Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Όταν κάποιος έχει πια γεράσει κι έχει εκπληρώσει την αποστολή του, τότε δικαιούται να συμφιλιωθεί γαλήνια με το θάνατο. Δεν έχει ανάγκη τους ανθρώπους. Τους ξέρει, αρκετούς είδε. Αυτό που χρειάζεται είναι η γαλήνη..." Στα λόγια του Κινέζου Μενγκ Χσία κρύβεται μια βαθιά ειρωνεία. Κι ο Έσσε, που τα χρησιμοποιεί, αφουγκράζεται τους αιώνιους νόμους της φύσης, της γέννησης και του θανάτου, της φθοράς και της αναγέννησης. Στο κείμενο αυτό ο μεγάλος στοχαστής και συγγραφέας συμφιλιώνεται με τα γηρατειά κι ανακαλύπτει ότι "η αλήθεια είναι ένα τυπικά νεανικό ιδεώδες", ενώ αντίθετα...

«Όταν κάποιος έχει πια γεράσει κι έχει εκπληρώσει την αποστολή του, τότε δικαιούται να συμφιλιωθεί γαλήνια με το θάνατο. Δεν έχει ανάγκη τους ανθρώπους. Tους ξέρει, αρκετούς είδε. Aυτό που χρειάζεται είναι η γαλήνη...» Στα λόγια του Kινέζου Mενγκ Xσία κρύβεται μια βαθιά ειρωνεία. Kι ο Έσσε, που τα χρησιμοποιεί, αφουγκράζεται τους αιώνιους νόμους της φύσης, της γέννησης και του θανάτου, της φθοράς και της αναγέννησης. Στο κείμενο αυτό ο μεγάλος στοχαστής και συγγραφέας συμφιλιώνεται με τα γηρατειά κι ανακαλύπτει ότι «η αλήθεια είναι ένα τυπικά νεανικό ιδεώδες», ενώ αντίθετα...

Την πρώτη κιόλας μέρα του στο νέο του σχολείο, στο Μάριαμπρον, ένα μοναστήρι της Μεσαιωνικής Γερμανίας, ο νεαρός Χρυσόστομος που έφτασε εκεί με άμαξα συνοδευόμενος από τον πατέρα του, θα αναγκαστεί να α νταλλάξει γροθιές με κάποιους από τους συμμαθητές του και θα δεχθεί την πρώτη του επίπληξη από τον εποπτεύοντα, όμως, θα κάνει και τη γνωριμία του με τον αδελφό Νάρκισσο, σχεδόν συνομήλικό του, που θα τον εντυπωσιάσει με την εμφάνιση και την προσωπικότητά του. Ο αδελφός Νάρκισσος πάλι, από τη μεριά του, που έχει τη δύναμη, όπως πιστεύει, να διαβάζει τη μοίρα των ανθρώπων, θα...

Σ' αυτό το μυθιστόρημα ο Έσσε τονίζει ακόμη μια φορά ότι η ιδέα της βαθύτερης ενότητας όλων των όντων αποτελεί το μόνο δόγμα που δέχεται. Αλλά αυτή η ενότητα είναι μια σύνθεση που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη συμφιλίωση των αντιθέτων. Αυτή η διαλεκτική πορεία κυριαρχεί στους Φίλους, στον Ντέμιαν και σε όλα τα μεγάλα μυθιστορήματα του Έσσε. Στους Φίλους, οι ήρωες αναγκάζονται να αμφισβητήσουν και τελικά να απορρίψουν τις αξίες που τους έθρεψαν, προκειμένου να αναπτύξουν μια νέα συνείδηση. Έχουν όμως το ελαφρυντικό της νεότητας και ο Έσσε τους το αναγνωρίζει. Και εδώ, όπω...

Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει για πρώτη φορά όλα τα παραμύθια του Χέρμαν Έσσε. "Η φαντασία και η αισθαντικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μορφές αγάπης", έγραψε ο συγγραφέας. Πράγματι, στο βιβλίο του αυτό δείχνει πραγματωμένες τόσο τις ανόητες, όσο και τις συνετές επιθυμίες των ανθρώπων, διαλογίζεται σχετικά με το χαμένο παράδεισο της παιδικής ηλικίας, ακολουθεί τη μαγεία του άμεσου παράδοξου, δηλαδή του ονείρου. Έχοντας εμπιστοσύνη στα θαύματα δείχνεται εξοικειωμένος με αυτά. Τα θαύματα μας παρουσιάζονται από μέρους του με γρηγοράδα και ευκρίνεια, σαν η κατάληξη αλλαγών που...

