Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η δική μας γλώσσα της πιάτσας δημιουργεί τις λέξεις της από τις ανάγκες της ή από τα χαρακτηριστικά γεγονότα και πράγματα. Κάποτε ένας μάγκας χρειάστηκε ένα παλτό να περάσει να περάσει το χειμώνα του. Κατάφερε να βρει μια χλαίνη που την έκλεψε ένας φαντάρος της κλίκας του που τον λέγανε Επαμεινώντα. Ο μάγκας έβαψε την χλαίνη μπλε για να μη γνωρίζεται, τηνε κόντηνε, γιατί το κοντό παλτό ήταν τότε μόδα στον κόσμο του και μια και του την έδωσε ένας Επαμεινώντας, την βάφτισε Επαμεινώντα. Η λέξη έμεινε και από τότε το παλτό λέγεται "Επαμεινώντας".

Τα περιεχόμενα Πώς θα γίνετε όμορφη ή κάτι παρόμοιον... - Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε (παρακαλώ) - Θέλετε να γίνετε στάρ; - Φαγητό, Χριστούγεννα, Σόδες - Σας αρέσει ο τζόγος; - Πολυκατοικία έτος 10 - Αυτοκίνητα, στενή άσφαλτος... - Καλλιτέχνης αφιχθείς - Καπνίζετε παρακαλώ; - Ουέλκαμ ιν Γκρης - Έξοδος - Για κυρίες και για άντρες - Πάρκα - Ποδοσφαιρικά - Γυναίκες, όνειρα, μαγαζιά... - Μαγεία και έκταση - Άθενς Μπάι Νάιτ - Περί εορτών και πανηγύρεων - Ποιος έχει πολιές καρέκλες για φτιάξιμο... - Η έχουσα δύο χιτώνας.

"Ακούμε το φεστιβάλ ιταλικού τραγουδιού στο Σαν Ρέμο, το καζίνο είναι γεμάτο κόσμο. Ύστερα, βγαίνουμε στη βεράντα. Κάνει ψύχρα, αλλά μέσα στην ξαστεριά λάμπουνε τ' άστρα. Η Λευκή μου σφίγγει το μπράτσο. Δείχνει ψηλά στον ουρανό. - Το τυχερό μας αστέρι. Κι εγώ βγάζω από το πορτοφόλι μου μια μαραμένη ανεμώνα και την αφήνω να την πάρει ο άνεμος. Ύστερα φιλάω γλυκά τη γυναίκα μου."

Η ιστορία που γράφω είναι "απόλυτα αληθινή", άσχετα αν γράφεται με κάποιο τρόπο λίγο σατιρικό και λίγο ειρωνικό. Δε θα έχει όμως τίποτα το ψεύτικο και τίποτα το σκαρωμένο. Τη γράφω σαν ένα είδος... αντεπιθέσεως στον άδικο πόλεμο που μας έχει κηρύξει, και που έφτασε ως το σημείο να συκοφαντεί και τους ήρωες του '21. Νίκος Τσιφόρος

Το πρωινό έφτασε στη Ρώμη με το συνηθισμένο του δρομολόγιο. Έβαψε γκρίζο τον ουρανό, ύστερα τον έβαψε μενεξεδή, τελικά γίνηκε φωτεινό και το φως σκαρφάλωσε πάνω στις στέγες κι από κει πήδηξε στους δρόμους και ξύπνησε τη μανία των μικροπωλητών. Οι νοικοκυρές απλώσανε στα παράθυρα τα σεντόνια τους, οι γαλατάδες πρωινοί αρχάγγελοι αναστατώσανε τον κόσμο με τις καραμούζες τους, η Ρενάτα σηκώθηκε από το κρεβάτι. [...] 50 μικρά ταξιδιωτικά αφηγήματα γραμμένα με τη γλαφυρή πένα του Νίκου Τσιφόρου, μεταφέρουν τον αναγνώστη από την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία ως τα νησιά Μπ...

"Είναι βατράχια τενόροι, βατράχια μπάσοι, βατράχια σοπράνο, βατράχια όλων των φωνητικών αποχρώσεων. Μπορεί να σπουδάσανε σε βιεννέζικο κονσερβατουάρ. Σίγουρα τραγουδάνε εμένα. "Έλληνα, Έλληνα κουτέ, Έλληνα, Έλληνε φτωχέ, Έλληνα, Έλληνα, που κάνεις τον έξυπνο και βγαίνει πάντα εις βάρος σου... Έλληνα, Έλληνα, τι ήθελες και κουβαλήθηκες εδώ στη χώρα των γιγάντων, των γιγάντων;"..."

"Περί του πώς, αι καραβέλλαι και άλλα ατμόπλοια της Σάντα Εσπάνια και της Κατόλικα Πορτουγκάλ, μετέφερον τους ηρώους του Κυρίου Ημών να αναγκάσωσι εις την πίστιν του Κυρίου Ημών τους αγρίους του Διαβόλου Αυτών".

Το οποίον. Μεγαλείον. Και να γράφει στην ταμπέλα του καταστήματος Ζαχαροπλαστείον και Γαλακτοπωλείον η Άβυσσος. Και να γράφει στα τζάμια με τεμπεσίρι "Δίδονται λουκουμάδαι ημερίς δραχμάς 4 και Προσφέρεται Πογάτσα Πολιτική, ημερίς 4.50". Κι από μέσα στο ταμείον να κάθεται η κερία Κυριακούλα, αρχοντόπαχη, φρεγατίσα, το μάτι βαφέν, το χείλι άλικο και πεντόλιρο στο βραχιόλι.

