Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Δημήτρης Μπελαντής με όπλα του τη σκοτεινή ίντριγκα, την αστυνομική πλοκή και την πολιτική φαντασία χτίζει μία αλληγορική νουβέλα, με πρωταγωνιστές τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Τρότσκι και τους διαδόχους τους, υπαρκτούς ή ανύπαρκτους. Σε μία περίοδο έντονης συστημικής αλλά και οικονομικο-πολιτικής και κοινωνικής κρίσης τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα, ο συγγραφέας δίνει μία ευκαιρία προβληματισμού και συζήτησης για τις ερωτήσεις που συχνά μένουν αναπάντητες. [...] Το ζήτημα ήταν, από ιδεολογική σκοπιά, κρίσιμο. Ο Κ-337 είχε υποστηρίξει, είκοσι λεπτά πριν, στην ανάρτησή του...

Στην µεγάλη διαµάχη για την διαδοχή του Λένιν στην ηγεσία των µπολσεβίκων και του σοβιετικού κράτους, επικράτησε γρήγορα ο Στάλιν. Το γεγονός αυτό, σχετικά αναµενόµενο µε όρους ισχύος, δεν ήταν νοµοτελειακά αναγκαστικό καθώς η Ιστορία συνδυάζει την ανάγκη µε την ενδεχοµενικότητα. H πιθανότητα να είχαν νικήσει οι πολιτικές δυνάµεις γύρω από τον Τρότσκι και τους συµµάχους του ήταν µια υπαρκτή ιστορική δυνατότητα ως τα µέσα της δεκαετίας του 1920. Το µυθιστόρηµα του Δ. Μπελαντή έχει σαν αφετηρία του αυτό το ενδεχόµενο. Ο Στάλιν βρίσκεται εκτοπισµένος στο γκουλάγκ της Κολιµά...

Από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα ως τις μέρες μας, η θεωρητική συζήτηση και η πρακτική αναζήτηση αποτελεσματικών τρόπων μετάβασης από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική τάξη πραγμάτων γνώρισαν σημαντικές μεταπτώσεις. Η έξοδος από την καπιταλιστική κοινωνία εξακολουθεί να παραμένει ανεπίλυτο πρόβλημα. Πρόβλημα, που προσλαμβάνει πιεστικό χαρακτήρα, αν συνεκτιμήσουμε τις δραματικές συνέπειες του τρόπου με τον οποίο αναπαράγεται, διεθνώς και στη χώρα μας, το κυρίαρχο σύστημα. Η μελέτη μιας σύγχρονης θεωρίας, αλλά και η επεξεργασία μεταβατικών πολιτικών προγραμμάτω...

Επανάσταση ή μεταρρύθμιση; Ειρηνικός και κοινοβουλευτικός δρόμος για τον σοσιαλισμό ή προετοιμασία μιας επαναστατικής έκρηξης; Μετασχηματισμός ή συντριβή του αστικού κράτους; Η Αριστερά στη Δύση ταλανίστηκε ανάμεσα σε αυτές τις επιλογές κατά τον 20ό αιώνα και συνεχίζει να ταλανίζεται μέχρι σήμερα. Οι διαδοχικές ήττες των επαναστάσεων μετά τη ρωσική του 1917 έθεσαν το πρόβλημα μιας μακροχρόνιας πλειοψηφικής στρατηγικής που πιθανόν θα περιλάμβανε και την κατάκτηση της διακυβέρνησης με εκλογές. Αυτή η στρατηγική ονομάστηκε "δημοκρατικός δρόμος" προς τον σοσιαλισμό και θεωρήθη...

Η βαθιά, παρατεταμένη κρίση της ελληνικής κοινωνίας και το αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων του 2012 έθεσαν επί τάπητος το θέμα της κυβέρνησης της Αριστεράς. Έντεκα σημαντικοί πολιτικοί, επιστήμονες και ακτιβιστές εξετάζουν τα προβλήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς, το σχέδιο και την προοπτική της, τα μέσα και τις επιλογές που θα διαθέτει. Αν και εκπροσωπούν ένα ευρύ φάσμα οπτικών στην ελληνική Αριστερά, εκτιμούν πως η πορεία της θα εξαρτηθεί τελικά από την πολιτική βούληση και ικανότητά της να αλλάξει με ριζοσπαστικές τομές την κο...

