Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας άνθρωπος αποφασίζει ένα πρωί να βρει από το δωμάτιό του για να επανορθώσει ένα λάθος τους, για το οποίο ο ίδιος δίκασε και τιμώρησε τον εαυτό του με χίλια χρόνια απόλυτου εγκλεισμού. Από τα εν συνόλω δέκα βιβλία της "Ανθρωπωδίας", εκ των οποίων το Πρώτο και το Έβδομο έχουν ήδη εκδοθεί (2002), παραδίδεται σήμερα το Πέμπτο στο οποίο περιγράφεται, όπως στα προηγούμενα αλλά με διαφορετικό τρόπο, με παραλλαγές και επαναλήψεις, η διαδρομή αυτού του ανθρώπου προς το σημείο του προορισμού του οποίου προσδοκά την δωρεά της λύτρωσής του από το προ χιλιετίας λάθος του Η διαδρ...

Είκοσι πέντε προσωπικότητες της διανόησης, φιλόσοφοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες διεθνούς κύρους, καταθέτουν τις σκέψεις τους αποκαλύπτοντας το έργο τους, τους προβληματισμούς τους και πτυχές της προσωπικής ζωής τους. Κομμάτια της αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας, η πολυπλοκότητα της πολιτικής, οι απαρχές της τρομοκρατίας, η ομορφιά της αρχαιολογικής σκαπάνης και των μύθων, η ασκητική της μουσικής, τα όρια της λογοτεχνίας, η γοητεία του θεάτρου, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών, έννοιες υπαρξιακές και αξίες διαχρονικές ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του αναγνώ...

Το τάνταλο του Λόγου ατάλαντο δεν συνοδεύει απλώς την κάθε ανρθώπινη ζωή ως αιωνός και μόρος αλλά συνάδει με του καθενός τη γλώσσα την ποιητική και θεσπίζει αέναα απόκρυφα κι ανεξήγητα τον δαίδαλο των νόμων και πάραυτα θεσπίζεται ως ίλιγγος διθύραμβος και σάλος μ' έναν τρόπο περίτρανο με μια μυστική αγωγή μία καταστροφή πλέον πρόσφορη και πρόστυχη απ' όλα τα καμώματα και κατορθώματα του πάσχοντος ανθρώπου

Η "Τρωάς" είναι ένα τρίδυμο, τρεις μονόλογοι σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το καθένα από τα τρία πρόσωπα, Πρίαμος, Έκτωρ, Αστυάναξ, μιλά για το πώς βίωσε τον πόλεμο. Στο δεύτερο, το κάθε πρόσωπο μιλά ως ένας από τους άλλους τρεις. Στο τρίτο, μιλά η Τρωάς με τα λόγια και των τριών: μία φωνή που εμπεριέχει και τις τρεις γενιές και που τις υπερβαίνει οδηγώντας σε μία ολική και τελική σύνοψη.

Μία νεκρή επισκέπτεται έναν ετοιμοθάνατο. Η Νόρμα Ντέσμοντ τον Εριχ φον Στροχάιμ. Η εκ των πραγμάτων ετοιμότητα τού Εριχ για τον θάνατό του, είναι ένας από τούς λόγους τής επίσκεψης τής Νόρμα, οι άλλοι θα αποκαλυφθούν κατά την διάρκεια τού διαλόγου τους, ενός νεκρικού διαλόγου που διαδραματίζεται συγχρόνως επί γής και επί σκηνής. Η διπλή διάσταση τού χώρου, συναιρείται με την διπλή διάσταση τού χρόνου και τού άχρονου, καθώς και με την διμερή διάσταση τής συναλλαγής ανάμεσα στην επισκέπτρια και στον επισκεπτόμενο. Αυτός ο τριπλός διπλασιασμός γίνεται τριπλασιασμός με μία...

Το τομίδιο αυτό, γραμμένο εξ ολοκλήρου σε μορφή ηλεκτρονικών μηνυμάτων κατά την περίοδο Μαρτίου-Ιουνίου 2013, προέκυψε από μία μακρά συζήτηση μετά το πέρας τής οποίας, το ίδιο βράδυ, αποφάσισα να στείλω στο μαίηλ τού συνομιλητή μου ένα ποίημα, απαύγασμα τής συζήτησής μας, το "Προς αυτήν την αλόγιστη κατεύθυνση". Μού απάντησε σχεδόν αμέσως με το "Η εδώ κατεύθυνση. Δεν είχαμε παρά να συνεχίσουμε. Τα δεκατέσσερα ποιήματα που συνιστούν το παρόν βιβλίο είναι, λοιπόν, γραμμένα ε ξ ο λ ο κ λ ή ρ ο υ σε μορφή ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Είναι δηλαδή μία αλληλογραφία πολλαπλών, αλληλο...

