Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποίηση διαρκεί με την αντεστραμμένη της μορφή, την ανάποδη - όχι με την ορθή της, η οποία δεν υπάρχει: αυτό είναι το μυστήριό της. Ο αντίκτυπος μη υπαρχόντων στοιχειωδών υλικών που προσδιορίζουν την αδιαφορία προς τη μάταιη αναζήτηση του ανθρώπου. Ηχώ προερχόμενη από νεκρική σιωπή... Η δεύτερη γραφή, εκείνη του παρασπουδαστή, έρχεται πρώτη. Αντιστροφή παράδοσης. Γλώσσα αφιχθείσα.

Περισσότερο από μια φιλολογική ανθολογία η ανά χείρας μετάφραση είναι ένα ημερολόγιο αναγνώσεων, μεταφραστικών σπουδών και προσωπικών προτιμήσεων. Πρόθεση του ανθολόγου-μεταφραστή Ζ. Δ. Αϊναλή είναι να συγκεντρώσει σε ένα βιβλίο ορισμένες από τις σημαντικότερες στιγμές της γαλλόφωνης ποίησης της δεκαετίας του ’20, με σκοπό να επιχειρήσει να αιχμαλωτίσει την ορμητικότητα, τη φρεσκάδα, τη ριζοσπαστικότητα, τη λυρικότητα και την παράδοξη ερμητικότητα της ποιητικής έκφρασης της γενιάς που ανδρώθηκε στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο λόγος, άλλωστε, που επιλέγει να π...

Περιέχονται τα έργα: Βαν Γκογκ, Ο αυτόχειρας της κοινωνίας, Για να τελειώνουμε της την υπόθεση του θεού, Ταξίδι στη χώρα των Ταραχουμάρα, Η μεγάλη μέρα και η μεγάλη νύχτα

Tελικά, καταραμένοι ή ευλογημένοι; Ένας κύκλος που καταφέρνει να μένει ζωντανός στο πέρασμα του χρόνου. Ένας κύκλος γεμάτος στίχους, συναίσθημα, πόνο και μορφές που ποτέ δεν γερνάνε... Σκοτεινοί άνθρωποι, με λαμπρό όμως έργο: Baudelaire, Verlaine, Rimbaud, Λαπαθιώτης, Artaud, Καρυωτάκης, Πολυδούρη. Μορφές της λογοτεχνίας που αποθεώθηκαν μετά θάνατον, αφού οι ίδιοι -τις περισσότερες φορές- έγραφαν το σενάριο της ζωής τους με την ίδια καλλιτεχνική μαεστρία που έγραφαν τα ποιήματά τους. Θεμελίωσαν με ένα διεισδυτικό και τολμηρό τρόπο την ποίηση, η οποία πλέον δεν φοβότα...

Πέντε από τις σημαντικότερες διάνοιες της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας αποκαλύπτουν, αποτυπώνουν, εμβαθύνουν ή βυθίζονται στην ψυχική τους κατάρρευση με εξομολογητικό τόνο. Ο Αρτώ γράφει από την ψυχιατρική κλινική του Ροντέζ, όπου νοσηλεύεται, στους γιατρούς και στη μητέρα του (1943-1945). Η Γουλφ αποτυπώνει την εμπειρία της ψυχικής διαταραχής στη φίλη της Έθελ Σμάιθ (1930), ενώ με τα σημειώματά της στον Λέοναρντ Γουλφ και στην αδελφή της Βανέσσα Μπελ, λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει, δηλώνει αποφασισμένη "να βάλει τέλος σε αυτή την τρέλα". Ο Νίτσε συντάσσει τα περίφ...

Στα κείμενα που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο ανακαλύπτουμε έναν Αρτώ πολύ πιο ενταγμένο στην εποχή του απ' ό,τι ποτέ και κοινωνό, όπως ποτέ δεν το έκανε στην Γαλλία, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής μιας χώρας, του Μεξικού, που του φαίνεται ότι είναι το πτυελοδοχείο της Ιστορίας. Την σκέψη του πάνω στον μαρξισμό, που έχει χαραχτεί από το πέρασμά του από τον σουρεαλισμό, την ακολουθεί εδώ ζωντανά, παθιαζόμενος με την Μεξικανική Επανάσταση την οποία επιθυμούσε πιο προϊνδιάνικη απ' ό,τι ήταν, ενώ, με την "επικοινωνία με την Κόκκινη Γη", ψάχνει να ξαναβρεί τα μυστικά της αρχα...

Η ζωγραφική του Βαν Γκογκ δεν επιτίθεται σε κάποιον κομφορμισμό ηθών, αλλά στον κομφορμισμό των ίδιων των θεσμών. Ακόμη και η φύση, με τα κλίματά της, τις παλίρροιές της και τις ισημερινές καταιγίδες της, δεν μπορεί πια να κρατήσει την ίδια έλξη, μετά το πέρασμα του Βαν Γκογκ από τη γη. Ακόμη πιο έντονα, σε κοινωνικό επίπεδο, οι θεσμοί αποσυντίθενται και η ιατρική μοιάζει με πτώμα αχρησιμοποίητο και αλλοιωμένο, που παρουσιάζει τον Βαν Γκογκ σαν τρελό. Μπρος στη διαύγεια ενός Βαν Γκογκ που δουλεύει, η ψυχιατρική δεν είναι παρά ένα κλουβί με γορίλες, που από μόνοι τους ήδη, έ...

Υπήρξα υπερρεαλιστής, αυτό είναι γεγονός, αλλά πιστεύω πως όντως όφειλα να είμαι, και ήμουνα όντως όχι όμως κι όταν εκτόξευα ή συνυπέγραψα μανιφέστα εκτός κι αν επρόκειτο να προσβάλουμε τον πάπα τον δαλάι-λάμα τον βούδα τον γιατρό τον διανοούμενο τον παπά τον μπάτσο τον ποιητή τον συγγραφέα...

