Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ Νά τ' άστρο που γλύκανε το σκοτάδι νά η αυγή που σκάει ρόδινη στον ορίζοντα. Ψηλά οι καρδιές, αδέρφια, ψηλά οι καρδιές σαν τα πουλιά στο φως ψηλά σαν τα νερά στους βράχους! Τώρα το χεροσφίξιμο είναι το λάβαρό μας τώρα το χεροσφίξιμο είναι το ντουφέκι μας - βγήκε απ' τη ματωμένη μήτρα της νύχτας όταν οι πόνοι αβάσταχτοι γινήκαν. Νά τα μονοπάτια μπροστά μας φωτίζονται νά το μίσος ξεφτίζει σαν ίσκιος ζαρωμένος κι ένας νιος ήλιος τρώει της καρδιάς το χειμώνα. Κι όλοι μαζί πια καρτερούμε μοιράζοντας τη μπουκιά της χαράς βουτηγμένη στα δάκρυα του πόν...

Τα ποιήματα του τόμου γράφτηκαν στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας στην Ελλάδα και δημοσιεύθηκαν αρχικά στο εξωτερικό, σε βιβλία ή στον ξένο Τύπο. Στην Ελλάδα πρωτοτυπώθηκαν, με φροντίδα και επιμέλεια του ποιητή Νίκου Καρούζoυ, σε τρεις χωριστές ενότητες. Σαράντα χρόνια μετά παρουσιάζονται στο ελληνικό κοινό με τον γενικό τίτλο "Νυχτερίδες". Η συλλογή αφιερώνεται στην ηθοποιό Αλίκη -κόρη της σπουδαίας ηθοποιού Κυβέλης, στον θεατρικό συγγραφέα, γνωστό επιθεωρησιογράφο, Πωλ Νόρ που βρέθηκαν στη διάρκεια της δικτατορίας στη Στοκχόλμη, στενοί φίλοι του Παπακόγκου.

Τρίτη ποιητική συλλογή, μετά τα "Γκρεμόχορτα" (2008) και την "Ιθάκη" (2010), που κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Μανδραγόρας", και δέκατη έβδομη από την πρώτη εμφάνιση του Κωστή Παπακόγκου το 1956. Ο "Χιονισμένος λύχνος" ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1990 και κυκλοφόρησε πρώτα στα σουηδικά το 2006. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες ανά είκοσι ποιήματα στην πρώτη και την τρίτη, δεκαοχτώ τρίστιχα στη δεύτερη, ενώ στην τελευταία περιλαμβάνεται το ποίημα "Ανοιξιάτικος θρήνος για τον Ούλοφ Πάλμε" που γράφτηκε με αφορμή τη δολοφονία του θρυλικού Σουηδού πρωθυπουρ...

οι στίχοι είναι σαν τα γκρεμόχορτα· κρατούν τον τόπο με τις ρίζες τους και κλείνουν τους ψιθύρους του στα κλώνια [...] οι αχτίδες της αυγής γύρω απ' το σώμα κι ο ίσκιος του πιστό σκυλί κουλουριάστηκε μέσα του και τρέμει [...] φόρεσε στο τραπέζι λαστιχένιες μπότες και το τραπέζι χάθηκε στη νύχτα κάτι ψιθύριζε η βροχή στη γραφομηχανή του [...] αγαπήθηκαν όλη νύχτα· τα χαράματα γέμισε το δωμάτιο πουλιά τα έπιπλα γίνανε πάλι δέντρα [...] πέθαναν για να ζήσουν οι άλλοι· με τον καιρό όμως πέθαναν οι άλλοι κι επέζησαν οι νεκροί [...] Μετά απ...

"Επί Μεταξά βιάσθηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει. Ναι, σφάξαμε και είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ' αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιναν στους κατακτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα..."...

"Τα κύματα της Ρόδου" είναι ένα απ' τα λίγα βιβλία που πέρασαν τα σύνορα, την εποχή που στρατοκρατούνταν η Ελλάδα, για να μεταφέρουν το αντιδικτατορικό μήνυμα στον έξω κόσμο. Γράφτηκε το καλοκαίρι του 1967, μεταφράστηκε και πρωτοεκδόθηκε το 1969 απ' τον οίκο Κάβεφορς στη Σουηδία. Αρκετά χρόνια υστερότερα, το 1986, εκδόθηκε και στην ελληνική γλώσσα αλλά στο εξωτερικό μονάχα. Έτσι, τούτη η τρίτη του έκδοση, ουσιαστικά είναι η πρώτη που γίνεται στην Ελλάδα. Καθυστέρησε δηλαδή, από τότε που γράφτηκε το βιβλίο, τριανταεφτά ολόκληρα χρόνια!

Πρόκειται για 24 εισηγήσεις - ανακοινώσεις από το "Συμπόσιο Νίκου Καρούζου" (Αθήνα, Οκτώβριος 1993)