Κεφάλας Ηλίας 1951-
Kefálas Ilías
Ο Ηλίας Κεφάλας γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Μέλιγος Τρικάλων. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, όπου και έζησε από το 1969 έως το 1992. Σήμερα ζει και πάλι στον γενέθλιο τόπο του, παρακολουθώντας φωτογραφικά τη φύση, γράφοντας ποίηση, δοκίμιο και πεζογραφία και ασκώντας λογοτεχνική και εικαστική κριτική, σε περιοδικά λόγου και τέχνης. Ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και περιστασιακά με την τηλεόραση. Μεταφράζει και παρουσιάζει γαλλόφωνους ποιητές. Σε στήλη του περιοδικού "Ευθύνη" δημοσιεύει κριτικές αποτιμήσεις προσώπων και κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας, ως ύστερες εντυπώσεις από μια δεύτερη ανάγνωση. Σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά ("Αυγή", "Διαβάζω", "Εντευκτήριο", κ.λπ.) παρουσιάζει τις εντυπώσεις τους από τη σύγχρονη λογοτεχνική δημιουργία. Συντελεί στην έκδοση της επιστημονικής επετηρίδας "Τρικαλινά". Συνεργάζεται με τα κυριότερα λογοτεχνικά περιοδικά, όπου φιλοξενούνται ποιήματά του και άλλα κείμενα. Παλαιότερα διακόνησε επισταμένως της κριτική βιβλίου στα περιοδικά "Τομές", "Νέες Τομές", "Διαβάζω" και "Οδός Πανός", όπου φιλοξενήθηκαν περισσότερα από χίλια κείμενά του. Κάποια ποιήματα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά και πολωνικά.
Ο ποιητής Σωτήρης Σαράκης
Συλλογικό έργο
Κουκκίδα (2019)
ΤΟ ΘΑΥΜΑ Εκείνος που δεν πίστεψε στο θαύμα της Κανά αρνήθηκε να πιει νερό θαύμα που όλοι το πιστεύουν είναι θαύμα του φώναζαν οι λογικοί θαύμα που ένας το αρνείται είναι θαύμα αντέτεινε αυτός, θα πέθαινε απ' τη δίψα μα ο παραγιός του καπηλειού παρατυχών τον άπιστο ελυπήθη έτρεξε του 'φερε κρασί, κρασάκι κοκκινέλι ήπιε και δρόσισε τα έγκατα δόξασε τ' όνομά Του. ευχήθηκε στους νεόνυμφους, ύψωσε το ποτήρι του ξανά, αυτό κι αν είναι θαύμα ψιθύρισε ενεός κοιτάζοντάς το αυτό κι αν είναι θαύμα, επανέλαβε καθώς στραφτάλιζε στο φως το κοκκινέλι του, καθώς αρώμ...
Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (2003)
Μέσα από τα γόνιμα σπλάχνα της περίφημης Γενιάς του '30 αναπήδησαν και δυο ποιητικά λιοντάρια, ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιάννης Ρίτσος, για να υψώσουν και να διευρύνουν το ποιητικό βίωμα των Νεοελλήνων με τρόπους ιδεαλιστικής διαύγειας και εικονιστικής μεγαλοσύνης που σου κόβουν την ανάσα. Υπακούοντας τυραννικά στην πάμπλουτη λυρική ιδιοσυγκρασία τους -απολλώνια στον Ελύτη, διονυσιακή στον Ρίτσο- και υποκύπτοντας αγόγγυστα στο πανίσχυρο χάρισμά τους, πρόσφεραν στη νεοελληνική ποίηση δώρα βαρύτιμα και -μέσα στην σχετικότητα των ανθρωπίνων- αθάνατα. Ετούτη η αξιοζήλευτη αθαν...
Σπουδή στον ποιητή Γ. Θ. Βαφόπουλο
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1996)
Το τιμιότατο δώρημα που χάρισε η Θεσσαλονίκη στα Νεοελληνικά Γράμματα με την ασύγκριτης πνευματικότητας και γλώσσας λογοτεχνική "Σχολή" της, προσφέρθηκε δια χειρός Γ. Θ. Βαφόπουλου, που πρώτος, περνώντας από οδυνηρές υπαρξιακές δοκιμασίες, ακούσε εντός του και διερμήνευσε την μοναδική, υψηλόφθογγη φωνή της. Τιμούμε με τον τόμο αυτό, τον άξιο, ακάματο, εμπνευσμένο Αρχηγέτη της και τιμούμε το αυτόνομα πανάξιο ποιητικό κυρίως, αλλά και πεζογραφικό του έργο, ένα έργο που φάνηκε κιόλας να διεκδικεί την αθανασία -και που καθορίζει την μεθόριο και το ύψος μιας "Σχολής", της "Σχ...
