Lafargue Paul 1842-1911
Lafargue Paul
Ο Πωλ Λαφάργκ γεννήθηκε το 1842 στο Σαντιάγο της Κούβας από εύπορους γαλλοεβραίους γονείς, που ασχολούνταν με την καλλιέργεια του καφέ. Το 1851 οι γονείς του επέστρεψαν στο Μπορντώ της Γαλλίας. Ο νεαρός Πωλ τελείωσε το 1859 το γυμνάσιο της Τουλούζης και γράφτηκε στην ιατρική σχολή του Παρισιού. Το κλίμα της εποχής ευνοεί τη μελέτη και τη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών του αντιλήψεων. Ο Λαφάργκ ασπάζεται τις απόψεις του Προυντόν για τον σοσιαλισμό και στρατεύεται στο σοσιαλιστικό κίνημα. Τον Φεβρουάριο του 1865 γνωρίζει στο Λονδίνο τον Καρλ Μαρξ, που τον εντυπωσιάζει. Αποτέλεσμα της συνάντησής του με τον Μαρξ είναι και η γνωριμία του με τη θυγατέρα του Λάουρα, την οποία παντρεύεται το 1868, με κουμπάρο τον Ένγκελς. Την ίδια χρονιά αποκτούν έναν φιλάσθενο γιό που, μετά από αρκετές ταλαιπωρίες, χάνουν το 1872. Στο μεταξύ, το 1867 γίνεται μέλος της διεθνούς και ορίζεται γραμματέας της για τις ισπανικές υποθέσεις. Με την κήρυξη του γαλλοπρωσικού πολέμου, το 1870, ο αντιβοναπαρτισμός του γίνεται πιο έντονος και οι σοσιαλιστικές του ιδέες πολύ πιο ριζοσπαστικές. Μετά την ήττα της Κομμούνας του Παρισιού, ο Λαφάργκ καταφεύγει στην Ισπανία, όπου μαίνεται η μάχη μεταξύ μαρξιστών και αναρχικών στους κόλπους της διεθνούς. Παρά τον "προυντονισμό" που του καταλογίζει ο Μαρξ, ο Λαφάργκ αγωνίζεται με ζήλο εναντίον των αναρχικών. Αργότερα, τα περιφρονητικά του σχόλια για τους ισπανούς αναρχικούς προκαλούν την αγανάκτηση του μεγάλου ιταλού αναρχικού Μαλατέστα, ο οποίος καλεί τον Λαφάργκ σε μονομαχία -που δεν γίνεται ποτέ. Στο Λονδίνο συνεχίζει τη μάχη κατά των αναρχικών, που καταλήγει σε πύρρειο νίκη των μαρξιστών: διαγραφή του Μπακούνιν και των οργανώσεων που τον υποστήριζαν, μεταφορά της έδρας της Πρώτης Διεθνούς στη Νέα Υόρκη και ουσιαστικά διάλυσή της. Το 1880 επιστρέφει στη Γαλλία και δημοσιεύει "Το δικαίωμα στην τεμπελιά" σε συνέχειες, στην εφημερίδα "L' egalite". Το έργο του Λαφάργκ διχάζει και φέρνει σε αμηχανία τους σοσιαλιστές, γιατί ενώ όσα γράφει για την οικονομία και τις ελεεινές συνθήκες ζωής των εργαζομένων συμπίπτουν με τα λεγόμενα του Μαρξ, που είναι η απόλυτη αυθεντία για τους ίδιους, και ο Λαφάργκ είναι γνωστός πολιτικός αγωνιστής και γαμπρός του, ο τρόπος που διαπραγματεύεται το θέμα του είναι ανορθόδοξος: τα εργατικά κόμματα σε όλες τις χώρες του κόσμου διεκδικούν -ακόμα και σήμερα- το δικαίωμα στη δουλειά. Στη συνέχεια ο Λαφάργκ μαζί με τον Ζιλ Γκεσντ συγγράφουν το οικονομικό πρόγραμμα του Γαλλικού Εργατικού Κόμματος, με το οποίο, μεταξύ άλλων, απαιτούν καθιέρωση μιας ημέρας ανάπαυσης την εβδομάδα για όλους τους εργαζόμενους, απαγόρευση της παιδικής εργασίας κάτω των 14 και περιορισμό της εργασίας των ενηλίκων στις οκτώ ώρες (η αργία μιας ημέρας καθιερώνεται, τελικά, στη Γαλλία το 1906 και το οκτάωρο