Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ζευς τιμωρεί σκληρά τον Προμηθέα που έσωσε τους ανθρώπους από την καταστροφή. Ο τιτάνας όμως κρατά το μυστικό που τον κάνει ισχυρότερο και από αυτόν τον πατέρα των θεών. Ο συμβολισμός του άκαμπτου απέναντι στην άδικη βία ελεύθερου φρονήματος, με πλαίσιο στοιχεία της παράδοσης και του ορφισμού.

Όταν ο Άγγελος, η Δανάη και ο Δημήτρης ξεκινούν για μια εκδρομή στον αρχαιολογικό χώρο της Eλευσίνας, δεν φαντάζονται τι θα επακολουθήσει. H επίσκεψή τους στο Πλουτώνειο, την θρυλική σπηλιά της μυθολογίας, τους αλλάζει για πάντα την ζωή. Τους φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν, αλλά και με μια σειρά από ανεξήγητα μυστήρια. Οι περίεργες οξειδώσεις του βράχου, οι μορφές που εμφανίζονται και χάνονται, τα εφιαλτικά τέρατα που κρύβονται στα τοιχώματα, η πέτρα με την μαγική ενέργεια, τους οδηγούν σ' έναν κόσμο υπερφυσικό, όπου η προαιώνια πάλη του Kαλού με το Kακό λεηλατεί τον ψυ...

Ο Πλούτος είναι τυφλός και γι’ αυτό χαρίζει τα αγαθά του στους κακούς. Ο φτωχός αγρότης Χρεμύλος τον οδηγεί στον Ασκληπιό για θεραπεία, οπότε ο Πλούτος μοιράζει τα αγαθά του στους καλούς.

Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, φτάνει το νέο της συντριβής του Ξέρξη στην Ελλάδα. Η ύβρις του βασιλιά τιμωρήθηκε στη Σαλαμίνα, θα τιμωρηθεί και στις Πλαταιές, όπως προφητεύει το φάντασμα του Δαρείου. Ύμνος στην ελληνική ανδρεία και αρετή.

Όταν κάποτε ρώτησαν τον σπουδαίο φιλάνθρωπο γιατρό και λάτρη της μουσικής Άλμπερ Σβάιτσερ ποιο ήταν στη ζωή του το μουσικό άκουσμα που τον είχε συγκινήσει περισσότερο από όλα τα άλλα, αυτός απάντησε: "Το κλάμα ενός μικρού παιδιού σ' ένα πρόχειρο νοσοκομειακό σταθμό, κάπου στην Αφρική. Από αυτό κατάλαβα ότι το παιδί είχε περάσει τη φοβερή κρίση από μια επικίνδυνη αρρώστια και προχωρούσε στην ανάρρωση του. 'Ενιωσα βαθιά αγαλλίαση στο άκουσμα αυτό, σαν να έφτανε θεία μουσική απ' τον ουρανό, γιατί είχα κάνει ό,τι μπορούσα γι' αυτό το παιδί" Τούτα τα λόγια του υπέροχου ανθρωπι...

Οι Αθηναίοι Πεισθέταιρος και Ευελπίδης ιδρύουν με τη βοήθεια του βασιλιά των πουλιών την ιδανική πόλη Νεφελοκοκκυγία μεταξύ ουρανού και γης. Αυτό εμποδίζει την κνίσα να φτάσει στους θεούς. Κριτική των δημαγωγών και των νεοτεριστών της πολιτικής, σε μια από τις καλύτερες κωμωδίες του Αριστοφάνη.

Ο Ορέστης και η αδελφή του Ηλέκτρα καταδικάζονται από τους Αργείους σε θάνατο για τη μητροκτονία. Ο Ορέστης ζητάει βοήθεια από τον Μενέλαο και απελπισμένος σκέφτεται να σκοτώσει την κόρη του Μενέλαου Ερμιόνη για εκδίκηση. Η εμφάνιση του Απόλλωνα λύνει την παρεξήγηση, ο Ορέστης παντρεύεται την Ερμιόνη και ο Πυλάδης την Ηλέκτρα.