Το οποίον. Μεγαλείον. Και να γράφει στην ταμπέλα του καταστήματος Ζαχαροπλαστείον και Γαλακτοπωλείον η Άβυσσος. Και να γράφει στα τζάμια με τεμπεσίρι "Δίδονται λουκουμάδαι ημερίς δραχμάς 4 και Προσφέρεται Πογάτσα Πολιτική, ημερίς 4.50". Κι από μέσα στο ταμείον να κάθεται η κερία Κυριακούλα, αρχοντόπαχη, φρεγατίσα, το μάτι βαφέν, το χείλι άλικο και πεντόλιρο στο βραχιόλι.

Τα χωριά τους ήτανε για κλάματα, με πλίθινες καλύβες και στέγες από άχυρο. Έπιπλα δεν είχανε, καθόντουσαν επάνω σε δεμάτια από καλάμια. Πίνανε κι ένα ποτό σαν μπύρα. Επειδή κρυώνανε τα πόδια τους φοράγανε ένα είδος παντελόνια και πουκάμισα από κατσικίσια προβιά. Βρωμιάρηδες, μουστακαλήδες, άγριοι, κατοικούσανε το μέρος που οι Ρωμαίοι το λέγανε Γκαλλία μπρασκάτα, δηλαδή Γαλλία με βρακιά, ενώ την άλλη Γαλατία που την είχανε εκπολιτίσει αυτοί, τη λέγανε Γκαλλία τογκάτα, δηλαδή Γαλατία που φοράει τόγκα, τήβεννο.

"Έτσι γεννήθηκα εγώ. Σιχαίνομαι τη ρουτίνα. Το ήσυχο γραφείο, τον περίπατο, τις μικροαπολαύσεις της ζωής. Μια φορά ζει κανείς. Γι' αυτό πρέπει να νοιώθει τη ζωή απ' όλες τις μεριές. Οι μέρες που κυλάνε ήσυχα χωρίς ριζικές μεταλλαγές, με τις μικροχαρές τους και τις λύπες τους, δεν αξίζουνε μια πεντάρα."

"Το αστείο της είχε την σκοπιμότητα να την κάνει ευχάριστη και όχι σχολαστική.... Και, μεταξύ μας, μ' αρέσει που την έγραψα..."

"Το αστείο της είχε την σκοπιμότητα να την κάνει ευχάριστη και όχι σχολαστική... Και, μεταξύ μας, μ' αρέσει που την έγραψα..."

"Είμαι ένας Βαγγέλης με κακόν χαρακτήρα και πανταλόνια ξεφτισμένα στα ρεβέρ. Είμ' ένας Βαγγέλης που έμαθε την ιστορία του Μαγγελάνου, την απόκλιση των πόλων και τα μυστήρια της Αχελιανής περιόδου. Όλ' αυτά εγκυκλοπαιδικά και αξιοθαύμαστα με καταντήσανε κι έναν Βαγγέλη άνεργο. Είμ' ένας Βαγγέλης αξιολύπητος."

"Υπάρχουν δυο θέματα μέσα στις Μυστικές Εταιρείες: η αλήθεια η ιστορική και η αρλούμπα, το παραμύθι, όπως αρέσουν να πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι".

"Ο γάτος αυτός ήτο χασαπόγατος. Καλοθρεμμένος από τους κατιμάδες, τεμπέλης, όπως όλοι οι καλοθρεμμένοι, αλήτης όπως όλοι οι τεμπέληδες, με ύφος νεοπλούτου, αφού άμα είσαι γάτος χασάπη είσαι και νεόπλουτος, είσαι και καυγατζής και έχεις ένα είδος δικά σου μπουζούκια, που παίζουν το βράδυ στα ολίγα εναπομείναντα κεραμίδια "αρχόντισσα βασίλισσα τρελή", πάνω στα κεραμίδια σπάει κέφι το κρύο, έρχονται κι άλλοι γάτοι..."

Το πρώτο ανέβασμα του έργου αυτού έγινε το καλοκαίρι του 1944. Για δεύτερη φορά παρουσιάστηκε το 1955. Το κείμενο που δημοσιεύεται εδώ είναι εκείνο που ο συγγραφέας είχε ετοιμάσει για τη δεύτερη παρουσίαση.

"Τώρα που τελείωσα τα "Βιβλικά χαμόγελα", πρέπει να ομολογήσω ότι έλαβα πολλές και δύο ειδών επιστολές. Εκείνες που τα έβρισκαν πολύ καλά και εκείνες που τα έβρισκαν ασεβή... Δεν υπήρξε καν στην πρόθεση να σατιρισθεί η γραφή. Η πρόθεσή τους ήταν να σατιρισθούν τα σύγχρονα γεγονότα και τα σημερινά κρατούντα".

"Βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πώς υπήγασι οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Τσιφόρου του Νικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Μητροπούλου των Κωνσταντίνου".

"Ο Μίλων γεννήθηκε ακριβώς το 1933. Δεν έπνιξε δυο τερατώδεις όφεις, ως ο Ηρακλής, ούτε ουράνια φαινόμενα ανήγγειλαν τη γέννησή του, σαν μερικούς προφήτες. Ήταν όμως ένα αγοράκι γερό, με γκριζοπράσινα μάτια και νευρωμένο κορμάκι". Τα κείμενα αυτά δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό "Ο Ταχυδρόμος". "Ο μυστικός πράκτωρ" από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο του 1965 και "Η τρίτη ακτίνα του φεγγαριού" από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 1966. Το πρώτο έχει κυκλοφορήσει το 1966 ως βιβλίο τσέπης.