Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το αλφαβητάρι του διαβόλου" το πιο λαμπρό έργο σάτιρας που γράφτηκε στην Αμερική και ένα από τα σπουδαιότερα στην παγκόσμια βιβλιογραφία, άρχισε να δημοσιεύεται το 1881, στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Σφήκα του Σαν Φρανσίσκο" και εκδόθηκε το 1906 με τον τίτλο "Το Λεξικό ενός Κυνικού", καθώς ο εκδότης αρνήθηκε να αναγράψει τη λέξη "διάβολος" στο εξώφυλλο. Το 1911 εκδόθηκε με τον τίτλο που εξαρχής προτιμούσε ο συγγραφέας του και άρχισε την θρυλική πορεία του, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Τα πρώτα λήμματα από "Το αλφαβητάρι του Διαβόλου" γράφτηκαν στο πλαίσιο εβδομαδιαίας σατιρικής στήλης στην εφημερίδα "San Francisco News Letter". Ο Άμπροουζ Μπιρς ήταν ο υπεύθυνος της στήλης από τον Δεκέμβριο του 1868. Υπέγραφε ως "Τελάλης" σατιρίζοντας κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς. Μια πρώτη συλλογή των λημμάτων του εκδόθηκε το 1906 με τον τίτλο "The Cynic's Word Book". Η επίδρασή του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη στη διάρκεια του 20ού αιώνα και προετοίμασε το έδαφος για ένα νέο είδος καλλιτεχνικής έκφρασης που έλαβε διάφορες μορφές: από τις πνευματώδεις γελοιογρ...

Τον Ιούνιο του 1872, νωρίς ένα πρωί, δολοφόνησα τον πατέρα μου - μια πράξη που, εκείνο τον καιρό, με σημάδεψε βαθιά. Αυτό έγινε πριν από το γάμο μου, την εποχή που ζούσα με τους γονείς μου στο Ουισκόνσιν. Ο πατέρας μου κι εγώ βρισκόμασταν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού, μοιράζοντας τα λάφυρα από μια διάρρηξη που είχαμε διαπράξει εκείνο το βράδυ... ("Ένας ατελής εμπρησμός") Εν κατακλείδι, δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι, από καλλιτεχνική άποψη, ο φόνος του θείου Ουίλλιαμ, όπως εγώ τον διέπραξα, δύσκολα θα μπορούσε να ξεπεραστεί σε ωμότητα... (" Ο αγαπημένος μου φόνος ") Στον πα...

Φτάνοντας σπίτι αφηγήθηκε αυτή την περιπέτεια στην οικογένειά του, και νωρίς το άλλο πρωί, έχοντας μαζί του δύο γείτονες, τον Τζον Χουάιτ Κόργουελ και τον Άμπνερ Ρέιζερ, επέστρεψαν σε εκείνο το σημείο. Βρήκαν το πτώμα του γερο-Μπέικερ να κρέμεται απαγχονισμένο από ένα από τα δοκάρια της γέφυρας, ακριβώς κάτω από το σημείο όπου στεκόταν το φάντασμα. Η επιφάνεια της γέφυρας ήταν σκεπασμένη από ένα παχύ στρώμα σκόνης, ελαφρά υγρής από την ομίχλη, αλλά τα μόνα αποτυπώματα πάνω της ήταν εκείνα του αλόγου του κυρίου Κάμινγκς.

Στη μέση ενός απέραντου λιβαδιού με πανέμορφα λουλούδια, υπήρχε ένα ικρίωμα· κι απάνω στο ικρίωμα, μια κρεμάλα· και στην άκρη του σκοινιού ένας... κρεμασμένος! Το πρόσωπο του ήταν στραμμένο προς το μέρος μας. Μπορούσα να διακρίνω καθαρά τα χαρακτηριστικά του που, αν και μελανά και παραμορφωμένα, έδειχναν πως ο θάνατος είχε έρθει μέσα στην ομορφιά της πλάσης την ίδια εκείνη μέρα. "Ο μοναχός και η κόρη του δημίου" -το εκτενέστερο μέχρι στιγμής αφηγηματικό έργο του Άμπροουζ Μπηρς, διασκευή μιας παλιάς γερμανικής ιστορίας -εκδόθηκε το 1891 από τους F. J. Schulte & Company στ...