Προσπαθώντας να απαλλάξει τη Θήβα από τον λοιμό, ο Οιδίπους ανακαλύπτει ότι ο ίδιος είναι ο δράστης της πατροκτονίας και της αιμομειξίας. Η αποκάλυψη οδηγεί τη μητέρα του στην αυτοκτονία, και τον ίδιο στο να τυφλωθεί. Από τα κορυφαία δραματικά έργα της αρχαίας γραμματείας.

Η εξαντλητική περιγραφή της συμφοράς που με τη μορφή επιδημικής και θανατηφόρας ασθένειας αποδεκατίζει τη Θήβα είναι ένα είδος προλόγου για το τι θα επακολουθήσει. Η σκηνή της μαντείας του Τειρεσία είναι μοναδική στο παγκόσμιο θέατρο για το ρίγος της. Ο μάντης αμηχανεί από τους απανωτούς κακούς οιωνούς, αδυνατώντας να τους ερμηνεύσει και να προσεγγίσει την αιτία του κακού. Και φτάνουμε στην κορύφωση του τρόμου. Στην εξιστόρηση από τον Κρέοντα της νεκρομαντείας. Εδώ τα όρια του "γκραν γκινιόλ" εξαντλούνται. Όλος ο φριχτός κόσμος του Άδη παρελαύνει μπροστά μας με τα τέρατά το...

«Λοιπόν, γυρολόγε», άκουσε τον πρώτο δικαστή, «έχουνε διαπιστωθεί ορισμένα εγγενή ή επίκτητα ελαττώματά σου, θα έλεγα αξιόμεμπτα...» Σώπασε λίγες στιγμές κοιτάζοντάς τον έντονα. Το ίδιο έκαναν κι οι υπόλοιποι εκατόν είκοσι εφτά δικαστές. Ο Γιάκομπ ένιωσε διάτρητος από τις σουβλερές ματιές τους. Θυμήθηκε –τι παράξενο, όχι, όχι παράλογο– εκείνα τα τρύπια παλιά τυριά (τώρα δεν υπήρχαν) που τα έλεγαν γραβιέρες... Ναι, έτσι αισθανόταν, τρύπιος και κίτρινος όχι από φόβο αλλά από έλλειψη άμυνας. Ένα κομμάτι παλαιό τυρί απέναντι σε εκατόν είκοσι οχτώ ποντικούς, κίτρινο κι ανυπε...

Τρεις φίλοι, ένας Τούρκος κρυπτοχριστιανός, ένας Έλληνας και ένας Βούλγαρος στο σταυροδρόμι των λαών, στη Μικρά Ασία, ζουν ένα συνταρακτικό γεγονός. Ή έτσι νομίζουν. Φαντασία, μυστικισμός, ιστορία πλεγμένη αξεδιάλυτα με τον μύθο. Και ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας βγαίνει από τον θρύλο και μπαίνει στη ζωή τους. Και την οδηγεί σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.

Ένας άλλος Οδυσσέας. Η μυθιστορία παρακολουθεί κυρίως τη νεότητά του πριν και κατά τον Τρωικό πόλεμο. Έχει ναυαγήσει στην Ωγυγία και οι μνήμες –όχι ο καημός του νόστου– της έως τότε ζωής του τον πνίγουν. Παρακινημένος από την Καλυψώ γράφει τα όσα πέρασε, για να ελευθερωθεί από το βάρος που πιέζει την ύπαρξή του. Μέσα από τις γραφές αυτές και την ειρωνική κριτική της Καλυψώς για την «αντικειμενικότητά» τους, προβάλλει η αμφισημία του χαρακτήρα του. Είναι γεννημένος ν' ακολουθήσει το ιδεώδες της εποχής του; Να γίνει δηλαδή «ήρωας» με κατορθώματα θαυμαστά και δόξα; Ή να καταντ...