Ο πολιτισμός που δικαιολογούσε και ερμήνευε, έχει καταρρεύσει. Το ανθρώπινο σώμα περιφέρει τα πάθη του χωρίς κανέναν Θεό δίπλα του. Χωρίς τιμωρία, αλλά και χωρίς επιβράβευση. Στο έσχατο όριο της μοναξιάς - δηλαδή εκεί που αποχωρεί κάθε ελπίδα και ξεκινά η τραγωδία. Αυτός είναι ο Πολιτισμός του Δημήτρη Δημητριάδη. Μου δόθηκε μια γλώσσα που έπρεπε να επιστρέψω ως διάλυση σωμάτων και έσχατο ψέλλισμα. Λιγότερο σκηνοθέτης και πιο πολύ οδηγός ερειπίων - έτσι ένιωθα διδάσκοντας αυτήν την κοσμική τραγωδία [...]

Ο "Κυκλισμός του τετραγώνου" δεν εξαντλείται σε μια μεταφορά για την κοινοτοπία του πόθου ως ορμή του αδύνατου, του άτοπου, του ανεκπλήρωτου. Περισσότερο παρά ποτέ στο θέατρο του Δημητριάδη, το ερώτημα της δυνατότητας διαφυγής απ' τον κύκλο -με τετελεσμένη βέβαια την απουσία του θεού και ίσως μάλιστα χάρη σ' αυτήν- εδώ παραμένει ανοιχτό. Γι' αυτό ακριβώς κινητοποιείται η επανάληψη: ο ρόλος της είναι άλλος από το να επιβεβαιώσει απλώς την κυριαρχία του Μοιραίου. Αντίθετα, διαμέσου της επανάληψης των ίδιων λαθών, συμπεριφορών, παθογενειών -αφού έτσι είμαστε οι άνθρωποι, μοιάζ...

"Το απρόσβατο", δοκιμιακό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη γραμμένο το 2011, αποτελεί αφετηρία διερώτησης για την έως τώρα ανείπωτη, άθικτη, και κατά τούτο απρόσβατη, περιοχή του ανθρώπου. Η αντιμετώπιση της φύσης του ανθρώπου στην ολότητά της, τίθεται από τον Δημητριάδη ως προϋπόθεση για τη διερεύνηση των ζητημάτων που έθεσε ο Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ στο δοκίμιό του "Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία" πριν από πενήντα πέντε χρόνια, στο πλαίσιο της εποχής του και των συγκυριών της. Μια κίνηση συνεχούς αντίδρασης και αναψηλάφησης σε ό,τι λέγεται στο "Απρόσβατο", μια διάθεση ανασκαφής...

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τιμά έναν από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, τον Δημήτρη Δημητριάδη, με ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο έργο του. Τέσσερα λιγότερο γνωστά θεατρικά έργα του Δημητριάδη "επιστρατεύονται" για να γνωρίσουμε διάφορες πτυχές του ταλέντου του. Τα τρία από αυτά παρουσιάζονται σε μορφή αναλογίου και το τέταρτο ως ολοκληρωμένη παράσταση. Παράλληλα, θα υπάρχουν συζητήσεις για τα έργα που παρουσιάζονται και για τα θέματα που θίγουν. Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί το έργο "Ο κυκλισμός του τετραγώνου", ενώ σε μορφή αναλογίου παρου...

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τιμά έναν από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, τον Δημήτρη Δημητριάδη, με ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο έργο του. Τέσσερα λιγότερο γνωστά θεατρικά έργα του Δημητριάδη "επιστρατεύονται" για να γνωρίσουμε διάφορες πτυχές του ταλέντου του. Τα τρία από αυτά παρουσιάζονται σε μορφή αναλογίου και το τέταρτο ως ολοκληρωμένη παράσταση. Παράλληλα, θα υπάρχουν συζητήσεις για τα έργα που παρουσιάζονται και για τα θέματα που θίγουν. Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί το έργο "Ο κυκλισμός του τετραγώνου", ενώ σε μορφή αναλογίου παρου...

Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της νουβέλας του Camillo Boito "Senso" από τον Δημήτρη Δημητριάδη. To σπέρμα του "Αισθήματος", γονιμοποίησε το συγγραφέα, που αργότερα αντιπρότεινε ένα νέο έργο, το "Insenso", εμπνευσμένο από την νουβέλα, αλλά και την ομώνυμη ταινία του Luchino Visconti. Στο έργο που ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2006, η βενετσιάνα Κόμισσα Λίβια Σερπιέρι επιβιώνει μέχρι σήμερα από και εξαιτίας της προδοσίας. Πρόδωσε τον εραστή της, τον αυστριακό αξιωματικό Φραντς Μάλλερ, στα στρατεύματα κατοχής, ο οποίος είχε ήδη προδώσει τον έρωτά της. Η προδοσία παρ...