(...) Επιπλέον, το περιεχόμενο του βιβλίου, εάν θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο από άποψη στοχασμού- το λέω, διότι είναι προφανές, ότι οι σύγχρονοι ποιητές, δείχνουν να αγνοούν ότι η τέχνη δύναται να προσκαλεί σε στοχασμό- οπωσδήποτε, θα είχε νόημα καθόσον δεν θα διστάζαμε- επιτέλους- να θέσουμε πραγματικά ερωτήματα που ίσως να ανέτρεπαν ακόμη και την ίδια την ιστορία της λογοτεχνίας- των κολεγίων και των πανεπιστημίων. Διάφορα ψευδο-αστικά ερωτήματα που διατυπώθηκαν, έχουν τυραννήσει την τέχνη στον ίδιο βαθμό, που έχουν γλυκάνει τη ζωή όσων δεν έχουν κανένα ταλέντο σε αυτή. Έ...

Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...

Δώδεκα αυθεντικές συνομιλίες περί ερωτισμού, μεταξύ των κορυφαίων του σουρεαλισμού, καταγεγραμμένες από τους ίδιους. Η σουρεαλιστική αισθητική μορφοποιεί έναν διάλογο που διακρίνεται από την οξυδέρκεια και την ευρηματικότητα των συνομιλητών και που αναδεικνύει τις πολυποίκιλες διαστάσεις ενός θέματος, που έχει πλέον κατακλύσει το επικοινωνιακό μας πεδίο, είτε ως μέσο διαφήμισης και πώλησης, είτε ως μέθοδος διαστρέβλωσης και μηδενισμού. Η χειραφέτηση, από τα σημαντικότερα προτάγματα του μοντερνισμού, υλοποιείται εδώ χάρη στην ειλικρίνεια και την αμεσότητα με την οποία...

Το βιβλίο αυτό είναι μια αφήγηση. Αποτελείται από 25 κείμενα συγγραφέων μιας ευρύτατης λογοτεχνικής παράδοσης, από τον Μιχαήλ Μητσάκη και τον Ούγκο Φον Χόφμανσταλ στον Τζ. Τζ. Μπάλαρντ και τον Μπρετ Ήστον Έλλις και από τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και τον Χούλιο Κορτάσαρ στη Σύλβια Πλαθ και τον Γιώργο Χειμωνά. Τα κείμενα είναι χωρισμένα σε έξι ημέρες, όσες και οι ημέρες της έκθεσης "Destroy Athens". Το βιβλίο αυτό εμπνέεται, σχολιάζει, ερμηνεύει την έκθεση, αλλά διαβάζεται και ανεξάρτητα από αυτήν. Είναι μια αντανάκλαση, ένας διάδρομος που όπως οι διάδρομοι της 1ης Μπιενάλε...

Κι αμέσως, έφτασα στην αναμενόμενη γαμήλια τελετή. Ήταν ένας γάμος όπου δεν πάντρευαν παρά μονάχα παρθένες, συναντούσες, όμως κι αρτίστες και πόρνες και για να φτάσεις στην παρθένα, έπρεπε να περάσεις ένα μικρό ποτάμι, ένα ρυάκι τριγυρισμένο από καλαμιές. Τότε οι άντρες κλείνονταν μαζί με τις παρθένες και μεμιάς ρίχνονταν επάνω τους. Μια ανάμεσα στις άλλες, η πιο παρθένα, είχε ένα καρό φωτεινό φόρεμα και μαλλιά μπούκλες. Ένας γνωστός ηθοποιός την είχε κατακτήσει. Ήταν κοντούλα κι αρκετά δυνατή. Λυπήθηκα που δεν με αγαπούσε. Η κάμαρα μέσα στην οποία την βάλανε είχε μια πόρτα...

Η χώρα των Ταραχουμάρα είναι γεμάτη από σημάδια, μορφές, φυσικά ομοιώματα, που δε μοιάζουν καθόλου να γεννήθηκαν τυχαία, λες και οι θεοί, που εδώ είναι πανταχού παρόντες, θέλησαν να κοινοποιήσουν τις δυνάμεις τους μ' αυτές τις παράξενες υπογραφές, όπου η φιγούρα του ανθρώπου είναι αυτή που καταδιώκεται από κάθε μεριά. Από την πρώτη παράγραφο του "Σημαδεμένου βουνού" του Ταξιδιού στη χώρα των Ταραχουμάρα, μπαίνει ένας παράξενος παίκτης στο παιγνίδι της φθοράς. Ο μη δυτικός άνθρωπος, εδώ ο Ταραχουμάρα, που συμβάλλει στο σημάδεμα και στην καταστροφή του σώματος και που η παραξ...

Ο Αρτό αναμετριέται με το μεγάλο πρότυπο του ακινητοποιημένου σώματος στο χρόνο, τον Χριστό. Διεκδικεί από τον Εσταυρωμένο δυτικό σούπερ σταρ το σταυρό του, μέσα από συνεχείς μεταλλαγές ταύτισης-απώθησης μαζί του: "Έκανα την ανοησία να πω πως ασπάστηκα τον Ιησού Χριστό, ενώ ο Χριστός είναι ό,τι περισσότερο απεχθάνομαι.." Όταν ο Αρτό βλέπει εφιάλτες, κάνει το σημείο του σταυρού, για να καταλήξει στην τραγική ομολογία: "Και ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος ο γεννημένος από μια μάνα που θέλησε να με ανταλλάξει μαζί του, και τούτο πολύ πριν από το Χρόνο και τον Κόσμο..." Ο Χριστό...