Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γιώργος Κωστόπουλος, εκδότης στο επάγγελμα, είναι συλλέκτης σπάνιων βιβλίων αλλά και έργων σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων και γλυπτών. Και οι δύο συλλογές του είναι εξαίρετης στάθμης και αυξάνονται ολοένα. Από την εικαστική του συλλογή πινάκων και γλυπτών ξεχωρίσαμε έναν αριθμό έργων, που δίνουν μια ευρύτερη εικόνα αναζητήσεων και τάσεων της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Η παρουσίασή τους σε έκθεση του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών Βούρου - Ευταξία αποσκοπεί στην ενίσχυση των σημαντικών συλλεκτικών προσπαθειών, όπως αυτής του Γιώργου Κωστόπουλου, αλλά και στην ενημέρωση του...

Δημιούργημα του Γιάννη Κοντού και του Φαίδωνα Πατρικαλάκι το βιβλίο αυτό είναι αλληγορικό και βαθιά ανθρώπινο. Μια συλλογή παραμυθιών με πρωταγωνιστές παιδιά και ζώα, κι έναν από μηχανής θεό: τον καλό μάγο. Τρυφερές, παραμυθένιες ιστορίες που δείχνουν ότι πρέπει να είμαστε γενναιόψυχοι και καλοί.

Μετά το φαγητό, στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, σημειώνω τις εντυπώσεις της ημέρας ενώ συγχρόνως σχεδιάζω μερικές μορφές, αλλά κυρίως καταγράφω διάφορα χρώματα, μερικές περίεργες λάμψεις και ορισμένα ερεθίσματα, που θα προσπαθήσω να τα ενσωματώσω στον δικό μου τρόπο και στη δική μου αντίληψη ζωγραφικής. Σπάνια εμπνέομαι από τις ρεαλιστικές δυνατότητες ενός τόπου, αλλά από οτιδήποτε δημιουργείται μέσα μου συνειρμικά και επιλεκτικά. Από οτιδήποτε με συγκινεί και με συναρπάζει, ακόμα κι από ήχους, από υφάσματα που ανεμίζουν, από πουλιά που πετούν ή που κουρνιάζουν σε κόγχες των...

Μετά το φαγητό, στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, σημειώνω τις εντυπώσεις της ημέρας ενώ συγχρόνως σχεδιάζω μερικές μορφές, αλλά κυρίως καταγράφω διάφορα χρώματα, μερικές περίεργες λάμψεις και ορισμένα ερεθίσματα, που θα προσπαθήσω να τα ενσωματώσω στον δικό μου τρόπο και στη δική μου αντίληψη ζωγραφικής. Σπάνια εμπνέομαι από τις ρεαλιστικές δυνατότητες ενός τόπου, αλλά από οτιδήποτε δημιουργείται μέσα μου συνειρμικά και επιλεκτικά. Από οτιδήποτε με συγκινεί και με συναρπάζει, ακόμα κι από ήχους, από υφάσματα που ανεμίζουν, από πουλιά που πετούν ή που κουρνιάζουν σε κόγχες των...

Πάνε κιόλας είκοσι χρόνια! Κι όμως είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από εκείνον τόν καυτό Ιούλη του 1992 που χάσαμε την Τζένη στην ακμή της δημιουργικής της ζωής. Το πιο όμορφο κορίτσι του ελληνικού κινηματογράφου, ένα από τα πιο ταλαντούχα πλάσματα του ελληνικού θεάτρου, η γυναίκα με τα πιο εκφραστικά γαλάζια μάτια της μεγάλης και της μικρής οθόνης, η ηθοποιός με το πιο αναγνωρίσιμο προφίλ, πέρασε από τον υπαρκτό κόσμο στον κόσμο της μνήμης, φτωχαίνοντας τα κινηματογραφικά πλατό και τα θεατρικά σανίδια και αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στις καρδιές των εκατομμυρίων θαυ...

Η Μάρθα μεγάλωσε μέσα στην απόγνωση και στο μίσος εξαιτίας της οικογενειακής καταπίεσης. Το μίσος, που πολλές φορές δυναμώνει την περηφάνια και στηρίζει την αξιοπρέπεια, γίνεται όπλο της για να κερδίσει χρήμα, σιγουριά, αναγνώριση. Το μίσος που την ανάστησε δεν είναι σαν το μέλι που τελειώνει...

[...] Το βιβλίο κινείται ανάμεσα στο δοκιμιακό λόγο και στη μυθιστορία. Γεγονότα, πρόσωπα και έργα διασταυρώνονται μέσα στο ρυθμό της αφήγησης που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε το Μπαρόκ από μια εντελώς διαφορετική οπτική και καλειδοσκοπική, θα έλεγα, σκοπιά. Αγωνίες και πειραματισμοί, εμπόδια και εύνοιες, αναζητήσεις και πάθη, οράματα και επιδιώξεις παρουσιάζουν στις σελίδες που ακολουθούν μια Ευρώπη με μεγάλη κινητικότητα, με μετακλήσεις και συμφωνίες, με απροσδόκητες καταστάσεις και αλλαγές, αλλά και καλλιτεχνική επικοινωνία που είχαν οι δημιουργοί μέσα από τις ιδιάζουσες...

ΜΑΝΑ: Χαίρομαι που κάνεις παρέα με τους γιους μου. Ελπίζω να τους βοηθήσεις ν' αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Είμαι σίγουρη ότι θα τους βοηθήσεις να σκέφτονται και να πράττουν σωστά, και το κυριότερο να είναι υπάκουοι και τρυφεροί με τη μάνα τους. Σήμερα μια μάνα είναι ανελέητα αντιμέτωπη με τα παιδιά της. Είναι απρόσωπα, επικίνδυνα και μοιάζουν μ' εκείνες τις βόμβες που μπορεί να εκραγούν από στιγμή σε στιγμή. ΥΠΝΟΣ: Οι φίλοι μου, απ' ό,τι διαπίστωσα, είναι καλά παιδιά και αγαπούν και σέβονται τη μάνα τους, και μάλιστα με το παραπάνω. ΜΑΝΑ: Τι είναι αυτά που λες, άνθρωπέ μου!...

Η μητέρα ήταν ερμητικά κλεισμένη στον εαυτό της. Είχε μεγάλα ξεσπάσματα τρυφερότητας και θυμού. Μέσα στο σπίτι οι διαθέσεις της είχαν τον πρώτο ρόλο. Ο πατέρας ήταν καλοκάγαθος. Φρόντιζε πάντα να δείχνει τον καλύτερό του εαυτό, αλλά ποτέ δεν ήμουν σίγουρος γι' αυτό που έδειχνε. Οι καυγάδες έμοιαζαν με τις τρομοκρατικές θύελλες που ξεσπούν στις θάλασσες. Η κυρία Όλγα είχε ένα χαρακτήρα πληθωρικό και θεατρικό, κάτι μεταξύ έπαρσης και διαρκούς έντασης. Έζησα μεταξύ αυτών των τριών ανθρώπων που ο καθένας τους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Όλα μέσα στο σπίτι μας φαίνονταν ήρεμα,...