Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μάιος 2012, μέρα εθνικών εκλογών. Ο αστυνόμος Δήμος Γκερές επιστρέφει έπειτα από είκοσι χρόνια στο Ηράκλειο για τις τελευταίες ώρες του πατέρα του. Στο λιμάνι τον περιμένουν ο πάλαι ποτέ παιδικός του φίλος και το πτώμα μιας νεαρής πόρνης. Στο στόμα της νεκρής γυναίκας ανακαλύπτεται το δαχτυλίδι της από χρόνια πεθαμένης μητέρας του Γκερέ. Ο αστυνόμος Ιβάν Αλεξάντροφ αναλαμβάνει την υπόθεση και τα πράγματα περιπλέκονται όταν προκύπτει δεύτερο πτώμα, το οποίο έχει στο στόμα το δαχτυλίδι του πατέρα του Γκερέ. Ο Γκερές αναγκάζεται να ερευνήσει το κρυφό παρελθόν της οικογένειάς τ...

- Η ωραία Ελένη δεν χάθηκε στην Τροία, αλλά ήταν πρόσφυγας σ’ ένα κοντινό µέλλον και δηµιούργησε ξανά την ανθρωπότητα. - Η σκουριά στα ρούχα του νεογέννητου σηµαίνει θάνατος. - Οι γάτες του Σιάµ θα φτάσουν ακόµα και στο φόνο για να προστατέψουν το αφεντικό τους. - Τα νυφικά που προορίζονταν για γάµους που ακυρώθηκαν φυλάσσονται στα πατάρια των υφασµατάδικων. - Ένα παραχαραγµένο γράµµα σηµαδεύει τη ζωή σου για πάντα. - Το ρολόι µετράει ανάποδα το χρόνο έως ότου κάποιος πολεµήσει σε ξένο πόλεµο. - Τα γαντζάκια από τα κηδειόχαρτα πρέπει να παραµένουν στη θέση τους....

Ένα προς ένα τα διηγήματα αυτού του τόμου -είκοσι τέσσερα στον αριθμό, όσα και τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου- ανιχνεύουν τις διαφορετικές εκφράσεις της συνύπαρξής μας με τα βιβλία, διερευνούν τις αλληλεπιδράσεις της χάρτινης και της σάρκινης ζωής, τα σημεία εκείνα όπου ενώνεται η ανθρώπινη πράξη με την αναγνωστική εμπειρία. Ο Δάντης, ο Καβάφης, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο Προυστ, ο Μούζιλ, η Ζωρζ Σαρή, ο Κριστιάν Μπομπέν, ο Μπόρχες, ο Τσέχωφ, ο Σκόκος, ο Καχτίτσης, ο Τολστόι, ο Πούσκιν, ο Θεοτόκης, ο Σάλιντζερ κι ο Χάξλεϋ, ο Τόμας Χάρντυ κι ο Σινόπουλος, ο Όργουελ, ο Πεσ...

Αθήνα, Δεκέμβρης 2008. Ο Αλεξάγγελος Ελεφάντης, απόμαχος πυγμάχος και αμετανόητος ροκάς, ζει με τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Η ζωή του ανατρέπεται όταν κληρονομεί από τον καθηγητή Σωκράτη Παπαηλιόπουλο ένα σημαντικό ποσό, μια κόρη κι ένα σκύλο. Τις ίδιες μέρες η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή από αστυνομικό πυροδοτεί την κοινωνική έκρηξη και η πόλη αναφλέγεται. Η κόρη του καθηγητή μπλέκεται στα επεισόδια κι ο Αλεξάγγελος αναγκάζεται να την ακολουθήσει. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν οι νεκροί γύρω πληθαίνουν και όλα τα στοιχεία θυμίζουν έναν Δεκέμβρη δεκαέξι χρόνια...

