Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από το 1927 έως το 1934 ο Μπένγιαμιν καταγράφει και ερευνά την επήρεια του χασίς και άλλων ναρκωτικών ουσιών μέσα από ιδιότυπα πειράματα με φίλους του. Αυτή η διαδικασία τον οδηγεί στο "αποκορύφωμα της πεζογραφικής δύναμης" και μας αποκαλύπτει την αντιδιαστολή και τη σύνδεση μεταξύ αντικειμενικού και υποκειμενικού νοήματος κάθε φράσης. Ταυτόχρονα ο λόγος του διανθίζεται από ξαφνικά νευρικά γέλια, παρανοϊκές σκέψεις και μια "περίεργη" επιθυμία για πλάκες σοκολάτας. Ο Μπένγιαμιν θα περιπλανηθεί στο λιμάνι της Μασσαλίας, θα παρατηρήσει αντιδράσεις σε σπίτια φίλων και θα κατ...

Τόσο στις καθημερινές συναναστροφές τους, όσο και στο δημόσιο λόγο, οι άνθρωποι φιλονικούν· και, επειδή αυτό είναι κάτι που αφορά στη φύση τους, δεν μπορούν να το αποποιηθούν, ούτε να το παρακάμψουν. Δεν τους μένει, επομένως, παρά να αφουγκρασθούν την εριστική φύση τους, να την αποδεχθούν και ν' αναπτύξουν τις τεχνικές εκείνες που θα τους βοηθούν να υπερισχύουν σε κάθε αντιπαράθεση. Αυτή είναι η σκέψη του Schopenhauer, η οποία πηγάζει από τη διαπίστωση ότι "μπορεί κάποιος να συμπεριφέρεται σαν να έχει δίκιο, και ν' αντιμετωπίζει την εύνοια των άλλων, ενώ αντικειμενικά έχει...

Οι ιδέες που αναπτύσσει ο συγγραφέας σ' αυτό το μικρό έργο "φιλοσοφικής ανθρωπολογίας" είναι τόσο πρωτότυπες και εκφράζονται με τέτοια γλαφυρότητα ώστε μπορούμε να πούμε ότι συνοψίζει έξοχα τη συνεισφορά του Sheler (1874-1928) στη Δυτική Φιλοσοφία. Το βιβλίο έχει άμεση σχέση με τα μαθήματα που παρέδωσε ο Scheler στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, από το 1922 μέχρι το 1928, καθώς και με μια διάλεξη που έδωσε στο Ντάρμστατ το 1927 με θέμα "Η ιδιομορφία της θέσης του ανθρώπου". Πρόκειται, τέλος, για το τελευταίο έργο που ο Max Scheler ετοίμασε προκειμένου να τυπωθεί. Κυκλοφόρησε μ...

Η γλώσσα της μουσικής είναι αρκετά διαφορετική από την προθετική γλώσσα. Περιέχει μια θεολογική διάσταση. Αυτό που έχει να πει αποκαλύπτεται και ταυτόχρονα κρύβεται. Ιδέα της είναι το θείο ΄Ονομα στο οποίο έχει δοθεί σχήμα. Είναι απομυθολογικοποιημένη προσευχή, απαλλαγμένη από κάθε στοιχείο μαγικής αποτελεσματικότητας. Είναι η ανθρώπινη προσπάθεια - καταδικασμένη όπως πάντα - να ονομαστεί το ΄Ονομα, όχι να μεταδόσει νοήματα...Η ερμηνεία είναι ουσιώδης τόσο για τη μουσική όσο και για τη γλώσσα, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Το να ερμηνεύεις τη γλώσσα σημαίνει: να κατανοείς...

Θ' αρχίσουμε όχι βιογραφικά ούτε εργογραφικά αλλά συμβολαιογραφικά, ανοίγοντας την διαθήκη του Εδμόνδου Χούσσερλ. Διαβάζουμε σε ένα από τα τελευταία του κείμενα (1935): "Η πολυσυζητημένη σήμερα και κυρωμένη σε αναρίθμητα συμπτώματα της παρακμής της ζωής "κρίση του ευρωπαϊκού είναι" δεν είναι κάποιο σκοτεινό πεπρωμένο, κάποια αδιάγνωστη μοίρα, αλλά γίνεται κατανοητή και μπορεί να αντικρυσθεί στο φόντο της φιλοσοφικώς ανακαλύψιμης τελολογίας της ευρωπαϊκής ιστορίας. Προϋπόθεση όμως αυτής της κατανόησης είναι να συλληφθεί προηγουμένως το φαινόμενο "Ευρώπη" κατά τον κεντρικό πυ...

Το ημιτελές αυτό μυθιστόρημα, που ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας του έβλεπε ως μια "αποθέωση της ποίησης", εμπνέεται από την αναζήτηση του γαλάζιου λουλουδιού, αυτού του κατεξοχήν ρομαντικού συμβόλου. Ο ήρωάς του φέρει το όνομα του μεγάλου ποιητή και ραψωδού Χάινριχ φον Οφτερντίνγκεν, μιας μορφής θρυλικής και συγχρόνως ιστορικής από τον γερμανικό μεσαίωνα.

Όχι μία ακόμη φιλοσοφία της ιστορίας! Όχι, δηλαδή, μία απόπειρα να αναχθούν τα ιστορικά καθέκαστα σε κάποια φυσικά ή μεταφυσικά καθόλου, μία προσπάθεια αναζήτησης πίσω ή πέρα από τα όντα για κάποια όντως όντα. Ο αννοβεριανός Theodor Lessing, γιατρός ελέω οικογενειακών καταβολών και σπουδών, φιλόσοφος κατ' επιλογήν και ποιητής από κλίση, αξιοποιώντας καθαρώς θεωρητικές και αφηρημένες αναλύσεις, τα γεγονότα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (το παρόν βιβλίο συντάσσεται κατά την διάρκειά του, εκδίδεται δε το 1919) αλλά και εντελώς προσωπικές εμπειρίες και βιώματα, ψηλαφά το σώμα της...

Ένα βιβλίο για τον άγνωστο Τόμας Μπέρνχαρτ, με κείμενα του ιδίου, φίλων του, κορυφαίων ομοτέχνων του και κριτικών, και ανθρώπων που τον γνώρισαν τυχαία σε διάφορες περιόδους της ζωής του. Μια απόπειρα προσέγγισης στη δύσκολη, μυστική, φυλαγμένη, περίκλειστη ζωή του, η οποία υπήρξε και η πιο σημαντική πηγή έμπνευσης του έργου του. Μια ιχνηλασία στις προσωπικές, ανθρώπινες, καθημερινές ενασχολήσεις του και στα ανεξερεύνητα τοπία της ψυχής του.

Ο "Οδηγός για μια ευτυχισμένη ζωή" δημοσιεύθηκε το 1806 και αιφνιδίασε το κοινό, καθώς το όνομα του Φίχτε είχε παλαιότερα συνδεθεί με την "έριδα για την αθεΐα", όταν ο φιλόσοφος κατηγορήθηκε ότι μετέτρεπε τον Θεό σε απλό αξίωμα του Λόγου. Ο Φίχτε, ωστόσο, αναζητούσε πάντοτε τον ζώντα Θεό, αν και χρειάστηκε αρκετά χρόνια μέχρι να αποκτήσει τον εννοιολογικό εξοπλισμό για να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη φιλοσοφία της ευτυχισμένης ζωής. Το παρόν έργο, αποκορύφωμα της εκλαϊκευμένης διδασκαλίας του, με την οποία ευελπιστούσε ότι το κοινό θα κατανοούσε όσα δεν κατανόησε με την Επι...