Κύκνος Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Τα σκοτεινά χρόνια είναι πίσω μας. Ο τρόμος και η πίκρα δεν θα σκιάσουν πια την ζωή μας. Ποτέ πια απογοήτευση απόγνωση, ποτέ πια αποθάρρυνση. Το μέλλον θα είναι μέλι. Θα είναι δροσερό σαν εσάς, σαν το δέρμα σας ,ελπιδοφόρο, σαν την άφθαρτη νιότη σας, πανέμορφο, σαν τα ανθισμένα σώματά σας.

Το "Περί πίστεως" είναι ένα βιβλίο δημόσιας συνάντησης: έχει τόσα περιθώρια αναγκαιότητας όσα του επιτρέπουν μόνον η συναλλαγή και η συνεύρεση με τούς άλλους. Είναι επίσης ένα βιβλίο τύποις αυστηρό και λόγιο : χρειάζεται την δερματική επαφή, την οπτική σχέση, την απτική συνάφεια, την αναπνευστική συναλληλία, την γυμνή σύμπραξη, την απερίφραστη προσφορά. Το ζητούμενο εδώ, και ως θέμα προς συζήτηση και ως εκκρεμότητα προς αντιμετώπιση, είναι το τι συμβαίνει ανάμεσα στούς ανθρώπους όταν αυτοί διερωτώνται τι δεν πήγε καλά στον κόσμο και τι δεν πάει καλά στην ζωή τους, όχ...

Το παρόν βιβλίο δεν εντάσσεται και κατ’ επέκταση δεν κατατάσσεται απαραίτητα στην κατηγορία "Θέατρο". Είναι ένα πεζογράφημα δεμένο γύρω από έναν γερό ποιητικό ιστό, που μπορεί όμως να παρουσιασθεί και ως θεατρικός μονόλογος (παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο της XIV Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος, στους Δελφούς, στις 10 Ιουλίου του 2009 σε σκηνοθεσία - ερμηνεία της Χρύσας Καψούλη και σε μουσική σύνθεση του Μιχάλη Δέλτα). Ως εκ τούτου, παραμένει ένα ανένταχτο "Γεννητικό άγγελμα".

Μπορεί το νέο μυθιστόρημα να μην είναι πλέον νέο, το γεγονός όμως ότι έθεσε υπό αμφισβήτηση τον αφελή ανθρωποκεντρισμό, ότι απέρριψε το τραγικό αίσθημα της ζωής -που εμποδίζει οποιαδήποτε απόπειρα εννόησης του κόσμου και του ανθρώπου-, και κυρίως το γεγονός ότι αρνήθηκε κάθε προ-εγκαθιδρυμένη γλώσσα, καθιστά σήμερα τα προτάγματά του, περισσότερο παρά ποτέ, εναργή. Γραμμένο το 1958, το δοκίμιο "Φύση, ανθρωπισμός, τραγωδία" -που κατόπιν ο Γκριγιέ ενέταξε στο βιβλίο του "Για ένα νέο μυθιστόρημα"-, πέραν του κριτικού στοχασμού και της πολεμικής που επιχειρούσε στο πλαίσιο εκ...

"Ο πόνος είναι ιδιωτικό γεγονός δημόσιου διαμετρήματος. Όταν ο πόνος αποκτήσει διάσταση πρωτεύοντος δημόσιου γεγονότος, με την έννοια της θεσμοθέτησής του ως παράγωγου συλλογικών συμπεριφορών, όταν ο πόνος αντικαταστήσει την πόλη και γίνει πόλη αυτός, όταν η πολιτική γίνει πονετική, όταν όλα θα κρίνονται με αφετηρία τη φύση και την ουσία του πόνου, όταν ο πόνος αποτελέσει το θεμέλιο κάθε ανθρώπινης συναναστροφής, τότε θ' αρχίσει η πραγματική και μόνη αληθινή απογείωση διότι θα έχει προηγηθεί η αληθινή προσγείωση· κι αυτή η απογείωση, χωρίς ποτέ να εγκαταλείπει τη γείωσή...

Το έργο βασίζεται στο αριστούργημα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ "Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ". Ο Δημήτρης Δημητριάδης αναπλάθει τον προκλητικό μύθο δημιουργώντας ένα νέο και αμιγώς θεατρικό κείμενο με πλήθος αναφορές από τη κλασική ως τη σύγχρονη δραματουργία. Ο λόγος αποκτά κυρίαρχη θέση και αναλαμβάνει να ανατρέψει κάθε δεδομένο όχι μόνο στο επίπεδο της ιστορίας αλλά και της θεατρικής πράξης.