Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μάλκο δεν τολμούσε να κουνηθεί. Η ζωή του κρεμόταν από μία κλωστή... Ο Κουμ Σα σηκώθηκε ξαφνικά με σπάνια ευελιξία. Δεν ήταν πολύ ψηλός αλλά ανάδινε εκπληκτική δύναμη. Το καρφωμένο στον Μάλκο βλέμμα του, καθρέφτιζε απίστευτο μίσος. Έπιασε με το δεξί χέρι την φιλντισένια λαβή του όπλου του -την έσφιξε στην παλάμη του και τράβηξε με μια απότομη κίνηση το κολτ από τη θήκη του.

Η αεροσυνοδός ξεμάκρυνε αφήνοντας τον Μάλκο μπροστά στην πόρτα της τουαλέτας. Η μυρωδιά του καμμένου ήταν το ίδιο πάντα έντονη. Μια φοβερή σκέψη γεννήθηκε ξαφνικά στο μυαλό του Μάλκο. Ήταν φανερό, πως, ο κλειδωμένος στην τουαλέτα, άγνωστος ετοιμαζόταν να διαπράξει ένα έγκλημα. Δεν ήξερε τι και πώς, αλλά ήταν απόλυτα σίγουρος ότι είχε εκείνον για στόχο. Ο Μάλκο κοίταξε την πόρτα και σκέφτηκε ότι τον χώριζαν, ίσως, λίγα δευτερόλεπτα από την αιωνιότητα. Δεν υπάρχουν επιζώντες όταν ένα αεροπλάνο εκραγεί "εν πτήσει".

Ο Μάλκο κοίταξε γύρω του και πρόσεξε αμέσως τους δύο νεαρούς Κινέζους που στέκονταν δίπλα σε έναν σταματημένο συρμό. Ο ένας κρατούσε ένα φονικό όπλο: ένα μπαστούνι που είχε στην άκρη του μια χοντρή αλυσίδα η οποία κατέληγε σε μια μεγάλη σιδερένια ακίδα. Ο άλλος ετοιμαζόταν να του ρίξει ένα αστέρι που είχε πέντε ακτίνες και μια τρύπα στη μέση. Αυτό το όπλο χρησιμοποιούσαν οι τριάδες. Ήταν ένα φοβερό όπλο. Σε σκότωνε αθόρυβα στα είκοσι μέτρα. Επειδή είχε βγει με τους τελευταίους επιβάτες ο Μάλκο βρέθηκε κυριολεκτικά μόνος. Ένας από τους δύο Κινέζους έφερε πίσω του το μπράτσο...

Ο Μάλκο κατάφερε ν' ανάψει ψηλαφητά τη λάμπα του πετρελαίου. Η φλόγα που χόρευε πρόσφερε αρκετό φως για να μπορέσει να διακρίνει κάτι παράξενο. Τη λάμα ενός στιλέτου που προεξείχε είκοσι εκατοστά από το ύφασμα της σκηνής, πάνω ακριβώς από το μέρος όπου ήταν ξαπλωμένος λίγες στιγμές πριν. Η λάμα κατέβηκε μ' ένα απαλό τρίξιμο δημιουργώντας στο ύφασμα ένα μακρύ άνοιγμα.

Με μια απαλή και πολύ φυσιολογική χειρονομία, η νέα γυναίκα ακούμπησε το χέρι της στη σκαλιστή λαβή του στιλέτου και το τράβηξε από τη θήκη του, αποκαλύπτοντας τη γυαλιστερή και ακονισμένη σαν ξυράφι λάμα του. Έφερε το χέρι της πίσω για να πάρει φόρα και το κατέβασε με όση δύναμη είχε πάνω στον Μάλκο...

Η Λάντα προβλημάτιζε τον Μάλκο. Εξέτασε το εσωτερικό της για να σιγουρευτεί πως ήταν άδεια. Ένα κύμα αδρεναλίνης τινάχτηκε μέσα του και λίγο έλειψε να εκραγούν οι αρτηρίες του. Παρέλυσε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ύστερα κοίταξε το ρολόι του και όρμησε τρέχοντας προς τον Δούναβη...