Πώς θα έμοιαζε η Κόλαση αν τη γεμίζαμε σήμερα με περιώνυμους κακούς από τη λογοτεχνία, την ιστορία, την επικαιρότητα; Με όχημα τη συγραφική φαντασία, είκοσι δύο συγγραφείς αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο να ξαναστήσουν μπροστά μας τη δαντική "Κόλαση", να σκιαγραφήσουν ένας ένας τους νέους κακούς ήρωές της, που τιμωρούνται στους εννέα κύκλους της, τους χώρους βασανισμού των κολασμένων. Τα κείμενά τους, ακριβή ψυχογραφήματα, μικρές βιογραφίες και πυρετώδεις μονόλογοι κακοποιών, διηγήσεις φανταστικών συμβάντων με αυτούς ως πρωταγωνιστές, λαϊκές διαδόσεις, πραγματείες του κακού...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μεθοδική πρόταση ένταξης της Δημιουργικής Γραφής στο δημοτικό σχολείο. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται δραστηριότητες και τεχνικές για την εξοικείωση των μαθητών με τη Δημιουργική Γραφή παίζοντας με λέξεις. Στη φάση αυτή ο εκπαιδευτικός-εμψυχωτής έχει ένα ρόλο καθοριστικό, αφού πρέπει να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης και απελευθέρωσης ανάμεσα στους μαθητές-συμμετέχοντες. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου παρουσιάζεται ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα Δημιουργική Γραφή έτσι ώστε οι συμμετέχοντες να δημιουργήσουν μια εκτενέστερη ιστορία. Σε α...

Τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης έγινε στόχος απρόκλητων βιαιοτήτων. Μέσα σε λίγες ώρες εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες, σπίτια, ακόμα και οι εκκλησίες των Ελλήνων μετατράπηκαν σε ερείπια. Τα γεγονότα αυτά σήμαναν την αρχή του τέλους της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης. Η βίαιη αυτή επίθεση σύντομα συνυφάνθηκε με τις ψυχροπολεμικές πολιτικές εξελίξεις της εποχής, και τα πραγματικά γεγονότα αποσιωπήθηκαν εξίσου γρήγορα. Με αφορμή την 50η επέτειο της μεγάλης καταστροφής, ο Σπύρος Βρυώνης ανασυνέθεσε τα γεγονότα εκείνης τη...

Ιστορίες για αντικείμενα κι ανθρώπους που χάθηκαν. Ξεχάστηκαν σ' ένα λεωφορείο, σ' ένα πλοίο, σ' ένα σπίτι, σ' ένα κορμί. Χορεύοντας σε άδειους δρόμους, με δυνατή μουσική, λιώνοντας σαν το χιόνι, περιμένοντας σ' ένα αυτοκίνητο ή χαϊδεύοντας φανταστικές εικόνες, η ζωή αθροίζεται αφαιρετικά. Ό,τι χάνεται θυμίζει λίγο από θάνατο. Από γεύση παιδική, από προσμονή. Έτσι κι αλλιώς είμαστε οι απώλειές μας. Ζούμε μέσα από αυτές και γι' αυτές, προσδοκώντας να βιώσουμε καινούργιες, για να έχουμε κάτι να διηγούμαστε. "Θυμάσαι, τότε, που..." Και τα απολεσθέντα αντικείμενα; Ποια μοίρα...

Μια σφαίρα έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και ψάχνει να βρει το δρόμο της. Είναι καταδικασμένη, γι' αυτό ουρλιάζει. Αυτός που την περιμένει είναι ήρεμος, γιατί ξέρει. Όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται τελικά. Μόνο την τελευταία στιγμή μπορείς να καταλάβεις. Την ώρα του οργασμού ή του θανάτου. Το παιχνίδι δεν έχει σειρά. Οι στιγμές κυλάνε παράλληλα και τίποτα δεν έρχεται εκεί που το περιμένεις. Ο χρόνος δε σταματάει ποτέ. Αλλιώς θα ήταν ιστορία.