Τα δύο αυτά τόσο διαφορετικά φαινομενικά διηγήματα έχουν κάτι το κοινό: την απεγνωσμένη προσπάθεια της απελευθέρωσης από κάθε είδους κοινωνικούς, οικογενειακούς και συναισθηματικούς δεσμούς. Και τα δύο είναι γραμμένα στο διάστημα μεταξύ 1919-1920, στο νέο ξεκίνημα που κάνει ο Έσσε -μετά από ένα νευρικό κλονισμό- στον ιταλικό τομέα της Ελβετίας, το Τεσίν, που αργότερα θα το κάνει και πατρίδα του. Την περίοδο αυτή την περιγράφει ο ίδιος σαν την πιο πλούσια, την πιο εκφραστική, την πιο φλογερή περίοδο της ζωής του. Στο πρώτο διήγημα ο Έσσε παίρνει την "Παιδική του Ψυχή...

«... Όμως το πιο ώριμο, το πιο πλούσιο, το πιο ιδιόμορφο έργο που ο "νέος" τούτος Έσσε έχει γράψει μέχρι σήμερα είναι η νουβέλα του "Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνκσορ". Πρόκειται για ένα έργο που με πλήρη επίγνωση το αξιολογώ σαν ένα από τα σημαντικότερα έργα της νέας πρόζας. Εδώ, στο βιβλίο τούτο, επιτυγχάνεται κάτι το εκπληκτικό – η όραση αποκτά μια μαγική δύναμη και είναι σε θέση, με τη δύναμη της ίδιας της ψυχής, να δημιουργεί στο σκοτάδι μια αχνοτρέμουσα, φωσφορική λάμψη που ρίχνει φως στα μυστικά των δυνάμεων που δρουν και υπάρχουν βαθιά μέσα μας...» ΣΤΕΦΑΝ ΤΣΒΑ...

Στη νουβέλα αυτή περιγράφονται οι τελευταίοι μήνες της ζωής ενός ζωγράφου, που η δίψα του για ζωή και το ξέφρενο πάθος του για δημιουργία, θυμίζουν την ένταση του Βαν Γκογκ, τον αγώνα του ενάντια στο θάνατο που προσπαθεί να τον υπερκεράσει με όλο και πιο νέες και όλο πιο τολμηρές εικόνες. Μια μονομαχία με τόσο δυναμισμό και αυθεντικότητα δεν μπορεί κανείς να την απεικονίσει αν δεν έχει μπει ο ίδιος μέσα στο πετσί του πρωταγωνιστή του...

"... Οι κανόνες αυτοί (του παιχνιδιού με τις χάντρες), δηλαδή η σημειολογική του γλώσσα και γραμματική, συνιστούν ένα είδος υψηλά ανεπτυγμένου αποκρυφικού γλωσσικού οργάνου που το συγκροτούν πλήθος επιστήμες και τέχνες, ειδικότερα όμως τα μαθήματα και τη μουσική (...), κι έχει την ικανότητα να εκφράζει και ν' αποκαθιστά σχέσεις ανάμεσα στο περιεχόμενο και τα πορίσματα όλων σχεδόν των γνωστικών συστημάτων. Έτσι, το "Παιχνίδι με τις χάντρες" είναι ένας τρόπος να παίζει ελεύθερα κανείς με το σύνολο των περιεχομένων και αξιών του πολιτισμού μας". Μ' αυτό τον τρόπο ο Έρμαν Έσσε...