Τα λιλιπούτεια
Κεφάλας Ηλίας 1951-
Γαβριηλίδης (2015)
Χαίρε Χαίρε ω καμπυλόγραμμη Υψιπετώ μαζί σου Και φλέγομαι Επειδή δεν αφήνεις να σβήσει καμία πνοή SALUT Salut o femme aux belles courbes Je vole avec toi tres haut Et je brule Parce que tu ne me laisses eteindre aucun souffle
Τα πάθη στη λογοτεχνία
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2016)
Μετά την επιτυχημένη έκδοση "Τόποι της λογοτεχνίας", η Εταιρεία Συγγραφέων συνεχίζει με έναν δεύτερο τόμο που τιτλοφορείται "Τα πάθη στη λογοτεχνία". Εκατό συγγραφείς καταγράφουν και αναστοχάζονται, με ανέκδοτα κείμενά τους ή δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, πάθη όλων των εκφάνσεων. Πάθη κρυφά και φανερά, ανομολόγητες εμμονές και συνήθειες, από τα οποία ο άνθρωπος τυραννιέται, τρέφεται, παρηγορείται, εμπνέεται, κακοφορμίζει, εγκλωβίζεται· πάθη που άλλοτε προσφέρουν ψευδαισθητική διεύρυνση των αισθήσεων και περιστασιακή ευρυχωρία αισθημάτων, άλλοτε πάλι...
Τα ποιήματα του 2017
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2018)
Ανθολογούνται οι: Δημήτρης Αγαθοκλής, Δημήτρης Αγγελής, Ζ. Δ. Αϊναλής, Νίνα Αλέξη, Βαγγέλης Αλεξόπουλος, Ελένη Αλεξίου, Μαριγώ Αλεξοπούλου, Βασίλης Αμανατίδης, Γιώργος Ανδρέου, Γιάννης Αντιόχου, Ευάγγελος Κ. Βαλσαμίδης, Δημήτρης Βέλλας, Τάσος Γαλάτης, Άντζελα Γεωργότα, Αντώνης Γκαιρώ, Μυρσίνη Γκανά, Ειρήνη Γκόλτσιου, Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Γιάννης Ζαρκάδης, Σταύρος Ζαφειρίου, Σπύρος Ζαχαράτος, Βασίλης Ζηλάκος, Ελευθερία Θάνογλου, Φαίδων Θεοφίλου, Σάρα Θηλυκού, Στάθης Ιντζές, Νιόβη Ιωάννου, Χάρης Ιωσήφ, Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Γιάννης Καλπούζος, Αντώνης Κάλφας, Γιάννης...
Τα ποιήματα του 2018
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2019)
Διαβάζοντας ένα ποίημα μπαίνεις στον κόσμο του ποιητή. Διαβάζοντας ένα καλό ποίημα μεταφέρεσαι σε έναν χώρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, είναι σαν μία ανακάλυψη. Διαβάζοντας ένα πολύ καλό ποίημα τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μία έκπληξη, σε μία αποκάλυψη, κάτι σε συνεπαίρνει, κάτι ξυπνά μέσα σου και σε ωθεί να το συγκρίνεις με άλλα ποιήματα και ποιητές που σε έχουν συνεπάρει. Ο όγκος των ποιητών και ποιητριών στον ανά χείρας τόμο δεν παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις. Πώς το 'πε ο Σεφέρης; "Λίγες οι νύχτες με φεγγάρια που μ' άρεσαν". Λίγα τα ποιήματα στον τόμο του 2018 που ξυπνάν κάτι...
Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και τραγουδούσε
Κεφάλας Ηλίας 1951-
Ροές (2010)
Μέσα από αυτά τα μαύρα, πράσινα, κίτρινα, πολύχρωμα ή μονόχρωμα ποιήματα ο Ηλίας Κεφάλας εξέρχεται ως ένας μοναχικός περιπατητής μακρινών αποστάσεων, ένας έκθαμβος εξερευνητής δύσβατων ή οικείων τοπίων, ένας παρατηρητής πουλιών και ψυχών: εστιάζει μέσα από δάκρυα χαρμολύπης και αποθανατίζει τα αιώνια σε στίχους -λαμπερά ένσταντανέ-, όσα βλέπει, αλλά και όσα "ανακλώνται στην ίριδα της μνήμης". Χαρτογραφεί τους μέσα "κάμπους που μιλούν χωρίς να τους διακόπτει κανείς", τυλιγμένους στις κοσμογονικές ομίχλες τους. Ανηφορίζει, μέσα στην παντοτινή βροχή των παιδικών του χρόνων, στ...