Περιέχονται τα διηγήματα: Αμβρόσιος Μπιρς, "Ο θάνατος του Χάλπιν Φρέιζερ" & "Η στοιχειωμένη κοιλάδα", Τζον Πολυδούρης, "Ο βρυκόλακας" και Σερ Γουόλτερ Σκοτ, "Η ιστορία του μυστηριώδους καθρέφτη".

Ο "καταραμένος Αίσωπος" ξαναχτυπά! Φτιαγμένος, θαρρείς, από κάποια χαμένη αντι-ύλη του Αισώπου, ο διαβολικός αυτός παραμυθάς του 19ου αιώνα αλέθει ξανά στον συγγραφικό του μύλο τον θάνατο και την εκδίκηση, την απληστία και τη ματαιοδοξία, την αφέλεια και την πίστη, και μας παραδίδει ένα αιρετικό ανάγνωσμα γεμάτο καταραμένα διδάγματα για τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα θανάσιμα αμαρτήματα. Από τους "Μύθους του Ζαμπρί" (1874) στις "Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία" (2006) Μεταξύ 1872 και 1875 ο Άμπροουζ Μπηρς ζει στο Λονδίνο και εργάζεται στην εβδομαδιαία περιοδική επιθεώ...

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια κλασική, καλογραμμένη ιστορία τρόμου. Μια επίσκεψη στον κόσμο του αγνώστου είναι πάντοτε συναρπαστική, εκ του ασφαλούς βέβαια... Ελάτε να ταξιδέψουμε με οκτώ τρομαχτικές ιστορίες που θα μας παγώσουν το αίμα.

"Εμείς που περάσαμε στο Βασίλειο του Τρόμου ελλοχεύουμε στα αιώνια σκοτάδια, αθέατοι ακόμη κι απ’ τον ίδιο τον εαυτό μας, αόρατοι ο ένας για τον άλλον, κι όμως υποχρεωμένοι να κρυβόμαστε λησμονημένοι σε μέρη απόμερα, λαχταρώντας μια κουβέντα με τους αγαπημένους μας, ωστόσο, πάντα βουβοί, τρομάζοντάς τους και τρομάζοντας οι ίδιοι με την παρουσία μας. Κάποτε-κάποτε αυτή η στέρηση αναστέλλεται, ο νόμος καταστρατηγείται. (...) Με την αιώνια δύναμη της αγάπης ή του μίσους, λύνουμε τα μάγια και παρουσιαζόμαστε σε κείνους που θέλουμε να προειδοποιήσουμε, να παρηγορήσουμε ή να τιμω...

-Αθεϊσμός ουσ.: Η μεγαλύτερη από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου. -Δύση ουσ.: Το τμήμα του κόσμου που εκτείνεται δυτικά (ή ανατολικά) της Ανατολής. Κατοικείται στο μεγαλύτερο μέρος του από Χριστιανούς, ένα ισχυρό φύλο υποκριτών, οι οποίοι παράγουν κυρίως δολοφονίες και απάτες, "πολέμους" και "εμπορικές συναλλαγές" τις ονομάζουν αντίστοιχα. Το ίδιο και οι κάτοικοι της Ανατολής, οι οποίοι επίσης παράγουν κατά κύριο λόγο τα ίδια προϊόντα. -Προεδρία ουσ. : Γουρούνι ωραίο και παχύ, παίζει στα καταπράσινα λιβάδια της αμερικανικής πολιτικής. -Μέλλον ουσ. : Η χρονική περίοδο...