Ο Μάλκο σάρωσε το μπαρ με το βλέμμα, χωρίς να διακρίνει κάτι ύποπτο. Ως τη στιγμή που, χαμηλώνοντας τα μάτια, πρόσεξε, κάτω από τον πάγκο όπου καθόταν, μια μεταλλική βαλίτσα, και συνειδητοποίησε τον κίνδυνο σε κλάσμα δευτερολέπτου.Τινάχτηκε όρθιος απότομα αναποδογυρίζοντας το τραπεζάκι και το ποτήρι με τη βότκα που έπινε. Όρμησε στο χωλ φωνάζοντας στην σερβιτόρα, που τον κοίταγε σαν χαμένη, "Μπιστρό", "Νταβάι"! Η κοπέλα έμεινε ακίνητη. Ο Μάλκο βγήκε τρέχοντας από το μπαρ. Οι σφυγμοί του είχαν φτάσει τους 150, γιατί ήξερε ότι τον κυνηγούσε ο θάνατος.

Η κοπέλα που πέταγε τα μαχαίρια γύριζε την πλάτη στον σύντροφό της και είχε αντίκρυ της τον Μάλκο που αναρωτήθηκε αν σκόπευε να πετάξει τα μαχαίρια κάτω από τον ώμο της. Ένιωσε ξαφνικά τα νύχια του Γκουλούθ να χώνονται στο μπράτσο του. Η μασκοφορεμένη κοπέλα με τα μαχαίρια είχε τραβήξει από τη ζώνη της ένα απ' αυτά. Κρατώντας το από τη μυτερή άκρη του, τίναξε το κορμί της, όπως το τινάζει ο ακοντιστής, και το πέταξε προς το μέρος του Μάλκο.

Ο Μάλκο γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα. Από το μισοσκόταδο πρόβαλε ένας εφιάλτης. Μια πορτοκαλιά γενειάδα, ένα βλέμμα τρελό και, κυρίως, ένα τεράστιο μαχαίρι, σηκωμένο ψηλά, έτοιμο να τον σφάξει. Η λάμα του ήταν ήδη ματωμένη... Ο φονιάς με την πορτοκαλιά γενειάδα σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα κι ύστερα ζωντάνεψε ξαφνικά και όρμησε στον Μάλκο με προτεταμένο το μαχαίρι. Με το βλέμμα ακόμα πιο τρελό.

Όταν τον τύφλωσε η χειροβομβίδα, ο Μάλκο που δεν είχε τρόπο να φύγει από το σπίτι της Ροξάνδρας Ανδρεάνου, ετοιμάστηκε να πουλήσει ακριβά τη ζωή του. Κάτωθέτου, το χωλ έσφυζε από άνδρες με κουκούλες και μαύρες στολές, οπλισμένους με αυτόματα οπλοπολυβόλα και όλων των ειδών τις μηχανές που σκόρπιζαν τον θάνατο. Ήταν ένα κομάντο "Σπέτναζ" τού SVR που είχε έρθει να αποδεκατίσει όλους όσοι ζούσαν ακόμη μέσα στο σπίτι. Ο αρχηγός τούς έδωσε μια διαταγή και όρμησαν στη σκάλα.

Ο Μάλκο κατάλαβε πως ο οδηγός έφερνε το φορτηγό αριστερά για να τον σπρώξει στη χαράδρα που περιέβαλε τον αυτοκινητόδρομο. Έστριψε απότομα το τιμόνι του δεξιά, αλλά το φορτηγό ήταν πολύ πιο βαρύ από το μικρό ΚΙΑ που οδηγούσε και ο γκρεμός πλησίαζε αμείλικτα. Η αριστερή μπροστινή ρόδα του ΚΙΑ βρέθηκε στο κενό. Το μικρό αμάξι αναποδογύρισε και κατρακύλησε σαν βαρέλι στη σχεδόν κάθετη πλαγιά. Το κεφάλι του Μάλκο χτύπησε στην οροφή και έχανε τις αισθήσεις του. Ένιωσε τη μυρωδιά της βενζίνας κι η τελευταία του σκέψη ήταν πως θα καιγόταν ζωντανός.