Το λαίμαργο γουρουνάκι
Κεφάλας Ηλίας 1951-
Μίλητος (2004)
Ο Νάκης Γουρουνάκης δε χόρταινε με τίποτα και μηχανευόταν ένα σωρό τρόπους για να τρώει πιο πολύ. Όλο φούσκωνε και ξεχείλωνε, ώσπου η μαμά του, αφού είδε κι αποείδε, τον πήγε στη σοφή αγελάδα που κατοικούσε στην άκρη της μεγάλης αυλής και ήξερε ένα σωρό γιατροσόφια. Άραγε τα τρία μαγικά βελανίδια που έδωσε, θα του κόψουν την όρεξη; Και με ποιον τρόπο;
Το σχήμα της Όλγας Βότση
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (2009)
Μετά την ζοφερή τετραετία της Κατοχής, ανέτειλε, μαζί με την ελευθερία, και μια νέα γενιά νεοελλήνων ποιητών και όχι μόνο. Στη γενιά αυτή που δίκαια εδόξασε τα γράμματά μας, δυο γυναικείες μορφές εξείχαν στην περιοχή της ποίησης: η κορυφαία Ζωή Καρέλλη και η ευγενής, γνησιότατη συνάλληλή της Όλγα Βότση. Ξεκίνησε λάμποντας πνευματικά, κατακοσμημένη με την σπάνια αρετή της σεμνότητας, και από χρόνο σε χρόνο ύψωσε ένα έργο, κυρίως ποιητικό, αλλά και στοχαστικό, μιας αξιοζήλευτης γνησιότητας και μιας πυκνής ανθρώπινης ουσίας, έργο που δίκαια, όλο και περισσότερο υψώνεται, προ...
Το χαμένο ποίημα
Κεφάλας Ηλίας 1951-
Λογείον (2009)
Τι εστί, στ' αλήθεια ποιητής; Ο ποιητής είναι ο λιγότερο ποιητικός άνθρωπος, είχε πει ο διαλεχτός άγγλος ποιητής Τζων Κήτς. Η φράση αυτή θέλει να πει, κατά τη γνώμη μου, πως ο ποιητής είναι ποιητής μόνο όταν βρίσκεται μέσα στο ποίημα του, δηλαδή, όταν το γράφει. Όταν οι λέξεις τον εγκαταλείψουν κι εγκατασταθούν οριστικά μέσα στο ποίημα, τότε ο ποιητής απομένει ένας κοινός άνθρωπος. Και, όπως χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποί του, υπόκειται κι αυτός στην ίδια καθημερινή φθορά, στην ίδια πνευματική κόπωση, στην ίδια, οπωσδήποτε, εγκοσμίωση των μεταφυσικών του φόβων. Εξωτερικά ίσ...
Το χαμένο ποίημα
Κεφάλας Ηλίας 1951-
Λογείον (2009)
Τι εστί, στ' αλήθεια ποιητής; Ο ποιητής είναι ο λιγότερο ποιητικός άνθρωπος, είχε πει ο διαλεχτός άγγλος ποιητής Τζων Κήτς. Η φράση αυτή θέλει να πει, κατά τη γνώμη μου, πως ο ποιητής είναι ποιητής μόνο όταν βρίσκεται μέσα στο ποίημα του, δηλαδή, όταν το γράφει. Όταν οι λέξεις τον εγκαταλείψουν κι εγκατασταθούν οριστικά μέσα στο ποίημα, τότε ο ποιητής απομένει ένας κοινός άνθρωπος. Και, όπως χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποί του, υπόκειται κι αυτός στην ίδια καθημερινή φθορά, στην ίδια πνευματική κόπωση, στην ίδια, οπωσδήποτε, εγκοσμίωση των μεταφυσικών του φόβων. Εξωτερικά ίσ...
Τρίκαλα 1951 - 1969
Κεφάλας Ηλίας 1951-
Γαβριηλίδης (2014)
Πριν τα γνωρίσω και τα αγαπήσω τα Τρίκαλα ήταν για μένα μια μυστηριώδης κουκίδα στον γεωγραφικό χάρτη. Πρόφερα το όνομα γοητευμένος - αργά και συλλαβιστά - και ασυναίσθητα το ετυμολογούσα μόνος μου. Τρίκαλα: τρία καλά. Μα ποια; Η φαντασία μου τα αναζητούσε, αλλά πάντα, όταν τα μετρούσα, έβγαιναν πολύ περισσότερα από τρία. Αργότερα, όταν μπορούσα να διαβάζω και να συνειδητοποιώ τις ενδείξεις του χάρτη, έλεγα ότι γεννήθηκα στο κέντρο της Ελλάδας. Ήμουν μαθητής στην τρίτη ή τετάρτη τάξη του δημοτικού σχολείου και με τα μικρά μου δάχτυλα μετρούσα τις αποστάσεις των άκρων της...