησε με σύνταξη το 1986. Από το 1978 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και διετέλεσε διευθυντής της από το 1989 μέχρι την αποχώρησή του, τον Σεπτέμβριο του 2007. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία (ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση). Δημοσίευσε επιφυλλίδες, άρθρα και κριτικές λογοτεχνίας, ποιήματα και διηγήματα σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, πολωνικά, ρουμανικά, ισπανικά, εσθονικά και σλοβένικα. Μετέφρασε και συμπλήρωσε την αποσπασματική σωζόμενη τραγωδία του Ευρίπη "Υψιπύλη", η οποία, μεταφρασμένη στα αγγλικά από τον Αθανάσιο Αναγνωστόπουλο, παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στην Βοστώνη το 2001 και στο Φεστιβάλ Επιδαύρου σε παγκόσμια πρεμιέρα το 2002. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, του Θεατρικού Μουσείου και του ελληνικού Pen Club. Χρημάτισε πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου και αντιπρόεδρος του Ελληνικού Φεστιβάλ. Πλήθος μεταφράσεών του από το αρχαίο δράμα, καθώς και από το κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο έχουν παιχτεί από το Εθνικό Θέατρο και από διάφορους θιάσους. Η νουβέλα του "Τα χειρόγραφα του Μανουέλ Σαλίνας", σε δικό του λιμπρέτο και μουσική Περικλή Κούκου, ανέβηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και αργότερα στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Βραβεύτηκε δύο φορές από την Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας για τη μετάφραση των Απάντων του Αισχύλου και για τις μεταφράσεις των τραγωδιών του Σενέκα, από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για το μεταφραστικό του έργο στο αρχαίο δράμα, καθώς επίσης και από την Ακαδημία Αθηνών, τον Δεκέμβριο του 2003, για το σύνολο της λογοτεχνικής του προσφοράς. Πέθανε στην Αθήνα το πρωί της Τρίτης 24 Φεβρουαρίου 2015, σε ηλικία 81 ετών.
Ηρακλής μαινόμενος
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1993)
Ο Ηρακλής αφήνει τα παιδιά του στη Θήβα και κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει στη γη τον Κέρβερο. Η μακρά απουσία του δημιουργεί την υπόνοια ότι πέθανε. Ο Λύκος στρέφεται εναντίον των παιδιών του Ηρακλή, ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά και τα σώζει. Τότε η Ήρα εμβάλλει μανία στον ήρωα, ο οποίος σκοτώνει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Μόλις συνέρχεται, θέλει να αυτοκτονήσει, αλλά τον σώζει ο Θησέας που έρχεται να τον καθάρει από το μίασμα.
Ανδρομάχη
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1993)
Η σύζυγος του Έκτορα Ανδρομάχη μεταφέρεται στη Φθία ως λάφυρο του γιου του Αχιλλέα Νεοπτόλεμου. Αποκτούν γιο, τον Μολοσσό. Η σύζυγος του Νεοπτόλεμου Ερμιόνη προσπαθεί μαζί με τον πατέρα της Μενέλαο να σκοτώσει την Ανδρομάχη και τον γιο της. Ο γέροντας Πηλέας αποτρέπει τον φόνο. Ο Ορέστης, παλιός μνηστήρας της Ερμιόνης, σκοτώνει τον Νεοπτόλεμο. Η εμφάνιση της Θέτιδας κλείνει το δράμα: ο γιος της Ανδρομάχης θα γίνει ο γενάρχης του φύλου των Μολοσσών, ενώ ο Πηλέας θα ζήσει ως αθάνατος κοντά στη Θέτιδα και θα ξα¬να¬συναντήσει τον γιο του, τον Αχιλλέα.
Ιππόλυτος
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1993)
Η Φαίδρα, δεύτερη γυναίκα του Θησέα, ερωτεύεται με πάθος τον πρόγονό της Ιππόλυτο, γιο του Αθηναίου ήρωα, αλλά προσπαθεί να το κρύψει. Όταν όμως το μαθαίνει ο Ιππόλυτος, αποκρούει τα αισθήματα της μητριάς του, η οποία αυτοκτονεί και αφήνει επιστολή κατηγορώντας τον ότι επιβουλεύτηκε την τιμή της. Ο Θησέας καταριέται τον γιο του, ο οποίος πεθαίνει. Η Άρτεμη φανερώνει την αλήθεια στον Θησέα, που θρηνεί.
Κύκλωψ
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1993)
Το μόνο σωζόμενο σατυρικό δράμα του Ευριπίδη. Ο Σάτυροι, με επικεφαλής τον Σιληνό, υπηρετούν τον Κύκλωπα. Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Κύκλωπα, σώζοντας τους συντρόφους του και τους Σατύρους.
