Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Χορέψαμε τσικ του τσικ. Μάγουλο με μάγουλο. Όλα ήταν τόσο ωραία ώστε ξέχασα τη δραματική λύση. - Δραματική λύση; - Το λογαριασμό. Ήρθε μέσα σ' ένα άσπρο χαρτάκι, διακριτικός σαν κρινόφυλλο. Με πήρε το ρίγος. Αν ποτέ γίνω πολιτευόμενος, θα εισηγηθώ να καταργηθούν οι λογαριασμοί. Οι παντός είδους λογαρισμοί. - Και πώς πλήρωσες; - Άφησα το ρολόι μου, τη γραβάτα μου, το σακάκι μου και το λόγο της τιμής μου. Τα κράτησαν όλα, εκτός από τον τελευταίο.

Μικρέ μου, αγαπημένε Σατανά! Τι αφέλεια να θέλουμε να με τραβήξουνε με τις μαύρες τους λειτουργίες. Έβλεπα τόσο καθαρά την ανθρώπινη κουταμάρα. Εσύ τουλάχιστο ήρθες ινκόγνιτο, μέσα σε φτερούγες αγγέλου. Αυτό μπόρεσε να ζεστάνει το παγωμένο μου αίμα. Έτσι θα διώξω από μέσα μου κάθε άρνηση και θα πιστέψω στους ανθρώπους.

"Υπάρχουν δυο θέματα μέσα στις Μυστικές Εταιρείες: η αλήθεια η ιστορική και η αρλούμπα, το παραμύθι, όπως αρέσουν να πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι".

"- Και τώρα που είμαστε δω; Πού είναι η πλατεία; Του Βαρδάρη που είναι; Εδώ είναι μεγαλούπολη, δεν είναι η Θεσσαλονίκη αυτή. Πού πήγανε τα παλιά και τα μαγαζιά τ' ανατολίτικα, κ' οι λάσπες κ' οι στενοί δρόμοι; Τα τράμια που πήγανε; Εδώ πέσαμε σε σωστή πρωτεύουσα, για δες πολυκατοικίες, για δες κακό, για δες τάξη. Σωστή Ευρώπη με τα όλα της. (Κύριες Ελέησον, τι την έκανες Κύριε τη Θεσσαλονίκη;)"

Στα γήπεδα η πόλη αναστενάζει... και ονειρεύεται... Και εμπνέει τους συγγραφείς της που μέσα από κείμενα βιωματικής μνήμης, στο "φωτισμό" και στις "σκιές" κάθε εποχής και με τη δική του όραση και ευαισθησία ο καθένας, "αιχμαλωτίζουν": τη γοητεία του κυριακάτικου απογεύματος στις κερκίδες· τις έντονες συγκινήσεις και τη "μυθολογία" του κόσμου της μπάλας· την ατμόσφαιρα και την αίσθηση της Θεσσαλονίκης που περιστρέφεται γύρω από τις ομάδες της, τους παίκτες της, τους φιλάθλους της. Αναβλύζει έτσι μια πόλη που πάλλεται και εκφράζεται στα κυριακάτικα καφενεία (Τηλ. Αλαβέρας), σ...

"Βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πώς υπήγασι οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Τσιφόρου του Νικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Μητροπούλου των Κωνσταντίνου".

"Ο Στηβ, το χαρούμενο κάθαρμα, δεν έχει καμιά δουλειά να τριγυρίζει μέσα στο Ναστονάλ. Αλλά να! Άμα υπάρχουν τόσα καπνικά εκατομμύρια μέσα σ' ένα ξενοδοχείο, δεν είναι άσκοπο να πιάσεις ένα δωμάτιο 52. Ακριβώς απέναντι από την άγνωστή του την ξανθή Τζόλδη..."

"Η δική μας γλώσσα της πιάτσας δημιουργεί τις λέξεις της από τις ανάγκες της ή από τα χαρακτηριστικά γεγονότα και πράγματα. Κάποτε ένας μάγκας χρειάστηκε ένα παλτό να περάσει να περάσει το χειμώνα του. Κατάφερε να βρει μια χλαίνη που την έκλεψε ένας φαντάρος της κλίκας του που τον λέγανε Επαμεινώντα. Ο μάγκας έβαψε την χλαίνη μπλε για να μη γνωρίζεται, τηνε κόντηνε, γιατί το κοντό παλτό ήταν τότε μόδα στον κόσμο του και μια και του την έδωσε ένας Επαμεινώντας, την βάφτισε Επαμεινώντα. Η λέξη έμεινε και από τότε το παλτό λέγεται "Επαμεινώντας".

"Η δική μας γλώσσα της πιάτσας δημιουργεί τις λέξεις της από τις ανάγκες της ή από τα χαρακτηριστικά γεγονότα και πράγματα. Κάποτε ένας μάγκας χρειάστηκε ένα παλτό να περάσει να περάσει το χειμώνα του. Κατάφερε να βρει μια χλαίνη που την έκλεψε ένας φαντάρος της κλίκας του που τον λέγανε Επαμεινώντα. Ο μάγκας έβαψε την χλαίνη μπλε για να μη γνωρίζεται, τηνε κόντηνε, γιατί το κοντό παλτό ήταν τότε μόδα στον κόσμο του και μια και του την έδωσε ένας Επαμεινώντας, την βάφτισε Επαμεινώντα. Η λέξη έμεινε και από τότε το παλτό λέγεται "Επαμεινώντας".