Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν ο λόγος της επιθυμίας πάψει να χωρίζεται σε σημαίνοντα και σημαινόμενα, και διακρίνεται συνοπτικά σε οδύνη και ηδονή, τότε μπορούμε να μιλάμε για τον τόπο του Λόγου. Έναν χώρο που προσδιορίζεται με το ερώτημα "πώς είναι εκεί;". Ώστε ο συμβολικός κόσμος (άγραφος νόμος), ο Άλλος, γίνεται αυτόματα φορέας συναισθημάτων. Μακριά από τον έλεγχο που κρατά τον εαυτό άνευρο. Μια μαριονέτα... Και η ετερότητα, η αινιγματικότητα της επιθυμίας και το φράγμα της γλώσσας, συμμαζεύονται από την αντίδραση οδύνης και ηδονής. Μια διαπάλη για την επίσχεση των αντιθέσεων. Και την ευημερία....

Μέσα από το πρίσμα του αυτιστικού διακυβεύματος, ο Σοφοκλής μοιάζει να παρατηρεί την εξέλιξη της τραγωδίας με επίκεντρο τον άνθρωπο-εαυτό -την ευριπίδεια τραγωδία, δηλαδή, τη σαφώς επηρεασμένη απ' τα "καινά σωκρατικά δαιμόνια"- και να αντιπαραθέτει το αίνιγμα... Η σοφόκλεια τραγωδία, με επίκεντρο τον μύθο του Οιδίποδα -ενός ισόθεου στον νου, άρα και στο παράδοξο- αναρωτιέται για τη γνώση: Τι μπορεί να είναι γνώση μπρος στο απροσπέλαστο του αυτισμού (του φόβου, δηλαδή, που εκκινεί μια ιδική πραγματικότητα) που μονάχα η αμοιβαιότητα δύναται να αντιπαρατεθεί και να αναδημιο...