το 1909). Στις 26 Νοεμβρίου 1911 ο Πωλ και η Λάουρα Λαφάργκ αυτοκτονούν με ένεση υδροκυανίου, αν και, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των φίλων και των γνωστών τους ήταν σε άριστη φυσική και πνευματική κατάσταση. Στο σημείωμα που άφησε ο Λαφάργκ, γράφει: "Υγιής στο σώμα και το πνεύμα, αυτοκτονώ, πριν τα ανελέητα γηρατιά, που θα μου αποσπούν μία μία τις απολαύσεις και τις χαρές της ζωής και θα μου αφαιρούν τις σωματικές και πνευματικές δυνάμεις, συντρίψουν τη θέλησή μου και με κάνουν βάρος στον εαυτό μου και στους άλλους. Από χρόνια έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην περάσω τα εβδομήντα [...] "Ζήτω ο κομμουνισμός" "Ζήτω ο διεθνής σοσιαλισμός" Η αυτοκτονία του ζεύγους Λαφάργκ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους αναρχικούς του Παρισιού, ενώ δίχασε, για άλλη μια φορά, τους σοσιαλιστές, ορισμένοι από τους οποίους τους καταλόγισαν "λιποταξία από την ταξική πάλη". Ο Λένιν, που εκφώνησε δεκάλεπτο λόγο στην κηδεία τους, δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά στον τρόπο θανάτου του ζευγαριού.
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Lafargue Paul 1842-1911
Μεταίχμιο (2017)
Ένα εμβληματικό βιβλίο, ένα μανιφέστο για το τι σημαίνει ανθρώπινη ζωή. Μια από τις πλέον εμπνευσμένες επιθέσεις στην έννοια της εργασιακής ηθικής. "Στην καπιταλιστική κοινωνία, η εργασία είναι η αιτία κάθε πνευματικού εκφυλισμού και κάθε σωματικής παραμόρφωσης [...] Το προλεταριάτο, η μεγάλη τάξη που περιλαμβάνει όλους τους παραγωγούς των πολιτισμένων εθνών, η τάξη που, απελευθερώνοντας τον εαυτό της, θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τη δουλική εργασία και θα καταστήσει το ανθρώπινο ζώο ελεύθερο ον, το προλεταριάτο ακριβώς αφέθηκε να διαφθαρθεί από το δόγμα της εργα...
Η θρησκεία του κεφαλαίου
Lafargue Paul 1842-1911
Ροές (2013)
Ο Πωλ Λαφάργκ (1841-1911), νόθο τέκνο του αναρχισμού και σώγαμπρος του μαρξισμού, σκηνοθετεί ένα φανταστικό συνέδριο στο Λονδίνο, όπου σπεύδει η αφρόκρεμα ενός διεθνούς κατεστημένου πανικόβλητου από την επικίνδυνη εξάπλωση των σοσιαλιστικών ιδεών. Ζητείται επειγόντως ένας νέος Θεός, "ικανός να τέρψει τη φαντασία του λαϊκού κτήνους"! Το συνέδριο επινοεί το "Πιστεύω" της νέας θρησκείας του καπιταλισμού, την κυνική θεολογία της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου. Ο Θεός - Κεφάλαιο ευαγγελίζεται την απεριόριστη δύναμη του χρήματος και των απολαύσεων που αυτό αγοράζει, ποδοπατά...
Η χρεοκοπία του καπιταλισμού
Lafargue Paul 1842-1911
Πανοπτικόν (2013)
Τα τρία κείμενα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση ("Η χρεωκοπία του καπιταλισμού", "Τα δικαιώματα του αλόγου και τα δικαιώματα του ανθρώπου", "Το σοσιαλιστικό ιδανικό") μεταφράστηκαν από την αγγλική έκδοση "The Right to be Lazy and Other Studies", σε αγγλική μετάφραση του Charles Kerr.