Μερικές από τις καλύτερες ιστορίες του, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, συμπεριλαμβάνονται σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο: "Μυστηριώδεις Εξαφανίσεις", " Ο Θάνατος του Χάλπιν Φρέιζερ", " Ο Δάσκαλος του Μόξον", " Πέρα από τον Τοίχο", "Το Καταραμένο Πράγμα", " Ο Παρατηρητής του Νεκρού", " Ένα Συμβάν στην Γέφυρα της Κουκουβάγιας", " Οι Τρόποι των Φαντασμάτων", "Κάποια Στοιχειωμένα Σπίτια", " O Άνθρωπος και το Φίδι", " Το Κατάλληλο Περιβάλλον", "Τα Μάτια του Πάνθηρα", " Το Διάσημο Κληροδότημα του Γκίλσον", "Μια Περιπέτεια στο Μπράουνβιλ", " O Κάτοικος της Καρκόσα", " Το Μ...

"Ο τελευταίος άνθρωπος στη γη καθόταν σε μια πολυθρόνα στο σαλόνι του, όταν ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα..." Fredric Brown Ένας απέραντος ωκεανός ανατρεπτικών ιδεών, ένας ορίζοντας απροσδόκητων απόψεων, ένας φρέσκος τρόπος σκέψης, μια νέα πραγματικότητα, γι΄ άλλους φρικιαστική, γι΄ άλλους τραγελαφική, γι΄ άλλους παρανοϊκή - για κανέναν όμως η γνώριμη πραγματικότητα. Αυτό είναι το σύντομο διήγημα. Το βιβλίο αυτό είναι μια συλλογή τέτοιων διηγημάτων - για πρώτη φορά στα ελληνικά πράγματα - από μάστορες της Φανταστικής Λογοτεχνίας, όπως ο Fredric Brown, ο Philip Jose F...

"Το θαύμα, γι' άλλη μια φορά δεν έγινε. Οι άντρες μας προσπαθούν να ζητωκραυγάσουν. Λυγίζουν από συγκίνηση. Μπήγουν βραχνές, άναρθρες κραυγές. Αρπάζουν τα όπλα τους και σπρώχνονται άτακτα έξω από το δάσος. Οι ακροβολιστές χωρίς διαταγές, αντίθετα με τις διαταγές, ρίχνονται σε μια τρελή κούρσα, σαν αμολυμένα κυνηγόσκυλα. Τα κανόνια μας βρυχώνται κι εκείνα του εχθρού απαντούν εν χορώ. Δεξιά και αριστερά, όσο μακριά φτάνει το βλέμμα, η μακρινή πλαγιά έχει στολιστεί με πύργους από καπνό και τα χοντρά κομμάτια μέταλλο πέφτουν στο στρατό μας που προελαύνει. Μια μια οι σημαίες μας...

"Ποτέ" αποκρίθηκαν. "Κανείς απ' την οικογένεια δεν έμεινε ποτέ εδώ". "Ναί;" είπα· "και πώς είναι δυνατόν; Το μέρος φαίνεται θαυμάσιο". "Έξοχο" συμφώνησε η γυναίκα του επιστάτη· "μόνο που ο πύργος είναι στοιχειωμένος". Το είπε με μια τέτοια σοβαρότητα που μ' έκανε να γελάσω. Τα βλέμματα όλων καρφώθηκαν πάνω μου με μεγάλη έκπληξη. "Συγχωρέστε με" είπα, "αλλά ίσως γνωρίζετε ότι στις μεγάλες πόλεις, όπου συνήθως ζω, δεν υπάρχουν φαντάσματα". "Ναί;" έκαναν. "Δεν υπάρχουν φαντάσματα;" "Ή τουλάχιστον" είπα, "δεν άκουσα ποτέ για κανένα· κι εξάλλου δεν πιστεύουμε σε τέτοια πρά...