Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πώς υπήγασι οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Τσιφόρου του Νικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Μητροπούλου των Κωνσταντίνου".

Στα γήπεδα η πόλη αναστενάζει... και ονειρεύεται... Και εμπνέει τους συγγραφείς της που μέσα από κείμενα βιωματικής μνήμης, στο "φωτισμό" και στις "σκιές" κάθε εποχής και με τη δική του όραση και ευαισθησία ο καθένας, "αιχμαλωτίζουν": τη γοητεία του κυριακάτικου απογεύματος στις κερκίδες· τις έντονες συγκινήσεις και τη "μυθολογία" του κόσμου της μπάλας· την ατμόσφαιρα και την αίσθηση της Θεσσαλονίκης που περιστρέφεται γύρω από τις ομάδες της, τους παίκτες της, τους φιλάθλους της. Αναβλύζει έτσι μια πόλη που πάλλεται και εκφράζεται στα κυριακάτικα καφενεία (Τηλ. Αλαβέρας), σ...

"- Και τώρα που είμαστε δω; Πού είναι η πλατεία; Του Βαρδάρη που είναι; Εδώ είναι μεγαλούπολη, δεν είναι η Θεσσαλονίκη αυτή. Πού πήγανε τα παλιά και τα μαγαζιά τ' ανατολίτικα, κ' οι λάσπες κ' οι στενοί δρόμοι; Τα τράμια που πήγανε; Εδώ πέσαμε σε σωστή πρωτεύουσα, για δες πολυκατοικίες, για δες κακό, για δες τάξη. Σωστή Ευρώπη με τα όλα της. (Κύριες Ελέησον, τι την έκανες Κύριε τη Θεσσαλονίκη;)"

"Υπάρχουν δυο θέματα μέσα στις Μυστικές Εταιρείες: η αλήθεια η ιστορική και η αρλούμπα, το παραμύθι, όπως αρέσουν να πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι".

Μικρέ μου, αγαπημένε Σατανά! Τι αφέλεια να θέλουμε να με τραβήξουνε με τις μαύρες τους λειτουργίες. Έβλεπα τόσο καθαρά την ανθρώπινη κουταμάρα. Εσύ τουλάχιστο ήρθες ινκόγνιτο, μέσα σε φτερούγες αγγέλου. Αυτό μπόρεσε να ζεστάνει το παγωμένο μου αίμα. Έτσι θα διώξω από μέσα μου κάθε άρνηση και θα πιστέψω στους ανθρώπους.

"Χορέψαμε τσικ του τσικ. Μάγουλο με μάγουλο. Όλα ήταν τόσο ωραία ώστε ξέχασα τη δραματική λύση. - Δραματική λύση; - Το λογαριασμό. Ήρθε μέσα σ' ένα άσπρο χαρτάκι, διακριτικός σαν κρινόφυλλο. Με πήρε το ρίγος. Αν ποτέ γίνω πολιτευόμενος, θα εισηγηθώ να καταργηθούν οι λογαριασμοί. Οι παντός είδους λογαρισμοί. - Και πώς πλήρωσες; - Άφησα το ρολόι μου, τη γραβάτα μου, το σακάκι μου και το λόγο της τιμής μου. Τα κράτησαν όλα, εκτός από τον τελευταίο.

"Ήταν ένα πούρο και στην άκρη του πούρου κρεμόταν ένας παχουλός κύριος, ένας καλοθρεμμένος και λιπαρός κύριος, με κατακόκκινα μάγουλα, του βάραγες το ένα κι έσκαζε ρόιδι το άλλο. Γενικά ένας κύριος από εκείνους που στάζουνε ευτυχία και εμπνέουνε σεβασμό, που φοράνε σοβαρότατες μαύρες ρεμπούμπλικες..."

"Είναι βατράχια τενόροι, βατράχια μπάσοι, βατράχια σοπράνο, βατράχια όλων των φωνητικών αποχρώσεων. Μπορεί να σπουδάσανε σε βιεννέζικο κονσερβατουάρ. Σίγουρα τραγουδάνε εμένα. "Έλληνα, Έλληνα κουτέ, Έλληνα, Έλληνε φτωχέ, Έλληνα, Έλληνα, που κάνεις τον έξυπνο και βγαίνει πάντα εις βάρος σου... Έλληνα, Έλληνα, τι ήθελες και κουβαλήθηκες εδώ στη χώρα των γιγάντων, των γιγάντων;"..."

"Ο Μίλων γεννήθηκε ακριβώς το 1933. Δεν έπνιξε δυο τερατώδεις όφεις, ως ο Ηρακλής, ούτε ουράνια φαινόμενα ανήγγειλαν τη γέννησή του, σαν μερικούς προφήτες. Ήταν όμως ένα αγοράκι γερό, με γκριζοπράσινα μάτια και νευρωμένο κορμάκι". Τα κείμενα αυτά δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό "Ο Ταχυδρόμος". "Ο μυστικός πράκτωρ" από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο του 1965 και "Η τρίτη ακτίνα του φεγγαριού" από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 1966. Το πρώτο έχει κυκλοφορήσει το 1966 ως βιβλίο τσέπης.