Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ζεστή, έντονη, καυτή, θα λέγαμε, μαρτυρία για μιαν ορισμένη εποχή(;), αποτελεί το θαυμάσιο αυτό βιβλίο του Οράτιου Μακ Κόϋ "Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν....". Γραμμένο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης του μεσοπολέμου, με αντίστοιχες επιπτώσεις στο γκρέμισμα, την καταρράκωση των ηθικών αξιών, θαρρείς ότι απηχεί σημερινές θέσεις και καταστάσεις. Το οικονομικό αυτό "κραχ" της Αμερικής, είχε -τότε- τον μεγαλύτερο αντίκτυπό του στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και, ιδιαίτερα, στους νέους. Τους νέους, που δεν άργησαν να γίνουν αντικείμενα της πιο αι...

Ο αγαπημένος Μικρός Πρίγκιπας ζωντανεύει με τρόπο μοναδικό στις υπέροχα εικονογραφημένες σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Συναντήστε τον στην έρημο της Σαχάρας, μοιραστείτε την αγάπη του για τα παιδιά και για τα λουλούδια, ακολουθήστε τον στο ταξίδι του στο σύμπαν και στους πλανήτες, και ζήστε μαζί του την πιο μαγευτική ιστορία που έχει συντροφέψει χιλιάδες μικρούς και μεγάλους στο πέρασμα των χρόνων.

Και ξαναγύρισε στην αλεπού: "Αντίο..." της είπε. "Αντίο", είπε η αλεπού. "Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια". "Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια", ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται. "Είν’ ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει να’ χει τόση σημασία". "Είν’ ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου..." είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται. "Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια", είπε η αλεπού. "Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πά...

Και ξαναγύρισε στην αλεπού: "Αντίο..." της είπε. "Αντίο", είπε η αλεπού. "Και να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια". "Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια", ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται. "Είν’ ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει να’ χει τόση σημασία". "Είν’ ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου..." είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται. "Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια", είπε η αλεπού. "Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος...

Η γη μάς μαθαίνει πολύ περισσότερα πράγματα για μας απ’ όλα τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται με ένα εμπόδιο. Του χρειάζεται όμως για να το φτάσει κάποιο εργαλείο. Του χρειάζεται μια τσάπα ή ένα αλέτρι. Ο αγρότης με τη δουλειά του αποσπά λίγο λίγο κάποια μυστικά απ’ τη φύση, και η αλήθεια που αποκαλύπτει είναι παγκόσμια. Έτσι και το αεροπλάνο, το εργαλείο των αεροπορικών γραμμών, μπάζει τον άνθρωπο σ’ όλα τα παλαιά προβλήματα.

Η γη μάς μαθαίνει πολύ περισσότερα πράγματα για μας απ’ όλα τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται με ένα εμπόδιο. Του χρειάζεται όμως για να το φτάσει κάποιο εργαλείο. Του χρειάζεται μια τσάπα ή ένα αλέτρι. Ο αγρότης με τη δουλειά του αποσπά λίγο λίγο κάποια μυστικά απ’ τη φύση, και η αλήθεια που αποκαλύπτει είναι παγκόσμια. Έτσι και το αεροπλάνο, το εργαλείο των αεροπορικών γραμμών, μπάζει τον άνθρωπο σ’ όλα τα παλαιά προβλήματα.

Θα μπορούσε να παλέψει ακόμα, να δοκιμάσει την τύχη του: δεν υπάρχει εξωτερικό πεπρωμένο. Υπάρχει όμως ένα πεπρωμένο εσωτερικό: έρχεται μια στιγμή που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου τρωτό·τότε τα λάθη σε τραβούν σαν ίλιγγος. Και ήταν εκείνη τη στιγμή που, πάνω απ’ το κεφάλι του, σε μια σχισμή που άφησε η θύελλα, έλαμψαν μερικά άστρα, σαν θανάσιμο δόλωμα στο βάθος ενός διχτυού. Έκρινε σωστά πως τούτο ήταν παγίδα: βλέπεις τρία άστρα σε μια τρύπα, ανεβαίνεις προς αυτά, και ύστερα δεν μπορείς πια να κατεβείς και μένεις εκεί, βουλιάζοντας μέσα σε αυτά... Μα διψούσε τόσο για φως, που...

Θα μπορούσε να παλέψει ακόμα, να δοκιμάσει την τύχη του: δεν υπάρχει εξωτερικό πεπρωμένο. Υπάρχει όμως ένα πεπρωμένο εσωτερικό: έρχεται μια στιγμή που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου τρωτό·τότε τα λάθη σε τραβούν σαν ίλιγγος. Και ήταν εκείνη τη στιγμή που, πάνω απ’ το κεφάλι του, σε μια σχισμή που άφησε η θύελλα, έλαμψαν μερικά άστρα, σαν θανάσιμο δόλωμα στο βάθος ενός διχτυού. Έκρινε σωστά πως τούτο ήταν παγίδα: βλέπεις τρία άστρα σε μια τρύπα, ανεβαίνεις προς αυτά, και ύστερα δεν μπορείς πια να κατεβείς και μένεις εκεί, βουλιάζοντας μέσα σε αυτά... Μα διψούσε τόσο για φως, που...

Έρχεται μια μέρα που παύει να σου αφήνει το χέρι της, τα δάχτυλά της. Στη μοτοσικλέτα, καθώς οδηγείς, δεν σφίγγεται πάνω σου όπως άλλοτε. Το γέλιο της και το χαμόγελό της δεν προορίζονται πια μόνο για σένα. Θέλεις να καταλάβεις, πρέπει να περιμένεις. Αλλά δεν μπορείς, τη ρωτάς πάρα πολλά, κι εκείνη θα προτιμούσε να μη σου απαντήσει. Σου απαντάει ωστόσο. Μα ναι, σ' αγαπάει. Μόνο που νιώθει την ανάγκη για μια διαφορετική ζωή - χωρίς εσένα. Σε διαβεβαιώνει. Δεν θα βγεις ποτέ εντελώς από τη ζωή της, αφού υπάρχουν τα παιδιά. Το κουβεντιάζεις με τους φίλους σου, σου λένε ό...

Η Γερτρούδη, ο πάστορας, η Αμέλια και ο Ιάκωβος συνθέτουν μερικά απ' τα αξιαγάπητα πρόσωπα της "Ποιμενικής συμφωνίας". Η απλότητα της διήγησης, η παραστατικότητα των διαλόγων και των περιγραφών, το πνεύμα του κειμένου κατευθύνουν άνετα τον αναγνώστη στο κεντρικό νόημα της αφήγησης. Πρόκειται για τη ζωντανή και αναπόφευκτη ταυτόχρονα αναμέτρηση του ήθους με το αίσθημα, για μια αναμέτρηση η οποία καταλήγει σε τραγωδία. Ο Αντρέ Ζιντ δεν αποκρύβει τη βασική αυτή αλήθεια ποτέ. Στην "Ποιμενική συμφωνία", όμως, η απλότητα, η συντομία και η χάρη της περιγραφής ανοίγουν το δρόμο σε...