Ο Μάλκο παρατηρούσε με ενδιαφέρον τη νεαρή Κιργισία που ακουμπούσε το δεξί της χέρι στον μηρό του. Στα μακριά μυτερά νύχια της, το κόκκινο βερνίκι είχε μια παράξενη μεταλλική γυαλάδα. Τη στιγμή που το χέρι της πλησίαζε το πρόσωπό του, ο Μάλκο πρόσεξε τη θριαμβευτική λάμψη στα πράσινα μάτια της. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα και πιο δυνατά όταν η νέα γυναίκα τινάχτηκε προς το μέρος του, αποφασιμένη να τον ξεσκίσει με τα θανατερά νύχια της...

Ο Βλαντιμίρ Σεβτσένκο είχε πάρει με το μέρος του τις δίδυμες! Ήταν όμως πολύ αργά για να μετανιώσει. Ήξερε πως αν έκανε μια, απειροελάχιστη έστω, κίνηση, θα τον έσφαζαν και θα τον ευνούχιζαν... Δεν πρόλαβε να το σκεφτεί κι ακόμα λιγότερο να απορήσει γιατί άκουσε την Σβελτάνα να μουρμουρίζει στο αυτί του: - Μην φερθεί ανόητα. Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ θέλω να δω το αίμα σου να αναβλύζει. Όπως αναβλύζει το αίμα από ένα σφαγμένο γουρούνι.

Ο Μάλκο κοίταξε γύρω του. Υπήρχαν λίγα μόνον ζευγάρια. Κανένας δεν μπορούσε να τον βοηθήσει. - Τι τρέχει; ρώτησε η Κάρλα Μπετέγκα βλέποντας την έκφρασή του. - Τραβήξου, της είπε ο Μάλκο. Έβγαλε, κάτω από το τραπέζι, το Ζάσταβα από τη ζώνη του και το όπλισε. Όταν σήκωσε τα μάτια, οι τρεις φονιάδες σχημάτιζαν ένα τόξο μπροστά του και τον κοίταγαν ατάραχοι. Κατάλαβε τότε ότι με ένα απλό πιστόλι θα σκότωνε ίσως τον έναν, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετωπίσει τους δύο άλλους που τον εμπόδισαν να φτάσει στη στεριά.

Ένας από τους σωματοφύλακες του Καρκόφ Μπαλαγκούλα, κατέβασε χωρίς να βιάζεται το Καλάσνικοφ και άδειασε τον πρώτο γεμιστήρα του με σύντομες ριπές, πάνω στους τέσσερις άνδρες. Ο Μάλκο χλώμιασε. Έβλεπε να πραγματοποιούνται οι χειρότερες προβλέψεις του. Η καρδιά του χοροπήδησε ξαφνικά, στο στέρνο του. Είχε ακούσει τον χαρακτηριστικό θόρυβο κάποιου ελικόπτερου! Άρπαξε βιαστικά τον ασύρματό του. Ο Βλαντιμίρ Σεβτσένκο γύρισε προς το μέρος του. Ήταν απελπισμένος. - Άδικος ο κόπος, του είπε. Είμαστε χαμένοι!

Ο Μάλκο είχε μόλις καθίσει σ' ένα τραπέζι όταν σηκώθηκε η γυναίκα με το τσαντόρ. Διασταύρωσε στον καθρέφτη το παγερό και αγριωπό μαύρο βλέμμα της. Ύστερα την είδε να πηγαίνει προς την πόρτα και να βουτάει ξαφνικά το χέρι στην τσάντα της. Έβγαλε από μέσα ένα μαχαίρι που η ακονισμένη λάμα του είχε μήκος σαράντα εκατοστά! Όρμησε αμέσως μετά μπροστά για να το φυτέψει στην πλάτη του...