Οιδίπους Τύραννος
Σοφοκλής
Κάκτος (1993)
Προσπαθώντας να απαλλάξει τη Θήβα από τον λοιμό, ο Οιδίπους ανακαλύπτει ότι ο ίδιος είναι ο δράστης της πατροκτονίας και της αιμομειξίας. Η αποκάλυψη οδηγεί τη μητέρα του στην αυτοκτονία, και τον ίδιο στο να τυφλωθεί. Από τα κορυφαία δραματικά έργα της αρχαίας γραμματείας.
Ο καιρός της Λίζε
Ρούσσος Τάσος 1934-2015
Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Τι είναι αυτό το μυστήριο που αντιμετωπίζει ο ήρωας της νουβέλας; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι στην καρδιά του βουνού; Ο Νικήτας Μαυρογένης, καθηγητής της Γλωσσολογίας σ' ένα Πανεπιστήμιο της βορινής Γαλλίας, στη διάρκεια μιας ορειβατικής του εξόρμησης, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την περιπέτεια. Εμπλέκεται σ' ένα λαβύρινθο αποριών και ερωτημάτων που ζητούν βασανιστικά απαντήσεις. Ο γλωσσολόγος θα προσπαθήσει να λύσει τα αινίγματα, καθώς παρασύρεται σε περίεργες καταστάσεις. Τα καταιγιστικά γεγονότα που ακολουθούν θ' αφήσουν τον Νικήτα Μαυρογένη με την τραγική μν...
Άλκηστις
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1993)
Η Άλκηστις δέχεται να πεθάνει στη θέση του συζύγου της Αδμήτου, βασιλιά των Φερών. Ο φίλος του Αδμήτου Ηρακλής επεμβαίνει, επαναφέρει τη γυναίκα στη ζωή και τη δίνει πάλι στον σύζυγό της.
Επτά επί Θήβας
Αισχύλος
Κάκτος (1992)
Η σύγκρουση των γιων του Οιδίποδα για τον θρόνο της Θήβας, στο κατ’ εξοχήν πολεμικό δράμα του Αισχύλου. Ο Ετεοκλής αρνείται να παραδώσει την εξουσία στον Πολυνείκη, κι ο τελευταίος οδηγεί ξένο στρατό ενάντια στη γενέτειρά του. Στην έβδομη πύλη των Θηβών τα δύο αδέλφια έρχονται αντιμέτωπα και αλληλοσκοτώνονται για να επαληθεύσει η κατάρα του πατέρα τους «να μοιραστούν με σίδερο τη βασιλεία».
Αχαρνής
Αριστοφάνης 445-386 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Ο φιλειρηνικός αγρότης Δικαιόπολις και ο πολεμοχαρής Λάμαχος εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς τύπους. Ο Λάμαχος επιστρέφει από τον πόλεμο τραυματισμένος και σε άθλια κατάσταση. Κωμωδία με πολιτικό περιεχόμενο, που στρέφεται εναντίον της φιλοπόλεμης παράταξης της Αθήνας.
Σφήκες
Αριστοφάνης 445-386 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Στο πρόσωπο του ανόητου δικαστή Φιλοκλέωνα καυτηριάζονται τα ήθη των δικαστών και παρωδείται η δικομανία των Αθηναίων.
Φοίνισσαι
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Γυναίκες της Φοινίκης, που στέλνονται στους Δελφούς ως λάφυρο από την άλωση της Τύρου, περνούν από τη Θήβα. Αναφορά σε σειρά τραγικών γεγονότων του θηβαϊκού κύκλου. Κατάληξη με την αναχώρηση του τυφλού Οιδίποδα που χειραγωγείται από την κόρη του Αντιγόνη.
Ηρακλείδαι
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Τα παιδιά του Ηρακλή καταδιώκονται από τον βασιλιά των Μυκηνών Ευρυσθέα και ζητούν σωτηρία στην Αθήνα. Ο Ευρυσθέας, επειδή δεν του παραδίδουν τα παιδιά, κηρύσσει πόλεμο στους Αθηναίους. Η κόρη του Ηρακλή Μακαρία δέχεται να θυσιαστεί για να εκπληρωθεί χρησμός που έλεγε ότι οι Αθηναίοι θα νικήσουν αν μια νεαρή κοπέλα δεχτεί να πεθάνει.
Αγγελόπετρα
Ρούσσος Τάσος 1934-2015
Εκδόσεις Καστανιώτη (1992)
«Στο νου του στριφογύριζαν εικόνες ανομολόγητες... Αυτός κι η άγνωστη γυναίκα να κάνουν έρωτα όρθιοι, εκεί μες στο λεωφορείο. Γυμνοί. Να βογγούν από ηδονή και οι άλλοι να τους κοιτάζουν. Μετά να την ξαπλώνει στα καθίσματα κι αυτή να φωνάζει, να θέλει και να μη θέλει. Κι οι άλλοι να γελούν, να κραυγάζουν, να τον παροτρύνουν με ρυθμικές λαχανιασμένες φωνές. Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι...» Μια ασήμαντη μικρή πέτρα, δώρο ενός φίλου, εισβάλλει στη ζωή του Ιάκωβου Δημητρίου και την αλλάζει εντελώς δίνοντάς της άλλο διαρκέστερο, ουσιαστικότερο περιεχόμενο. Η περιγραφή των αλλ...
