Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα παραδοσιακά παιγνίδια που υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο, είναι έργο της Μάνας μου. Επέλεξα τριάντα από αυτά να δημοσιευθούν. Αφιερώθηκε πολύς χρόνος, παρέα με τη Μάνα μου, για να με βοηθήσει στην περιγραφή κάποιων από τα παιγνίδια που δεν τα θυμόμουν ή δεν γνώριζα. Και αυτός ο χρόνος αποτελεί για μένα ανεκτίμητο θησαυρό ψυχικής επένδυσης, τώρα που η Μάνα μου, από τον Δεκέμβρη του 2018, δεν υπάρχει πλέον στη ζωή. Και αυτό το βιβλίο, είναι αφιερωμένο σε εκείνη. Θ. Α

Τα ποιήματα αυτής της συλλογής, αποτελούν επιλογή από το ποιητικό μου έργο. Επιθυμώ να εκφράσω την απορία μου, την οδύνη της καρδιάς μου, ακόμα και τον θυμό μου, για την αποτυχία εκπλήρωσης της υπέρτατης αξίας μας, ως άνθρωποι, για την κατάπτωσή μας, τον υποβιβασμό μας, στο επίπεδο της λάσπης... Θ. Α.

Το θεατρικό που κρατάτε στα χέρια σας, αποτελεί θεατρική διασκευή του διηγήματος "Ο τρελός του καραμελάδικου". Κύριος ήρωάς του, ο Ξερόλας. Μοναδική ομοιότης του Ξερόλα με το είδος των ανθρώπων, η ανθρώπινη μορφή του. Από τα πλέον στερημένα όντα του πλανήτη, μόλις ικανοποιεί το ζωώδες ένστικτό του και απαλλάσσεται από την πείνα, μετουσιώνει την πρότερη δυστυχία του, σε μισανθρωπία. Στην αγωνιώδη προσπάθειά του για οικονομική ανέλιξη, την απαλλαγή του από το όνειδος που του προκαλεί η καταγωγή του, να νιώσει "πετυχημένος", είναι ικανός να πατήσει επί πτωμάτων... Θ. Α.

Το θεατρικό έργο "Εσύ φταις!", που κρατάτε στα χέρια σας, αποτελεί διασκευή του ομώνυμου διηγήματός μου, το οποίο περιλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων μου, με τίτλο "Ο τρελός του καραμελάδικου". Η υπόθεση του έργου, αφορά την προσπάθεια ανίχνευσης και κατανόησης του διαταραγμένου, από ενοχή, συναισθηματικού κόσμου του κεντρικού ήρωα...

Κοιτώντας απ' τις γρίλιες της "Σιωπής" μου, επιχειρώ να εμφυσήσω πνοή ζωής στα συναισθήματα μου, θλιμμένες παραστάσεις, στα σκονισμένα ετοιμόρροπα τραπεζάκια των θαμπόφωτων παραμυθιών μου... Να ανιχνεύσω, το αχνό χαμόγελο, στη σκιά κάποιας αγαπημένης μου μορφής... Να αγγίξω, το ένα, το μοναδικό μου όνειρο, που αιωρείται παγιδευμένο στην ξύλινη αραχνιασμένη σκεπή της μνήμης μου, προτού αυτό χαθεί, χωρίς οίκτο, στη δίνη των αγριεμένων σκιάχτρων της συνείδησής μου...

Μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης που βιώνουμε, η βίαιη απάρνηση της γήινης προέλευσής μας! Ο εκριζωμός της περιβαλλοντικής μας συνείδησης, ακραίος και εγκληματικός, τόσον έναντι ημών των ιδίων, κυρίως όμως κατά των παιδιών, τα οποία, αν και δεν ευθύνονται, υφίστανται τις συνέπειες και υποχρεούνται να καταβάλλουν το τίμημα. Με το έργο μου αυτό, απευθύνονται στα μικρά παιδιά, με την προσδοκία να εμφυσήσω στην ψυχή τους την αγάπη για τη φύση και ν' απαλλαγούν απ' τα δεσμά του υπερκαταναλωτισμού, που τις τελευταίες δεκαετίες προβλήθηκε ως το μοναδικό κριτήριο καταξίω...

"Ο Ζυμαρίκος", αντιπροσωπεύει την ιδιοτέλεια και την υποκρισία στην ακραία της μορφή. Φιλοπρωτεύων, θορυβώδης στις κοινωνικές συναναστροφές, επιδειξιομανής και εξουσιομανής σε νοσηρό βαθμό, χαρακτήρας που χρήζει κοινωνιολογικής και ψυχιατρικής ανάλυσης. Προσπαθεί, απεγνωσμένα, να προσδώσει στον εαυτό του, την εικόνα του "αναρχικού", του "αφιλοχρήματου", ενώ ακριβώς τα αντίθετα από αυτά χαρακτηριστικά, αποτελούν τα υλικά που συνθέτουν τον χαρακτήρα του. Προβάλλει, ιδιαίτερα τη "γενναιοδωρία του", εμπορεύεται την "προσφορά" του και απαιτεί ευγνωμοσύνη για το "τίποτα" του, που...

