Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον Απρίλιο του 1826 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την έναρξη της τελευταίας πολιορκίας του Μεσολογγίου. Παρά τον ασφυκτικό κλοιό των τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων από ξηρά και θάλασσα, τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και τη "βροχή" των 100.000 οβίδων που είχε σωριάσει τα πάντα σε ερείπια, οι επαναστατικές σημαίες κυμάτιζαν ακόμη υπερήφανα στις επάλξεις των τειχών της "Ιεράς Πόλεως" των Ελλήνων. Ωστόσο ένας πιο φοβερός και ανελέητος εχθρός - η πείνα - έκαμψε τους θρυλικούς υπερασπιστές της.

Στις 13 Αυγούστου 1922 η τουρκική επίθεση στον τομέα Αφιόν Καραχισάρ σηματοδότησε το τέλος μιας θριαμβευτικής πορείας για τη θρυλική Στρατιά της Μικράς Ασίας. Η εθνική έξαρση του Μαΐου του 1919 μετατράπηκε σε εγκατάλειψη ενός προαιώνιου πόθου του ελληνισμού και σε ταπείνωση μετά από μια σειρά τραγικών σφαλμάτων, άστοχων ενεργειών και υπονομεύσεων. Οι πολιτικές-κομματικές διαμάχες σε συνδυασμό με την καταφανή εχθρότητα των Μεγάλων Δυνάμεων στοίχισαν στον ελληνισμό όχι μόνο χιλιάδες ανθρώπινες ζωές αλλά και τον "ενταφιασμό" της Μεγάλης Ιδέας.