Taylor Charles
Taylor Charles
Ο Τσαρλς Τέιλορ είναι ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς φιλοσόφους της εποχής μας. Γεννήθηκε το 1931 στο Μόντρεαλ και σπούδασε στα πανεπιστήμια McGill και Οξφόρδης, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ. Το 1961 εξελέγη καθηγητής πολιτικής επιστήμης και φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο McGill, όπου σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής. Ειδικός στο έργο του Hegel, από τους κυριότερους εκπροσώπους του κοινοτισμού, έγινε κυρίως γνωστός για τις μελέτες του σχετικά με την αναγνώριση, την ηθική, την πολυπολιτισμικότητα και την έννοια της ταυτότητας. πολλαπλών ταυτοτήτων και ο ίδιος, Αγγλοκαναδός από τον πατέρα του, Γαλλοκαναδός από τη μητέρα του, ενεργός αριστερός πολίτης και πιστός καθολικός, με πολλαπλές επιρροές στο έργο του (Βιτγκενστάιν, Μερλώ-Ποντύ, Ντυρκέμ, Τοκβίλ, Σχολή της Φρανκφούρτης), ασχολήθηκε και εμπράκτως με το θέμα των πολιτισμικών διαφορών· έτσι, η κυβέρνηση του Κεμπέκ τού ανέθεσε τη συμπροεδρία, μαζί με τον ιστορικό Gerard Bouchard, της επιτροπής Commission de consultation sur les pratiques d’accommodement reliees aux differences culturelles. Παράλληλα, ασχολήθηκε συστηματικά με την πολιτική, ως μέλος του σοσιαλδημοκρατικού Νέου Δημοκρατικού Κόμματος, και συμμετείχε τέσσερις φορές ως υποψήφιος στις ομοσπονδιακές εκλογές.
Δοκίμια σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Παπαζήση (2018)
Ο τόμος περιλαμβάνει δοκίμια ορισμένων από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς στοχαστές του 20ού αιώνα, στα οποία αποτυπώνονται βασικοί άξονες της σύγχρονης ηθικοπολιτικής συζήτησης. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζονται κεντρικές θέσεις της φιλελεύθερης εξισωτικής θεώρησης και της κριτικής που τής ασκείται από διαφορετικά ρεύματα σκέψης, όπως ο ελευθερισμός, ο σοσιαλισμός, ο πολιτικός ρεπουμπλικανισμός και ο νεοαριστοτελισμός. Οι συγγραφείς αναμετρώνται με το πρόβλημα της ηθικής δικαιολόγησης, στο εγχείρημά τους να σκιαγραφήσουν τη φύση της καλής κοινωνίας. Στο υπόβαθρο λα...
Τα βιβλία που ελευθερώνουν: Οι λεωφόροι της πίστης
Taylor Charles
Πόλις (2018)
Δεν ήθελα οι συζητήσεις μας με τον Τσαρλς Τέιλορ να περιστρέφονται γύρω από ερωτήματα όπως "Τι σημαίνει η πίστη για εσάς;". Ήταν προτιμότερο, για μένα, να αναλάβουμε το ρίσκο της ανάλυσης μιας μαρτυρίας πίστεως μέσω κάποιων βιβλίων, επειδή μια τέτοια προσέγγιση θα απέφευγε το σύνηθες αναμάσημα κοινοτοπιών και γενικών ορισμών. Με τη δημοσίευση του "Διλήμματα και συσχετισμοί" (Dilemmas and Connections), ο Τέιλορ εμβάθυνε περαιτέρω στις σκέψεις που είχε καταθέσει στο "Μια κοσμική εποχή", στηριγμένος στα έργα της Άιρις Μέρντοχ, του Άλασνταιρ Μακιντάιρ, του Ρόμπερτ Μπράντομ και...
Μια κοσμική εποχή
Taylor Charles
Ίνδικτος (2015)
Σε ένα βιβλίο που έμελλε να αποδειχθεί σταθμός για τους καιρούς μας, ο Charles Taylor αναλαμβάνει την πρόκληση να διερευνήσει το νόημα της αλλαγής πού έχει συντελεστεί στη θέση της Θρησκείας στις Δυτικές κοινωνίες τους τελευταίους αιώνες: τί ακριβώς συμβαίνει ώστε μια κοινωνία που της ήταν αδιανόητο -πρακτικά και ουσιαστικά- να μην πιστεύει στον Θεό, να αντιμετωπίζει σήμερα την πίστη απλώς ως μία δυνατότητα του ανθρώπου μεταξύ άλλων; Ο Taylor, αναμφισβήτητα ένας από τους διορατικότερους στοχαστές επί αυτών των ερωτημάτων, κομίζει μια μοναδική οπτική. Εξετάζει την εμφάνιση...
Πηγές του εαυτού
Taylor Charles
Ίνδικτος (2007)
O Charles Taylor, γεννημένος τον Nοέμβριο του 1931 στον Kαναδά, είναι ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή φιλόσοφους-καθηγητές που ασχολήθηκαν ενδελεχώς με το ζήτημα της προέλευσης και εξέλιξης αυτού που ονομάζουμε "νεωτερική ταυτότητα". Στο παρόν έργο του, που κατέχει πια θέση κλασικής μελέτης επί του θέματος, εξετάζει με τρόπο εξαντλητικό τις ρίζες του νεωτερικού φαινομένου, αναδεικνύοντας τις συνάφειες που κρύβονται στην φιλοσοφική σκέψη παλαιότερων διανοητών, έτσι όπως τις συναντά κανείς στην ιστορία της Φιλοσοφίας. O Iερός Aυγουστίνος, ο Kαρτέσιος, ο Λούθηρος, παραλαμ...
Οι δυσανεξίες της νεωτερικότητας
Taylor Charles
Εκκρεμές (2006)
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί εδώ είναι η ηθική δύναμη που εμφιλοχωρεί σε έννοιες όπως η πληρότητα του εαυτού. Θα ήταν παραπλανητικό να προσπαθήσουμε να την ερμηνεύσουμε μονάχα σαν μία μορφή εγωισμού ή ηθικής χαλάρωσης και αυταρέσκειας συγκριτικά μ' ένα αυστηρότερο και απαιτητικότερο παρελθόν [...] Δεν είναι απλώς ότι οι άνθρωποι θυσιάζουν τον έρωτα ή τη φροντίδα των παιδιών τους για να επιδοθούν στην καριέρα τους. Κάτι παρόμοιο ίσως να συνέβαινε πάντοτε. Η διαφορά είναι ότι πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι καλούνται σήμερα να το κάνουν, νιώθουν υποχρεωμένοι να το κάνουν, νιώθου...