Ορέστης
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα καταδικάζονται από τους Αργείους σε θάνατο για τη μητροκτονία. Ο Ορέστης ζητάει βοήθεια από τον Μενέλαο και απελπισμένος σκέφτεται να σκοτώσει την κόρη του Μενέλαου Ερμιόνη για εκδίκηση. Η εμφάνιση του Απόλλωνα λύνει την παρεξήγηση, ο Ορέστης παντρεύεται την Ερμιόνη και ο Πυλάδης την Ηλέκτρα.
Ηλέκτρα
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Ο Ορέστης κατευθύνεται προς τις Μυκήνες για να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα του. Περνά από μια φτωχική καλύβα όπου ζει η αδελφή του Ηλέκτρα με τον σύζυγό της Αυτουργό. Με τη μεσολάβηση του χορού των Μυκηναίων γυναικών, τα δυο αδέλφια αναγνωρίζονται και συμπράττουν στον φόνο της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου. Με την παρέμβαση των Διόσκουρων η Ηλέκτρα παντρεύεται τον Πυλάδη, ενώ ο Ορέστης πηγαίνει στην Αθήνα για να δικαστεί.
Ιφιγένεια η εν Ταύροις
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Ο Ορέστης και ο Πυλάδης αναζητούν στη Σκυθία το ξόανο της Αρτέμιδας. Συλλαμβάνονται και οδηγούνται στον ναό της θεάς για να θυσιαστούν. Ιέρεια εκεί είναι η Ιφιγένεια που αναγνωρίζει τον αδελφό της. Παίρνουν το ξόανο και όλοι μαζί φεύγουν κρυφά για την Ελλάδα. Ο βασιλιάς της Σκυθίας τους καταδιώκει, αλλά τους σώζει η θέα Αθηνά.
Ελένη
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Ο κατά Ευριπίδη μύθος της Ελένης. Ο Πάρης οδηγεί στην Τροία όχι τη βασίλισσα της Σπάρτης αλλά είδωλό της, ενώ η ίδια μεταφέρεται από τον Ερμή στην Αίγυπτο. Μετά την άλωση της Τροίας, άνεμοι παρασύρουν τον Μενέλαο στην Αίγυπτο, και οι δύο σύζυγοι αναγνωρίζονται τυχαία. Η Ελένη παρουσιάζεται ως πρότυπο συζύγου.
Ίων
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Ο Ίων, γιος του Απόλλωνα και της Αθηναίας βασιλοπούλας Κρέουσας, εγκαταλείπεται σε σπηλιά της Ακρόπολης και μεταφέρεται από τον Ερμή στους Δελφούς. Αργότερα, η Κρέουσα, παντρεμένη με τον Ξούθο, δεν μπορεί να τεκνοποιήσει και επισκέπτεται τους Δελφούς για να συμβουλευτεί το μαντείο. Της απαντούν ότι πρέπει να υιοθετήσει τον νεωκόρο του ιερού. Η Κρέουσα αρνείται και προσπαθεί να τον σκοτώσει, ώσπου αποκαλύπτεται ότι πρόκειται για τον γιο της Ίωνα. Με τη μεσολάβηση της Αθηνάς τον παίρνουν για να τον εγκαταστήσουν στον θρόνο των Αθηνών.
Ικέτιδες
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάκτος (1992)
Οι μητέρες των επτά Αργείων που έπεσαν στη Θήβα παρακαλούν τον Θησέα να μεσολαβήσει για την ταφή των νεκρών που είχε απαγορεύσει ο Κρέων. Ο Θησέας κηρύσσει πόλεμο στον Κρέοντα και φέρνει τις σορούς στην Ελευσίνα, όπου τις καίει. Έργο με πολιτικές προεκτάσεις και αναφορές σε γεγονότα της εποχής.
Αίας
Σοφοκλής
Κάκτος (1992)
Ο Αίας ηττάται κατά την «κρίση των όπλων» και καταλαμβάνεται από παραφροσύνη. Όταν συνέρχεται, νιώθει ντροπή για τις πράξεις που έκανε κατά τη διάρκεια του πάθους του και αυτοκτονεί. Ο Αγαμέμνων προσπαθεί να παρεμποδίσει την ταφή του, αλλά επεμβαίνει η Αθηνά. Το δίκαιο, ο ανθρωπισμός και η επικράτησή τους είναι το εξαγόμενο.