Παπαγεωργίου Βασίλης 1968- σκιτσογράφος
Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1968 στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με τη γελοιογραφία, δημοσιεύοντας σκίτσα σε περιοδικά της νομικής σχολής Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε. Από το 1990 έως το 1992 συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Πριν". Συνέχισε στον "Ριζοσπάστη" όπου δουλεύει μέχρι σήμερα. Το 1998 εξέδωσε το κόμικ-στριπ "Εθελουσία έξοδος" από τις εκδόσεις "Καστανιώτη". Το χρονικό διάστημα 1999-2000 συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Οικονομία". Έχει διδάξει σκίτσο στις σχολές "Πλάκα" και έχει εικονογραφήσει εξώφυλλα βιβλίων και παραμύθια. Έχει επίσης συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
13 σκιτσογράφοι εμπνέονται από την ελιά
Υπουργείο Πολιτισμού (2007)
[...] Η ιδέα της συμμετοχής 13 σκιτσογράφων στην ανάδειξη της ελιάς ως στοιχείου του ελληνικού μεσογειακού τοπίου, της ελληνικής πραγματικότητας και ιστορίας, ως ιερού και λατρευτικού συμβόλου, εμπίπτει στην πλέον σύγχρονη άποψη παρουσίασης ενός διαχρονικού συμβόλου. Κάθε σκίτσο, κάθε καλλιτεχνική πρόταση, παρουσιάζει μια διαφορετική και εναλλακτική εκδοχή και όψη της ελιάς, με πολλαπλές πηγές έμπνευσης, όπως: η λογοτεχνία, η μυθολογία, οι εικαστικές τέχνες, το φυσικό περιβάλλον, η διατροφή, τα προϊόντα της ελιάς, καθώς και τα αθλητικά αγωνίσματα. Η ελιά έχει εξάλλου συνδ...
Έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας
Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων (2005)
[...] Στην έκθεση παρουσιάζονται 29 σκιτσογράφοι που παρακολουθούν τον παλμό της κοινής γνώμης όπως εκφράζεται μέσα από τον αθηναϊκό ημερήσιο και κυριακάτικο Τύπο. Ο καθένας από αυτούς -και ανάμεσά τους μία γυναίκα- έχει το δικό του ξεχωριστό στίγμα που τον κάνει αναγνωρίσιμο σε όλους μας, χωρίς καν να χρειάζεται να βάλει την υπογραφή του. Αναγνωρίσιμο μεν αλλά ίσως το έργο των πολιτικών γελοιογράφων να μην είναι τόσο αναγνωρισμένο. Η "Έκθεση Πολιτικής Γελοιογραφίας" που οργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Kοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία σκοπό έχει να υ...
Ο καλύτερός μου φίλος
Μπουλώτης Χρήστος
Εκδόσεις Πατάκη (2004)
"Χωρίς φίλους η ζωή μοιάζει με αυτοκίνητο χωρίς ρόδες" λέει κάθε τόσο ο παππούς. Αλλά και εγώ είμαι αχόρταγος στη φιλία. Γι' αυτό παίζω με τη φαντασία μου το παιχνίδι του φίλου που αλλάζει: μεταμορφώνω τον Τάκη πότε σε ποδήλατο, πότε σε βιβλίο και πότε σε σκύλο! Ναι, καλά ακούσατε. Ευτυχώς που είναι ο καλύτερός μου φίλος και δε μου θυμώνει!