Η μοναδική τούτη συλλογή από είκοσι δύο διηγήματα αποτελεί ένα απαράμιλλο φάσμα της γραφής του Έρμαν Έσσε απ' το 1899 ως το 1934. Ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει την πορεία της εξέλιξης του Έσσε απ' τον εστετισμό της νιότης του, μέσω του ρεαλισμού και υπερρεαλισμού των επόμενων δεκαετιών, ως την κλασική φάση των γηρατειών του. Όλα τα διηγήματά του, όπως ο ίδιος ο Έσσε τα αντιλαμβανόταν, αφορούν πρώτα και κύρια τα προσωπικά του απόκρυφα όνειρα, την προσωπική του πικρή αγωνία και την προσωπική του επιδίωξη –που κράτησε μια ολόκληρη ζωή– να διεισδύσει στα μυστήρια της εσ...

Παραβολικό ταξίδι στο βαθύτερο εαυτό μας ή περιπλάνηση στη μη αναγνωρισμένη ιστορία, με τάγματα από μύστες που συντηρούν τη χαμένη γνώση. Καμιά απάντηση δεν είναι σίγουρη όταν πρόκειται για τον Έσσε, γιατί η όποια απάντηση που θα τον καθόριζε θα κατέστρεφε όλη τη γοητεία του, όλη τη φευγαλέα ατμόσφαιρα ανάμεσα στο πραγματικό και το υπερβατικό.

Πρόκειται για μια μετάβαση από την πραγματικότητα στην περιοχή του ονείρου, όπου βρίσκουν έδαφος να πραγματοποιηθούν τα ιδανικά κι αυτές ακόμα οι καθημερινές επιδιώξεις του ανθρώπου.

Η νουβέλα αυτή του Χ.Ε. αναφέρεται σε μία μυστική οργάνωση και σ' ένα ταξίδι στην Ανατολή, που σ' όλα τα κράτη και σ' όλους τους χρόνους, πραγματοποιούν οι ανά τον κόσμο διεσπαρμένοι ποιητές, ονειροπόλοι και ρομαντικοί. Η νουβέλα δίνεται συμβολικά μ' ένα κοινό δέσιμο στα διάφορα σημεία. Η χαριτωμένη διήγηση των ιδιαίτερων γεγονότων και η σιγουριά με την οποία μπλέκονται τα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας τεκτενόμενα εξαναγκάζουν τον αναγνώστη να πιστέψει στο παραμυθένιο, παιδικό - ρομαντικό κλίμα που δεν αφήνει τίποτα να διακριθεί ξεκάθαρα και που ομολογεί το βαθύτερο πι...

Τον Οκτώβρη του 1925 ο Έρμαν Έσσε ταξίδεψε από το Τέσιν στη Νυρεμβέργη. Αφορμή αυτού του δίμηνου ταξιδιού, «γεννημένου από τις σκοτεινές αναμνήσεις της ωραίας Λάου και του ποιητή Μέρικε» και «προορισμένου να ξαναφέρει πίσω τους ήχους της νιότης», υπήρξαν προσκλήσεις για λογοτεχνικές διαλέξεις στην Ουλμ, το Άουξμπουργκ και τη Νυρεμβέργη. Σταθμοί του ταξιδιού ήταν το Τούτλιγκεν, το Μπλάουμπόιρεν, η Ουλμ, το Άουξμπουργκ και το Μόναχο, όπου ο Έσσε είδε τον Καρλ Βάλεντιν και επισκέφτηκε τον Τόμας Μαν και τον Γιόαχιμ Ρίγκελνατς.

Οι τρεις ποιητές Χαίλντερλιν, Μαίρικε και Βάιμπλινγκερ περνάνε ένα φαινομενικά γαλήνιο καλοκαιρινό απόγευμα στο κινέζικο περίπτερο του Πρέσσελ, λίγο έξω από την Τυβίγγη. Στη βούληση του Μαίρικε αποτυπώνεται το καταδεκτικό και προσηνές πνεύμα του ποιητή τεχνίτη, αλλά κι εκείνο του ευσεβιστή λουθηρανού πιστού, αντιθέτως, ο Βάιμπλινγκερ εμφανίζεται ως το κατεξοχήν "πρότυπο της ακατάβλητης νεανικής προπέτειας και της πληθωρικά διογκωμένης δύναμης". Όμως η ψυχή και των δύο δονείται από την αβεβαιότητα της νεαρής ηλικίας, ενώ ο θυελλώδης διάλογός τους - πάντα κάτω από το άγρυπνο...