Επιτροπάκη Κατερίνα
Γεννήθηκα στην Κρήτη και την κουβαλάω μέσα μου, παρότι μεγάλωσα και έζησα στην Αθήνα όλα μου τα χρόνια μέχρι τώρα, θύμα της εσωτερικής μετανάστευσης της δεκαετίας '60-'70. Δεν είμαι συγγραφέας. Κι αυτό γιατί το γράψιμο δεν είναι κάτι που με βασανίζει, σαν εσωτερική επιτακτική ανάγκη, που πρέπει ντε και καλά να εξωτερικευτεί. Μου προκύπτει ωστόσο έτσι, χαλαρά, όταν ψάχνω τρόπο να εκφράσω τη δική μου ματιά σε μικρά δρώμενα που συναντάω στον κόσμο μου. Η αλήθεια είναι πως δεν βρίσκω καλύτερο μέσο από τα πλήκτρα του λάπτοπ μου. Οι "Λοιποί συγγενείς" αποτελούν μια σταχυολόγηση μικρών διηγημάτων που μου ζήτησαν να γράψω δυο καλοί φίλοι για το διαδικτυακό περιοδικό που εκδίδουν, στο οποίο και πρωτοδημοσιεύτηκαν.
Μονόλογοι
Συλλογικό έργο
ΤοΒιβλίο (2017)
Κάθε ανθρώπινη σκέψη είναι ένας μοναχικός μονόλογος. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο μονόλογος στην πραγματικότητα μετουσιώνεται σε διάλογο εσωτερικό που ενίοτε μπορεί να γίνει πολύ έντονος. Το μυαλό γίνεται ταυτόχρονα ακροατής κι ομιλητής, συμφωνεί και διαφωνεί ταυτόχρονα,ενώ κάποιες φορές παλεύει με την ίδια του την ύπαρξη και τη νοητική του ικανότητα. Εκατόν έντεκα τέτοιοι μονόλογοι γεμίζουν τις σελίδες τούτου του βιβλίου, γραμμένοι από τις ψυχές εξήντα ενός ανθρώπων, οι οποίο εξωτερίκευσαν τις πεποιθήσεις τους για τον Άνθρωπο και τον Έρωτα, για το Σήμερα και το Αύριο, γι...
Οι λοιποί συγγενείς
Επιτροπάκη Κατερίνα
Πολύτροπον (2014)
- Μια συνάντηση παλιών συμμαθητών μπορεί να καταλήξει σε θλιβερές διαπιστώσεις; - Μπορεί στ' αλήθεια μια αρρώστια να εξαφανίσει τις μνήμες μιας ζωής; - Μπορεί η εν υπνώσει σεξουαλικότητα ενός μεσήλικα να ξυπνήσει από ένα τυχαίο γεγονός; - Γιατί οι singles δέχονται έναν ιδιότυπο ρατσισμό; - Ο φόβος του χρόνου και του θανάτου μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην αέναη ματαιοδοξία ή την αυτοκαταστροφή; - Κι η απώλεια; - Πόσο οδυνηρή είναι η έλλειψη για μια γυναίκα που δεν έχει αποκαταστήσει τη σχέση με τη μητέρα της; - Και πόσο πιο οδυνηρή για έναν άνδρα που οι άλλοι...