Ο συγγραφέας, καταπιάνεται με ζητήματα που άπτονται των διαπροσωπικών σχέσεων, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Την οικογένεια, τη φιλία, την εκπαίδευση, τις κοινωνικές σχέσεις. Παρουσιάζει, επίσης, ανάγλυφα και στηλιτεύει με καταγγελτικό τρόπο εκείνους, οι οποίοι, με μοναδικό γνώμονα τη σχετική οικονομική τους ευμάρεια και στερούμενοι κάθε ευγενικής ιδιότητας, αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους με αλαζονική διάθεση, στερημένοι οι ίδιοι την ανθρώπινη υπόσταση τους, υπέρ το δέον ανασφαλείς οι δυστυχείς... Και η ανασφάλεια τους τροφοδοτεί την υπεροψία τους, ως μέσον αντίστασης στην...

Σ' αυτό το θεατρικό μου έργο αναπαριστώνται σκηνές που διαδραματίστηκαν στη γενέτειρά μου Κρήνη Τρικάλων. Θα θυμηθούν οι παλαιότεροι εικόνες που χαρακτήριζαν την καθημερινότητά τους και θα τις μάθουν οι νεότεροι. Εκτίθεται, με οξύ ίσως ύφος, η νοοτροπία των κατοίκων, όσον αφορά τις μεταξύ τους σχέσεις και την αντίληψή τους σε ζητήματα περιβαλλοντικής συνείδησης. Στοχεύω επίσης κατά των πολιτικάντηδων, οι οποίοι σπούδασαν την τέχνη της απάτης, κατά των παρατρεχάμενων που τους πλαισιώνουν, μα και κατά όλων ημών, οι οποίοι στηρίξαμε και στηρίζουμε τις ελπίδες μας σ' αυτούς,...

Η φυγή, ως συναίσθημα και επιθυμία, παίζει κυρίαρχο ρόλο στην αφήγηση του κάθε συγγραφέα. Υπάρχουν συγγραφείς που ικανοποιούν αυτό το συναίσθημα, ταξιδεύοντας αδιαλείπτως κι άλλοι μένοντας αμετακίνητοι σ' έναν τόπο, "φυλακισμένοι" οικειοθελώς, με μοναδική τους πυξίδα τη φαντασία τους. Με αυτά τα διηγήματα ο συγγραφέας, επιχειρεί ένα ταξίδι στο παρελθόν... Μόνο που, όσες φορές και αν ξεκίνησε το ίδιο μονοπάτι, βρίσκεται ακόμα στην αρχή του... Σκιαγραφεί τους ήρωές του με αμεσότητα και ρεαλισμό... Ειδικά στον "Τρελό του καραμελάδικου", επιχειρεί να προσεγγίσει και να αιτιο...

Στην πολύβουη εποχή μας, ο σύγχρονος άνθρωπος διακατέχεται, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, απ' το συναίσθημα της φυγής. Εγκλωβισμένος σ' έναν τρόπο ζωής, που άλλοι επέλεξαν και τον παρέσυραν σ' αυτόν. Το τραγικό είναι ότι αυτό συντελέστηκε με τη δική μας συναίνεση, παρασυρμένοι απ' το δόλωμα που παρουσιαζόταν εμπρός μας ως προσφορά, μη βλέποντας όμως την παγίδα, απ' την οποία τώρα προσπαθούμε σπασμωδικά ν' απαλλαγούμε... Οι σκηνές αυτού του θεατρικού έργου, αποτελούν αληθινά βιώματα, τα οποία, μαζί με τους ήρωές του, εξεικονίζουν καταστάσεις που όλοι μας καθημερινά βιών...

Με αυτά τα παραμύθια, προσπαθώ να διαβώ την ομίχλη που σκεπάζει το παρελθόν μου και να επιστρέψω στην παιδική μου ηλικία... Βλέπω καθαρά πλάι στην πέτρινη βρύση το πρόχειρο τσίγκινο υπόστεγο, όπου γινόταν η απόσταξη του τσίπουρου... κι εμείς κοντά στη φωτιά να ψήνουμε αμύγδαλα και καλαμπόκια και ν' ακούμε ιστορίες από τους γεροντότερους... Έρχονται στο νου μου οι κρύες νύχτες του χειμώνα, τότε που όλοι μαζεμένοι δίπλα στη φωτιά, κρεμόμασταν από τα χείλη της γιαγιάς ν' ακούσουμε κάποιο παραμύθι... Οι σκιές που τρεμόπαιζαν στους τοίχους από το αναμμένο τζάκι, ζωντάνευαν στ...

Οι εμπειρίες του συγγραφέα από τη ζωή της υπαίθρου, όπου χαρτογραφήθηκαν στη μνήμη του οι πρώτες αναμνήσεις, ως και αυτές από τη μετέπειτα πορεία του στον "πολύβουο παλμό" της πόλης, αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσής του για τη συγγραφή των παρόντων διηγημάτων. Οι ιστορίες που αναπτύσσονται είναι γλαφυρές, εύστοχες με χιούμορ αλλά και με δραματικότητα. Ο συγγραφέας κατορθώνει να διατηρεί τις απαραίτητες αποστάσεις από την υπερβολή και την επανάληψη, χρωματίζοντας με ρυθμό, αισθαντικότητα και ρεαλισμό τις προτάσεις του. Σίγουρα ο αναγνώστης, διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα βρει σ...