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Lafargue Paul 1842-1911
Ημερησία (2010)
Να δουλεύουμε λιγότερες ώρες για να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και ως εκ τούτου να είμαστε πιο ευτυχισμένοι. Αυτή είναι εν συντομία η ιδέα που παρουσίασε ο Λαφάργκ σ' αυτό το σύντομο σύγγραμμα, ένα από τα πιο οξυδερκή και πιο διαδεδομένα της σοσιαλιστικής φιλολογίας. Προάγγελος της μείωσης του ωραρίου εργασίας, ο γαμπρός του Μαρξ υποστήριζε μια νέα ηθική της εργασίας, ξένη προς την πολιτισμική αλλοτρίωση και την οικονομική εκμετάλλευση.
Αναμνήσεις από τον Κ. Μαρξ και τον Φ. Ένγκελς
Lafargue Paul 1842-1911
ΚΨΜ (2008)
Βιογραφίες για τους δύο επαναστάτες έχουν κυκλοφορήσει πολλές. Χιλιάδες σελίδες έχουν αναλύσει τη ζωή και το έργο του Κ. Μαρξ και του Φρ. Ένγκελς. Γιατί λοιπόν άλλο ένα βιβλίο με τη βιογραφία τους; Χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε ότι οι λίγες σελίδες του βιβλίου αυτού δεν σκοπεύουν να παίξουν το ρόλο μιας πλήρους και αναλυτικής βιογραφίας. Δεν είναι γραμμένες με επιστημονικό τρόπο από έναν επαγγελματία βιογράφο ή ιστορικό. Ο Π. Λαφάργκ ήταν γαμπρός του Μαρξ καθώς και συνεργάτης, πολιτικός συναγωνιστής και φίλος των Μάρξ και Ένγκελς. Το βιβλίο περιέχει τις προσωπικές αναμνήσ...
Η οικονομική λειτουργία του χρηματιστηρίου. Τα αμερικανικά τραστ
Lafargue Paul 1842-1911
ΚΨΜ (2006)
Δύο ανέκδοτες - στην Ελλάδα - μπροσούρες του σημαντικού και γνωστού μαρξιστή Πολ Λαφάργκ (γαμπρού του Κ. Μάρξ), που με τη θεματολογία τους αποκτούν τόσο επικαιρότητα όσο και ιστορική αξία. Η έκδοση -σε ένα βιβλίο- των δύο μελετών του Πολ Λαφάργκ, "Η οικονομική λειτουργία του Χρηματιστηρίου", γραμμένη το 1897, και "Τα Αμερικανικά τραστ", γραμμένη το 1903, θέλει από τη μία να επαναφέρει πλευρές της οικονομικής σκέψης των "κλασικών" μαρξιστών διανοητών, και από την άλλη να συμβάλλει στη συζήτηση για τη θεωρία της αξίας και τα σύγχρονα φαινόμενα. Η έκδοση στα ελληνικά για π...
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Lafargue Paul 1842-1911
Ροές (2004)
Γαμπρός του Μαρξ, ο Πωλ Λαφάργκ (1842-1911) υπήρξε κατά κάποιο τρόπο η αντιστροφή του. Ζυμωμένος με τη γέννηση του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Κινήματος, κυνηγημένος και εικονοκλάστης, αποκαθηλώνει τη θεμελιώδη ιδέα των εργατικών διεκδικήσεων και του μαρξιστικού οράματος: το δικαίωμα στη δουλειά. Πρόκειται -γράφει- για μια "παρεξηγημένη τρέλα" που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών. Η επανάσταση πρέπει ν' αρχίσει με τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην τεμπελιά!
Το δικαίωμα στην τεμπελιά
Lafargue Paul 1842-1911
Νησίδες (2001)
"Μια αλλόκοτη τρέλα διακατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών στα οποία βασιλεύει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Η τρέλα αυτή είναι ο έρωτας για τη δουλειά, το θανατηφόρο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του. Για να δοθεί δουλειά σε όλους τους ακαμάτηδες της τωρινής κοινωνίας, για να μπορέσει να αναπτυχθεί απεριόριστα ο βιομηχανικός εξοπλισμός, θα πρέπει η εργατική τάξη να αναπτύξει απεριόριστα τις καταναλωτικές της ικανότητες. Αν η εργατική τάξη, ξεριζώνοντας από την καρδιά της το διεστραμμένο πάθος π...
