Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λοκάντα είναι το ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού, κάτι σαν τις δικιές μας "πανσιόν". Σε μια τέτοια λοκάντα παίζεται η κωμωδία : σκηνικό που μας θυμίζει τη "Βαβυλωνία" του Βυζαντίου. Μόνο που εδώ το κύριο πρόσωπο είναι γυναίκα, η γεμάτη τσαχπινιά και χάρες Μιραντολίνα (τ' όνομά της σημαίνει: ή "θαυμαστούτσικη") και γύρω απ' το πρόσωπό της πλέκεται όλη η δράση. Όλα σχεδόν τ' ανδρικά πρόσωπα της κωμωδίας (Ιππότης, Μαρκήσιος, Κόμης, Φαβρίκης, Υπηρέτης του Ιππότη) μ' αυτήν έχουν να κάνουν, ενώ οι δυο θεατρίνες μπαίνουν για να διευκολύνουν τη δράση· δίνουν την ευκαιρία οι δυο ερωτοχ...

Στον παρόντα τόμο, "Η διαχρονική συμβολή της Ελληνικής σε άλλες γλώσσες", ο Γεώργιος Καναράκης, Καθηγητής στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Charles Sturt της Αυστραλίας, επιμελείται ένα έργο με τριάντα τέσσερις εξειδικευμένες εργασίες τριάντα δύο μελετητών από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το συλλογικό αυτό έργο συμβάλλει στην κάλυψη ενός κενού στον χώρο της αντί παρά βολικής γλωσσολογίας (contractive linguistics). Οι μελέτες αφορούν ειδικότερα τις διαχρονικές και γλωσσικά πολυεπίπεδες επιδράσεις της Ελληνικ...

Ο Τερέντιος στις τρεις του αυτές κωμωδίες (που οι δύο τους έχουν πρότυπο τις ομώνυμες του Μενάνδρου -"Ευνούχος", "Αδελφοί Β΄"-, η τρίτη μιμείται το "Φορμίωνα" του Απολλοδώρου) απεικονίζει πώς το ελληνικό πνεύμα της επιείκειας αρχίζει να επηρεάζει (2ος αι. π.Χ.) τη ρωμαϊκή κοινωνία, ιδιαίτερα όσον αφορά την αγωγή της νεολαίας. Ο "Φορμίων" (που τον μιμήθηκε ο Μολιέρος στις "Πονηριές του Σκαπίνου") μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Oι κωμωδίες του Τερεντίου, όπως και του Πλαύτου, διασώζουν το πνεύμα και το ύφος της νέας αττικής κωμωδίας, της οποίας το έργο έχει κατά...

Tη νέα αττική κωμωδία του Μενάνδρου και των ομοτέχνων του διέσωσαν με τις μεταφράσεις και τις διασκευές τους ο Πλαύτος και ο Τερέντιος. Ο πρώτος είναι γνωστός για το πηγαίο και άφθονο γέλιο των έργων του και τη γλωσσοπλαστική του δύναμη. Ο Τερέντιος ξεχωρίζει για τη δραματικότητα της πλοκής, τη φυσικότητα των υποθέσεών του, την ψυχογραφική του δύναμη. Θίγει θέματα οικογενειακά, παιδευτικά, συνείδησης και αντικατοπτρίζει στις κωμωδίες του τη νοοτροπία της μορφωμένης ρωμαϊκής αστικής τάξης του 2ου αι. π.Χ., με τη βαθμιαία διείσδυση των ελληνιστικών ανθρωπιστικών αξιών. "Μας π...

Το "Λατινοελληνικόν Λεξικόν" του Ερρίκου Ουλερίχου (1807-1843), που υπήρξε πρώτος Καθηγητής της Ρωμαϊκής Γραμματολογίας και Αρχαιολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, κυκλοφόρησε το 1843. Ο αοίδιμος Στέφανος Κουμανούδης, Καθηγητής και αυτός του ίδιου μαθήματος στο ίδιο Πανεπιστήμιο, το πλούτισε λεξιλογικά και το επανεξέδωσε τρεις φορές, το 1854, το 1864 και το 1873. Σηματοδότησε μάλιστα τις άπαξ λεγόμενες λέξεις με αστερίσκο και τις προερχόμενες από χριστιανικά κείμενα με σταυρό. Το 1884 οι καθηγητές Ιω. Πρωτόδικος και Μ. Βιαγκίνης επανεξέδωσαν το λεξικό, πλουτίζον...