Τον είχαν προειδοποιήσει πως όλα είχαν αλλάξει στη Βαγδάτη. Αλλά ο Μάλκο το είχε δεχτεί μοιρολατρικά. Όλα αλλάζουν στη ζωή είχε πει. Μόνο που τότε δεν φανταζόταν πως είχαν αλλάξει τόσο πολύ... Ο Μάλκο έκλεισε τα μάτια καθώς τον τύφλωσε ο ήλιος της Ανατολής και στάθηκε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ο φρουρός με τη χακί στολή και το τσεχοσλοβάκικο οπλοπολυβόλο κρεμασμένο στον δεξί του ώμο τον έσπρωξε και τον πέταξε στα ξύλινα κλουβιά όπου βρίσκονταν οι άλλοι φυλακισμένοι. Τούτα τα κλουβιά έμοιαζαν με εκείνα που χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν τα ζώα στην αγορά. Σε κάθε...

... Στις 6 Ιουνίου του 2000 -πριν από δυο χρόνια και κάτι δηλαδή-, αυτοί οι μανιακοί της "17 Νοέμβρη" δολοφόνησαν τον Βρετανό στρατιωτικό ακόλουθο στην Ελλάδα, ταξίαρχο Στήβεν Σώντερς. Στις 8 Ιουνίου, ο πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο κλήθηκε να παρουσιαστεί στο Foreign Office όπου του μίλησαν πολύ ξεκάθαρα: αν δεν συλλαμβάνονταν οι δολοφόνοι του ταξίαρχου Σώντερς, δεν θα υπήρχαν Βρετανοί αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και η Μεγάλη Βρετανία θα γνωστοποιούσε τους λόγους... Το μήνυμα ελήφθη εκατό τοις εκατό από την κυβέρνηση Σημίτη...

"Δεν είμαι Ισραηλινός, διαμαρτυρήθηκε ο Μάλκο. Η οργή που ένιωθε έσβηνε το φόβο του. Αυτό που ζούσε έμοιαζε με κάκο θεατρικό έργο. Γονατισμένος στο χείλος του τάφου που έιχε σκάψει γι' αυτόν , άκουσε την παγωμένη από μίσος φωνή του Ρασινίτι να λέει: - Τόσο το χειρότερο για σένα. Κάνε, τουλάχιστον, μια προσευχή πριν πεθάνεις. Ένιωσε την κάνη του όπλου να ακουμπάει στον αυχένα του και άκουσε το κροτάλισμα της ασφάλειας όταν το όπλισε η νεαρή Παλαιστίνια. Αυτή τη φορά δεν ήταν θέατρο. Τον χωρίζουν από την αιωνιότητα κλάσματα δευτερολέπτων! "

Ο Μάλκο σάρωσε το μπάρ με το βλέμμα, χωρίς να διακρίνει κάτι ύποπτο. Ως τη στιγμή που, χαμηλώνοντας τα μάτια, πρόσεξε, κάτω από τον παγκο όπου καθόταν, μια μεταλλική βαλίτσα, και συνειδητοποίησε τον κίνδυνο σε κλάσμα δευτερολέπτου. Τινάχτηκε όρθιος απότομα αναποδογυρίζοντας το τραπεζάκι και το ποτήρι με τη βότκα που έπινε. Όρμησε στο χωλ φωνάζοντας στην σερβιτόρα, που τον κοίταγε σαν χαμένη, "Μπίστρο", "Νταβάι" ! Η κοπέλα έμεινε ακίνητη. Ο Μάλκο βγήκε τρέχοντας απο το μπαρ. Οι σφυγμοί του είχαν φτάσει τους 150, γιατί ήξερε ότι τον κυνηγούσε ο θάνατος.