Η σχέση μεταξύ κυριαρχίας και δικαιωμάτων είναι μια σχέση συμπληρωματική και ταυτόχρονα ανταγωνιστική. Η ανάδυση ενός πεδίου διεθνούς προστασίας των δικαιωμάτων υπονομεύει την κρατική κυριαρχία συντελώντας στην πληρέστερη προστασία των φορέων των δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα η ανάδυση ενός πεδίου διεθνούς οικονομικής διακυβέρνησης υπονομεύει την κατοχύρωση των δικαιωμάτων στο επίπεδο του κράτους και η κρατική κυριαρχία προβάλλει ως εγγυητής τους. Οι δύο αυτές διαστάσεις της σχέσης ανάμεσα στην κυριαρχία και τα δικαιώματα δεν μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά. Η καθεμία φωτίζει ιδι...

Η πορεία που ακολουθεί η χώρα μας εδώ και δεκαετίες και κατέληξε στα Μνημόνια, με τη σκληρή λιτότητα, τις απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, τη φτώχεια, τα μαγαζιά και τις μικροεπιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία που κλείνουν, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, όλα όσα επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις δεσποτικά, βίαια στην κοινωνική πλειονότητα, δεν είναι μοίρα ούτε μονόδρομος. Είναι το σχέδιο των μεγάλων συμφερόντων -του κεφαλαίου-, των πολιτικών κομμάτων που συνδέο...

Οι σφαίρες που ρίχτηκαν στον Ρούντι έβαλαν τέλος στο όνειρο της μη βίας. Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει. Όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός: στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στις τρύπες (τις πόλεις-δορυφόρους), στις απαίσιες πέτρες των καινούργιων κτιρίων, στους παιδικούς κήπους και στα σχολεία, στις πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες, στα αναρίθμητα υπνοδωμάτια-παλάτια. Ουλρίκε Μάινχοφ, 1968. " Η Ουλρίκε άκουγε τον Μπάαντερ με μεγάλο θαυμασμό. Αυτός ο νέος άνδρας είχε οικοδομήσει την επαναστατική του ταυτότητα με στερήσεις, με αυτομόρφωση, με πείσμα. Ό,τι δ...

"Πρέπει να κλείσουμε αυτό το στόμα", έλεγαν κρυφίως οι γερμανοί αξιωματούχοι για την Ουλρίκε. Η ψυχή της, η σκέψη της, η φωνή της, όσο κι αν προσπαθούσαν να τη φιμώσουν, έφθανε έξω από τη φυλακή μέσω των δικηγόρων -συχνά πυκνά και από μόνη της. Σαν ένα αερικό, ένα στοιχειό που τίποτε δεν μπορεί να το κρατήσει. Δρασκελούσε τους τοίχους, τα πλέγματα, τις διπλοσκοπιές. Κορόιδευε τις κάμερες, τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, τους φύλακες, τους επόπτες. Γινόταν αόρατος άνθρωπος και γλίστραγε μέσα από τους μπάτσους και τις ειδικές δυνάμεις του στρατού. Ξεχυνόταν στην άνοιξη που θέριευε...

"Μια θεμελιακά αντιπολιτευτική οργάνωση που στρέφεται ενάντια στις προστατευόμενες από το κράτος δομές και ενάντια σε κάθε είδος ολιγαρχικού μετασχηματισμού, ενοχλεί το σύστημα και μπορεί ανάλογα με τις περιστάσεις να το καταστρέψει". Γιοχάνες Ανιόλι, 1972

Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να αναλύσει τα αίτια, τον χαρακτήρα, τους στόχους των πολέμων της Νέας Τάξης. Αναπόφευκτα εντούτοις αναφέρεται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αναδεικνύοντας την κοινή βάση τους και ταυτόχρονα τη μετάλλαξή τους, καθώς και τις συνέπειές τους για το σήμερα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Το πρώτο μέρος, που αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση του κόσμου, στις αιτίες των πολέμων, στον χαρακτήρα και στους στόχους τους, καθώς και σε ορισμένες τεχνικές όψεις (πυρηνική βόμβα, ραδιενέργεια, απεμπλουτισμένο ουράνιο, χημική μό...