Ο αρχιτέκτονας Πέτρος Ιωάννου νοικιάζει ένα ωραίο σπίτι, στην προσπάθειά του ν' απαλύνει όσο γίνεται τη θλίψη της οκτάχρονης κόρης του, που πρόσφατα έχασε την αγαπημένη της μητέρα σε τροχαίο δυστύχημα. Απέναντι από το μπαλκόνι του παιδικού δωματίου υπάρχει ένας χαμηλός λόφος, ασήμαντος, με δυο αμφίβολα δεντράκια στις άκρες του. Η ευαισθησία του μικρού κοριτσιού αρχίζει μια μυστική επικοινωνία με την «ψυχή» του λόφου, που αναπτύσσεται γρήγορα και καταλήγει σε σχέση φιλίας. Ο πατέρας της μικρής παρακολουθεί με προσοχή και διακριτικότητα το περίεργο αυτό γεγονός. Στην αρχή το...

Τι είναι αυτό το μυστήριο που αντιμετωπίζει ο ήρωας της νουβέλας; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι στην καρδιά του βουνού; Ο Νικήτας Μαυρογένης, καθηγητής της Γλωσσολογίας σ' ένα Πανεπιστήμιο της βορινής Γαλλίας, στη διάρκεια μιας ορειβατικής του εξόρμησης, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την περιπέτεια. Εμπλέκεται σ' ένα λαβύρινθο αποριών και ερωτημάτων που ζητούν βασανιστικά απαντήσεις. Ο γλωσσολόγος θα προσπαθήσει να λύσει τα αινίγματα, καθώς παρασύρεται σε περίεργες καταστάσεις. Τα καταιγιστικά γεγονότα που ακολουθούν θ' αφήσουν τον Νικήτα Μαυρογένη με την τραγική μν...

... Ναι, τώρα δε σκεφτόταν τίποτα, δε θυμόταν τίποτα, δε φανταζόταν τίποτα. Σχεδόν. Μονάχα μια λέξη έπλεε στην ήρεμη θάλασσα της συνείδησής του, μισοβουλιαγμένη κι αυτή σαν πτώμα. Ανάληψη. Μια έννοια άσχετη που επέμενε, όμως, να υπάρχει, αυθύπαρκτη, αυτόβουλη πες, μέσα του. Έστριψε κάποια γωνία. Αγόρασε μια τυρόπιτα και συνέχισε. Ανάληψη. Η λέξη επέμενε απειλητική. Έπαιρνε το σχήμα μιας ατέρμονης προοπτικής. «Ανάληψη ευθυνών», ψιθύρισε. Η προοπτική έγινε διάδρομος. «Ανάληψη χρημάτων». Ο διάδρομος τελείωνε σε πόρτα. «Ανάληψη του Χριστού». Η πόρτα άνοιξε. Οδηγούσε στο απέραντ...

Η Μήδεια εκδικείται τον άπιστο σύζυγό της Ιάσονα. Προσποιούμενη ότι συναινεί στον γάμο του με τη βασιλοπούλα της Κορίνθου Γλαύκη, στέλνει ως δώρο πέπλο που προκαλεί τον φρικτό θάνατο της νύφης. Στη συνέχεια η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της και καταφεύγει στον βασιλιά της Αθήνας Αιγέα. Από τα αριστουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας.

Η προδομένη στον έρωτά της γυναίκα μαστιγώνεται από ένα διαρκώς αυξανόμενο πάθος για εκδίκηση, που, καθώς συνειδητοποιεί στις λίγες λογικές της εκλάμψεις την αναπόφευκτη εγκατάλειψή της, μετατρέπεται κυριολεκτικά σε φυσικό στοιχείο καταστροφής. Αυτή την άποψη ενδιαφέρεται να φωτίσει ο ποιητής. Γι' αυτό το λόγο καταφεύγει ίσως, μέσα στους μεγάλους μονολόγους της Μήδειας, σ' εσωτερικές ασθμαίνουσες συστροφές προς τον εαυτό της -ένα είδος φρενήρους εσωτερικού μονολόγου σε δεύτερο πρόσωπο- για να ιχνογραφήσει τις τεράστιες διαστάσεις του πάθους. Η ηρωίδα συχνά συνομιλεί με την...