Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο παρόν τόμος μπορεί να επιχαίρει ότι συνιστά ένα μοναδικό συγκερασμό τριών κατευθύνσεων: Στο πρώτο μέρος του θα διαβάσει κανείς μια εκτεταμένη και καίρια επιλογή των απόψεων και των θέσεων του Γιάννη Τσαρούχη για τα δύο τεράστια θέματα που στοίχειωσαν τη σκέψη του και τη ζωή του, από τα βιβλία: "Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος", "Μάτην ωνείδισαν την ψυχή μου" και "Εγώ ειμί πτωχός και πένης" -για τη ζωγραφική και τον έρωτα. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται σε μια καίρια επιλογή ζωγραφικών του έργων, λίαν αποφασιστική για να οικειωθεί και να αγαπήσει κανείς ένα έργο απρο...

[...] Μέσα από την επιλογή των έργων και την δειγματοληπτική παρουσίαση της μεγάλης αυτής συλλογής προσπαθήσαμε να επιχειρήσουμε ένα αντιπροσωπευτικό πέρασμα από σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά και άγνωστες πτυχές της ελληνικής, μεταπολεμικής, παραστατικής τέχνης μέχρις τις μέρες μας. Το πέρασμα αυτό, αν και όχι μόνο εξαντλητικό, είναι μια περιήγηση στην πολυμορφία της ελληνικής τέχνης, μέσα από καλά έργα. Στην περιήγηση αυτή μπορούν να παρατηρηθούν σοβαρές ελλείψεις, αδύνατες παρουσίες ή ακόμη και σημαντικές απουσίες καλλιτεχνών, οι οποίες επιβλήθηκαν από τις δυνατότητες του...

Τα κείμενα τούτα μεταφέρουνε στο χαρτί περιστατικά μεγάλα, μικρά και παραμικρά με κοινό εφόδιο το λόγο των κοινών ανθρώπων -μια πράξη ζωντανή και τέλεια: ένα ποτήρι πες γεμίζει και πίνομε, το λεωφορείο σταματάει και μπαίνομε. Η κοινή αυτή απαρατήρητη τελειότητα της στιγμής έχει αυξημένη σημασία, ακριβώς επειδή είναι "κοινή", επισημαίνει κάποια πραγματικότητα κοινή. Εδώ η πραγματικότητα είναι πόλεμοι, πείνες, προσφυγιές, καταδρομές, το κάθε περιστατικό διαγράφει και μυριάδες άλλα, ζωές, περιοχές ολόκληρες. Η ανάγκη να ξεχνιούνται τα περασμένα δεν παραμέρισε ποτέ ολότελ...

«... Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πώς έγινα σκηνογράφος. Ειδικές σπουδές δεν έκανα και ποτέ δεν είχα αυτή τη φιλοδοξία. Δεν θυμάμαι να υπήρξα παιδί-θαύμα, και στις μνήμες μου από τα εφηβικά μου χρόνια –τότε που, όπως λένε, εκδηλώνονται οι καλλιτεχνικές ανησυχίες- κυριαρχεί η Κατοχή, η στέρηση, η πείνα και ο τρόμος. Ωστόσο, για να περνούν οι δύσκολες εκείνες μέρες και για να κερδίζω λίγες δραχμές, έφτιαχνα κούκλες και κουκλόσπιτα. Τα κουκλόσπιτα είχαν πέραση, κι ένα μαγαζί στην οδό Αδριανού τ' αγόραζε χωρίς αντιρρήσεις. Απ' ό,τι θυμάμαι, ήταν όμορφα βαμμένα, είχαν σωστές αναλ...