Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην όμορφη χώρα της τέχνης και του πολιτισμού, την Ιταλία, του τέλους του 19ου αιώνα και κυρίως του εικοστού, οφείλει την ύπαρξη του το μικρό αυτό ανθολόγιο. Ενδεικτικό, παρά την υποκειμενικότητα του, μίας συνύπαρξης πεζογράφων και ποιητών, που κατορθώνουν εν μέσω πολεμικών συρράξεων, πολιτικών και κοινωνικών μεταβολών, λογοτεχνικών κινήσεων και ρευμάτων, να διατηρήσουν ακέραιο τον χαρακτήρα και την αξία της τέχνης τους, και ν' αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην Ιστορία της λογοτεχνίας της χώρας τους και όχι μόνο. Ως μακρινοί συγγενείς και πνευματικοί συνοδοιπόροι το...

Στην όμορφη χώρα της τέχνης και του πολιτισμού, την Ιταλία, του τέλους του 19ου αιώνα και κυρίως του εικοστού, οφείλει την ύπαρξη του το μικρό αυτό ανθολόγιο. Ενδεικτικό, παρά την υποκειμενικότητα του, μίας συνύπαρξης πεζογράφων και ποιητών, που κατορθώνουν εν μέσω πολεμικών συρράξεων, πολιτικών και κοινωνικών μεταβολών, λογοτεχνικών κινήσεων και ρευμάτων, να διατηρήσουν ακέραιο τον χαρακτήρα και την αξία της τέχνης τους, και ν' αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην Ιστορία της λογοτεχνίας της χώρας τους και όχι μόνο. Ως μακρινοί συγγενείς και πνευματικοί συνοδοιπόροι το...

Δείγμα γραφής: ΟΜΟΤΡΟΠΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΣΧΗΜΑΤΑ Ο ύπνος που δεν με πιάνει κι ακόμα λέω πως σε ξέχασα μα σβήνω σαν σε θυμάμαι και βγαίνω μονάχος στη νύχτα των δέντρων και των αγρών που σαλπίζει το φάντασμα του δάσους και κυνηγώ τους ίσκιους και με διώχνουν οι ίσκιοι

Δείγμα γραφής: ΑΝΟΙΞΗ Άνεμος ναυαγός λιποψυχά στων λιβαδιών την ανθισμένη τρικυμία ΛΕΥΚΟ Κάθε πρωί που ξυπνά Φοράει το λευκό φουστάνι της Δένει την άσπρη της κορδέλλα Κι ανεβαίνει χορεύοντας Στον ουρανό ΑΓΡΥΠΝΙΑ Ξαγρύπνησε ο φίλος μου ο γρύλλος μες στην αργή φθινοπωριάτικη βροχή ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Τόσο φτωχός που δεν χωρούσε πουθενά Μόνος λοιπόν κι εξόριστος: στο θαύμα

Ο συγγραφέας προσπαθεί με το έργο του αυτό να ξεπεράσει την κλασικίζουσα παράδοση, καθώς και την ρομαντική ανάκαμψη του ακαδημαϊσμού και του φουτουρισμού. Αναζητάει το προσωπικό του στιλ στο μονόλογο και στο διάλογο: άλλοτε ο μονόλογος αντικαθιστά τη συζήτηση, άλλοτε η πλοκή της αφήγησης αναβλύζει από την συνεχή συνομιλία. Η μαεστρία με την οποία παρουσιάζει τους χαρακτήρες του και τα συναισθήματά τους, εκτείνεται ως την λεπτομερή περιγραφή του περιβάλλοντος και των πραγμάτων. Στα έργα του που αναφέρονται στην Ιταλική Αντίσταση, δεν απομακρύνεται ποτέ απ' τη βαθιά ανθρώπινη...

ΜΟΝΑΧΑ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ ΞΑΓΡΥΠΝΟΥΣΕ Μ' έσπρωξαν βίαια στο μέλλον μου με προσταγές μα- δώντας το γαλάζιο: Και σάστισαν, σταυρώνοντας τα χέρια τους τα δέντρα Δάκρυσαν οι φτωχές μου εληές, ανατριχιάσανε τα στά- χυα, κι απλώθηκαν παντού σκιές. Και μες στη νύχτα -που βούλιαζε στο αίμα μου, νάρ- κωνε την ψυχή μου- Μονάχα ο Άγγελός μου ξαγρυπνούσε παίζοντας με πε- φτάστερα Να μη με πάρει ο ύπνος του θανάτου.